Έρευνες έχουν αποδείξει κάτι που όλοι υποψιαζόμασταν. Ο Ιανουάριος είναι ο λιγότερο παραγωγικός μήνας του χρόνου. Πιο συγκεκριμένα ο αστικός μύθος της Blue Monday, η τρίτη Δευτέρα του μήνα, είναι η χειρότερη από όλες και μέχρι τώρα πιστεύαμε πως έχει να κάνει με το κενό και τη ματαιότητα που νιώθουμε μετά τις γιορτές. Η αλήθεια είναι πως ισχύει το ακριβώς αντίθετο. Ο πρώτος μήνας του χρόνου είναι ο πιο αγαπημένος των υπαλλήλων στη δουλειά, απλά δεν δουλεύουν και τόσο πολύ. Τα διαλείμματα για καφέ και φαγητό είναι μεγαλύτερα, οι συζητήσεις για το πως πέρασαν στις γιορτές επιμυκήνουν τα «πεντάλεπτα για τσιγάρο» και η προσαρμογή στους κανονικούς ρυθμούς για μερικούς κρατάει μέχρι το τέλος του μήνα. Οι ειδικοί ψυχικής υγείας προειδοποιούν ότι για φέτος που η Blue Monday δεν θα υπάρξει, είτε λόγω τηλεργασίας, είτε λόγω lockdown, θα πρέπει να στρέψουμε λίγο πιο μεσοπρόθεσμα το βλέμμα μας.
Τα στατιστικά δείχνουν ότι την άνοιξη δεχόμαστε τη μεγαλύτερη ψυχολογική πίεση και ειδικά τον Απρίλιο. Τα επίπεδα του άγχους κουρυφώνονται αυτό το διάστημα ενώ δεν είναι τυχαίο που σε πολλές χώρες είναι και ο μήνας με τις περισσότερες αυτοκτονίες. Ο προβληματισμός των ειδικών μεγαλώνει για φέτος επειδή ο περσινός Απρίλιος ήταν εντελώς πρωτόγνωρος και όχι ενδεικτικός. Στην αρχή της καραντίνας κυριάρχισε ένα αίσθημα μουδιάσματος και προσαρμογής σε μία άγνωστη συνθήκη με το μυαλό μας επεξεργάζεται συνέχεια νέα δεδομένα. Ο φετινός Απρίλιος μπορεί να μοιάζει φαινομενικά ίδιος με τον περσινό, αλλά δεν θα είναι. Από τη μία η συνθήκη της πανδημίας δεν είναι κάτι καινούργιο και όσα την ακολοθούν είναι η νέα καθημερινότητα με τα κυλιόμενα lockdown, τον φόβο του κορονοϊού, την τηλεργασία κλπ. Από την άλλη η συσώρευση άγχους λόγω της αβεβαιότητας για το μέλλον, και όχι μόνο για την πανδημία φαίνεται πως θα κορυφωθεί σε έναν μήνα που ήταν έτσι κι αλλιώς επιβαρυμένος.
Οι ειδικοί καλούν τους εργοδότες που απασχολούν υπαλλήλους οι οποίοι εργάζονται από το σπίτι να ενδιαφερθούν για το πως περνάνε στο σπίτι. Οι μετρήσεις δείχνουν ότι η παραγωγικότητα στο σπίτι είναι αυξημένη σε σχέση με το γραφείο. Αυτό σημαίνει ότι η δουλειά καταλαμβάνει ένα ολοένα και μεγαλύτερο κομμάτι από τη ζωή του εργαζόμενου. Άλλοι επειδή πιέζονται και άλλοι επειδή είναι κυριολεκτικά το μοναδικό πράγμα που μπορούν να κάνουν με δεδομένη την ανύπαρκτη κοινωνική ζωή της εξόδου, αμφότεροι φλερτάρουν με ένα παρατεταμένο burn out που ακόμα δεν ξέρουμε το βάθος των ενδεχόμενων συνεπειών του μακροπρόθεσμα.
Οι λυσεις που προτείνονται είναι πολλές, με πρώτη τα σταθερά και μεγαλύτερα διαλείμματα για φαγητό τα οποία να μπορούν να συνδυαστούν και με μία μικρή βόλτα έξω. Η έλλειψη βιταμίνης D είναι ίσως η μεγαλύτερη ανησυχία που προκαλείται λόγω του εγκλεισμού. Είναι κάτι που αφορά ακόμα και την Ελλάδα, που παραδοσιακά δεν έιχαμε ιδιαίτερο πρόβλημα ποτέ λόγω ηλιοφάνειας. Ακόμα προτέινονται zoom meetings χωρίς επαγγελματική θεματολογία. Αυτά τα meetings θα υποκαταστήσουν τις συνομιλίες που γινόντουσαν για καφέ, φαγητό ή ποτό. Εκτός από μικρές ανάσες αποφόρτισης, αυτές οι casual συζητήσεις αυξάνουν την παραγωγικότητα, αφού πολλές φορές είναι ευκαιρία για brainstorming και σύνδεση μεταξύ των συναδέλφων.
Ίσως ένα virtual Friday Pizza Party στο τέλος της εβδομάδας να μην είναι και τόσο κακή ιδεά τελικά.
