Ένας γοητευτικός και θελκτικός άνδρας δεν χρειάζεται να δίνει εντολές ή να γίνεται αυταρχικός στις γυναίκες. Μπορεί να πετυχαίνει το σκοπό του υπόρρητα. Τους δίνει την ψευδαίθηση ότι αυτό που τελικά θέλουν και επιθυμούν είναι αποτέλεσμα αποκλειστικά δικής τους ελεύθερης βούλησης.
Ο Τσακαλώτος λοιπόν απλως ανέφερε τη Γιόχανοσον σε μια συζήτηση στην Βουλή. Εκείνη απάντησε (κάπως κολακευμένη είνα η αλήθεια). Να σου θυμίσω το στόρι εδώ:
Ε λοιπόν, πριν λίγες μέρες που η Σκαρλετ έδωσε μια συνέντευξη στο γαλλικό GQ άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο να ασχοληθεί με την πολιτική.
Για την ακρίβεια είπε: «Πάντα ασχολιούμουν με την πολιτική –τουλάχιστον σε τοπικό επίπεδο. Τώρα βέβαια έχω να φροντίσω την κόρη μου και να συνεχίσω την καριέρα, αλλά, ναι, αν η κόρη μου ήταν μεγαλύτερη, θα μπορούσα να αφοσιωθώ πλήρως στην πολιτική».
Βλέπεις έτσι, δεν το αποκλείει.
Κοίτα με την Σκάρλετ δεν μπορώ να είμαι αντικειμενικός.Και δεν θέλω να γίνω. Ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά ή μάλλον πολύ πριν την πρώτη γιατί όταν έμαθες ότι η νεαρή στο «Χαμένοι στη Μετάφραση» ήταν εκείνη η 15χρονη στον «Γητευτή των Αλόγων», τότε κατάλαβες την είχες υπόρρητα καψουρευτεί χρόνια πριν αυτά τα 160 εκατοστά θηλυκότητας (και βαστάτε με μωρέ μην πω τίποτα βαρύτερο) που μοιάζουν σαν να κουβαλάνε 160 αιώνες γυναικείας γοητείας.
Δεν θέλω να είμαι αντικειμενικός γιατί ακόμα θυμάμαι στην πυρηνική βόμβα που είχε ρημάξει την ψυχή μου, όταν ανακοινώθηκε ότι παντρεύεται, και ακόμα θυμάμαι το πάρτι που είχαν στήσει οι ενδορφίνες όταν πριν μερικές εβδομάδες επισημοποιήθηκε το διαζύγιό της.
Δεν θέλω να είμαι αντικειμενικός γιατί χαμογέλασα πονηρά όταν έμαθα ότι θεωρεί τη μονογαμία ως μη συμβατή με τη φύση και τα ένστικτα του ανθρώπου.
Δεν θέλω να είμαι αντικειμενικός διότι, μιας και έχουμε γεννηθεί την ίδια χρονιά, έχω κάνει ουκ ολίγες φορές τη σκέψη ότι αν η τύχη τα είχε φέρει αλλιώς, δεν θα ήμουν θεατής και εκείνη στην οθόνη, αλλά θα ήταν το κορίτσι του διπλανού θρανίου, ο αληθινός εφηβικός μου έρωτας, η μόνιμη χυλόπιτα (εννοείται, εκείνη θα με έβλεπε πάντα σαν φίλο), θα είχαμε μοιραστεί μαζί τις πρώτες μας κοπάνες, θα είχαμε πρωτομεθύσει στα ίδια πάρτι, θα είχε κλάψει μπροστά μου για κάνα μαλάκα γκόμενο και σαν σωστό teen movie την τελευταία μέρα του σχολείου θα της ερχόταν επιτέλους η επιφοίτηση και λίγο πριν χαιρετηθούμε για καλοκαίρι θα βρισκόμασταν μόνοι μας, θα της επιχειρούσα να της ξαναπώ πόσο μου αρέσει και πριν τελειώσω τη φράση μου εκείνη όλο αυτοπεποίθηση και σιγουριά θα με φιλούσε, η κάμερα θα έφευγε και θα έπαιζε blink 182 από πίσω.
Εδώ κατάφερε ένας Ρίγκαν να φτάσει στο αξίωμα του Προέδρου, γιατί να μην τα καταφέρει η Σκάρλετ που είναι και πιο ταλαντούχα. Γιατί δηλαδή να μην είναι η πρώτη γυναίκα πρόεδρος. Ποιος θα σταθεί μπροστά της; Ακόμα και ένας ψίθυρος της στο αφτί οποιουδήποτε συναδέλφου αρκεί για να λύσει όλα τα προβλήματα και ακόμα και ο Ντάιζελμπλουμ θα αντιλαμβανόταν πόσο ωραίο είναι να κάνεις δώρα σε τέτοιες γυναίκες.
Αιτήσεις για υπηκοότητα πότε είπαμε ότι δέχεται η Αμερικανική Πρεσβεία;
