Ποιά είναι η αγαπημένη σου αργία ; Η απάντηση που θα δώσουν οι περισσότεροι είναι τα Χριστούγεννα, το Πάσχα, άντε ο Δεκαπενταύγουστος. Από παιδί έχω άλλη απάντηση που παραξενεύει: Η Καθαρά Δευτέρα. Και δεν το λέω φυσικά για τη λαγάνα, τα νηστίσιμα και την έναρξη της σαρακοστής, ούτε για την ευκαιρία να πέσει ακόμα ένα τριήμερο που πολλοί δεν ξέρουν ακριβώς πότε θα έρθει. Καθαρά Δευτέρα θα πεί ένα πράγμα: χαρταετός.
Από την τρυφερή ηλικία των 4-5 ετών ο πατέρας μου με μάθαινε να κατασκευάζω χαρταετούς και παρέδιδε σχετικά σεμινάρια στο δημοτικό σχολείο όπου πήγαινα. Φυσικά και την περίοδο πριν την Καθαρά γινόμουν ξαφνικά το πιο δημοφιλές παιδί και όλοι – μικρότεροι και μεγαλύτεροι – ήθελαν να κάνουν παρέα μαζί μου και να έχουν την εύνοιά μου ώστε ο ειδικός father να τους δώσει τις απαραίτητες συμβουλές και να τους πει έναν καλό λόγο για την κατασκευή και τη διακόσμηση του χαρταετού τους.
Τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 2000 η αναζήτηση υλικών είχε δυσκολέψει με τις σωστές μάνες (τα ξύλα του χαρταετού για όσους δεν γνωρίζεται ορολογία) και την κατάλληλη λαδόκολλα να έχουν γίνει δυσέρευτες. Η πλειονότητα του κόσμου αγόραζε έτοιμους χαρταετούς αμφιβόλου ποιότητας, όχι ότι δεν υπάρχουν βιοτεχνίες που συνεχίζουν να κρατούν ψηλά στάνταρ. Περιέργως μέσα στην κρίση τα υλικά για τον παραδοσιακό χαρταετό έγιναν και πάλι πιο εύκολα διαθέσιμα. Στη συλλογή μας υπάρχουν αυτοσχέδιοι χαρταετοί που έχουν γράψει αρκετές ώρες πτήσης, συλλεκτικοί χαρταετοί από Αμερική και Κίνα, ακόμα και χαρταετοί που βρήκαμε στο σούπερ μάρκετ.
Η Καθαρά εντοπίζεται κάθε χρόνο στα εορτολόγια -ή πλέον το google- και αρχίζουν οι προετοιμασίες , η αναζήτηση των υλικών, η κατασκευή του παραδοσιακού χαρταετού όπως και οι δοκιμαστικές πτήσεις όπου οι 3 άνδρες της οικογένειας (πατέρας και δύο αδέρφια) και κάποιοι παιδικοί φίλοι τις παίρνουμε πάρα πολύ σοβαρά. Εάν υπάρξει πτώση του χαρταετού κατά τα δοκιμαστικά δεν...μιλιόμαστε στο σπίτι και ετοιμάζεται ο επόμενος ή εάν ανακτηθεί από τα δέντρα ή τα κατσάβραχα που έχει πέσει επισκευάζεται με επιμέλεια.
Η πτώση χαρταετού ισοδυναμεί με σοβαρό δυστύχημα και για λόγους τιμής απλά δεν πρέπει να συμβεί. Φυσικά και το μαύρο κουτί αναλύεται ώστε να μην επαναληφθεί το φαινόμενο στη δημόσια εμφάνιση του αεροναυπηγικού μας επιτεύγματος. Αυτή γίνεται την Κυριακή πριν την d-day ώστε να είμαστε απόλυτα βέβαιοι για το αποτέλεσμα που συνδυάζει εμφάνιση, παράδοση και πτητικές ικανότητες που θα έφταναν και για αναχαίτιση F-16.
Ο καιρός δεν είναι πάντα σύμμαχος αλλά είμαστε προπονημένοι στο «κεφάλι», κοιτάζουμε το εάν είναι σωστά «ζυγισμένος» και το πόση ουρά πρέπει να έχει ο χαρταετός και διαθέτουμε την υπομονή ώστε να τον κάνουμε να πετάξει ακόμα και αν δεν τα καταφέρνει κανένας άλλος. Φυσικά και βοηθάμε όσους συναντήσουμε στην αλάνα ή το λοφάκι χωρίς το ίχνος υπεροψίας, ειδικά τις οικογένειες με μικρά παιδιά που ήρθαν για να χαρούν και να δουν το χαρταετό τους να πετάει, έστω και για λίγο αν δεν επικρατούν οι ιδανικές καιρικές συνθήκες.
Κάνω κεφάλι ή βάζω κάποιον από την παρέα που δεν ξέρει τόσο καλά για να μπει στο κόλπο, αμολάω καλούμπα και προσπαθώ να μην μπλέξω με άλλους. Καμαρώνω το δημιούργημα μου στον αέρα και κάνω τα πάντα για να μην καταλήξει στα δέντρα, τα ηλεκτροφόρα καλώδια ή το άγνωστο καθώς μου έχει τύχει χαρταετοί να αυτομολήσουν από τον πολύ δυνατό αέρα ή λάθος χειρισμούς. Αν κάποια χρονιά η παράδοση δεν τηρηθεί το φέρω βαρέως.
Μετά την πτήση του αυτοσχέδιου και τουλάχιστον ενός αγορασμένου χαρταετού γιατί η παρέα είναι πολυμελής και όλοι πρέπει να γράψουν ώρες πτήσεις, ακολουθεί φυσικά το τραπέζι με όλα τα καλούδια της ημέρας. Και για να μη νομίζετε ότι η αργία τελειώνει εδώ το απόγευμα ακολουθεί συνήθως δεύτερος γύρος πτήσεων με λιγότερο air-traffic και κόσμο, όπως και συλλογή διάφορων παρατημένων χαρταετών, συχνά ανέγγιχτων από ανθρώπους που απλά τους πήραν έτσι για το καλό. Είναι γνωστό ότι την επόμενη μέρα (απλά Τρίτη) τα άλση και τα νταμάρια που προσφέρονται για πτήσεις μετατρέπονται σε νεκροταφεία χαρταετών. Εδώ αξίζει να μαζέψεις ό,τι περισώζεται και να προσπαθήσεις να το ξαναπετάξεις έτσι από καπρίτσιο ή για να φτιάξεις άλλον έναν χαρταετό που θα πετάξεις με την ησυχία σου την επόμενη εβδομάδα ή και καιρό μετά.
Σε μία δοκιμαστική πτήση πριν μερικά χρόνια ένας περαστικός με ρώτησε αν πετάω χαρταετό «για τις αμαρτίες μου ή για εξαγνισμό» και απλά του απάντησα ότι δεν το έχω σκεφτεί ποτέ έτσι. Γιατί η Καθαρά Δευτέρα, οι απόκριες και το διάστημα μέχρι να τελειώσει ο χειμώνας απαιτούν να πετάξεις έστω και μέσω χαρταετού μακριά από την καθημερινότητα και να αισθανθείς πάλι παιδί.
