Οι επιστήμονες παρουσιάζουν μοντέλο που καταγράφει το ταξίδι των πλαστικών από παράκτιες πόλεις και εκβολές ποταμών στις θάλασσες. Πολλά από αυτά τα πλαστικά καταλήγουν στο πιάτο μας όσο κι αν ακούγεται απίστευτο.
Σχολιάζοντας την έρευνα, η γερμανική εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung επισημαίνει πως το πού καταλήγουν τα πλαστικά δεν εξαρτάται μόνο από τα ρεύματα και τον αέρα, αλλά και από το λεγόμενο Biofouling.
Το παραλιακό μέτωπο της Βαρκελώνης είναι το δεύτερο πιο μολυσμένο στη Μεσόγειο, μετά τα παράλια της Κιλικίας στη νότια Τουρκία.
Όπως στο κάτω μέρος των πλοίων, έτσι και στα πλαστικά προσκολλώνται μικροοργανισμοί που τραβούν με το βάρος τους τα συνθετικά απορρίμματα στο βυθό ή σε ένα συγκεκριμένο βάθος.
Το 84% των πλαστικών όμως ξεβράζονται στις ακτές.
Οι Έλληνες επιστήμονες επισημαίνουν ότι το μοντέλο τους δεν λαμβάνει υπόψη τα πλαστικά που καταλήγουν στο πεπτικό σύστημα των ψαριών και κατά συνέπεια στο πιάτο μας.
Το ελληνικό WWF προειδοποιεί πως εδώ και δεκαετίες τα πλαστικά έχουν κατακλύσει κάθε πτυχή της ζωής, αφού βρίσκουν εφαρμογή σε όλο το φάσμα της παραγωγής.
Βλέπουμε ότι θηλαστικά, ψάρια και ψαροπούλια πεθαίνουν εξαιτίας της απευθείας επαφής με τα πλαστικά. Αυτό συμβαίνει είτε επειδή παγιδεύονται είτε επειδή καταπίνουν κάποιο κομμάτι πλαστικού και δεν μπορούν να το αποβάλλουν. Κινδυνεύουν επίσης από τα εγκαταλελειμμένα δίχτυα που μετατρέπονται σε φονικές παγίδες».
Οι χώρες της Μεσογείου παράγουν 24 εκατομμύρια τόνους πλαστικών απορριμμάτων κάθε χρόνο. Οι 570 χιλιάδες τόνοι καταλήγουν στη θάλασσα. Αυτός ο όγκος ισοδυναμεί με την ρίψη στη Μεσόγειο 33.800 πλαστικών μπουκαλιών νερού το λεπτό.
Τα πλαστικά απορρίμματα σωρεύονται στον βυθό κάτι που έχει σοβαρές επιπτώσεις στη βιοποικιλότητα.
«Τα πλαστικά διαταράσσουν επικίνδυνα την ισορροπία του οικοσυστήματος, λέει ο καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης, Μιγκέλ Κανάλς.
Δες εδώ για να δεις τι ακριβώς έδειξε η έρευνα:
