Είναι λες και είναι βγαλμένη από κάποιο σκηνικό του Brazil του Terry Gilliam ή από κάποιο τρελό όνειρο του William Burroughs.
Ο ίδιος ο Charles Bukowski μας είχε ήδη προειδοποιήσει γι’ αυτό από τα 70’ s.
Το «βουνό» διακρίνεται από πολύ μακριά και όσο πλησιάζεις η μυρωδιά αυξάνεται. Το σμήνος από μύγες είναι τεράστιο. Τα φορτηγά που είναι φορτωμένα με τα σκουπίδια της Τζακάρτα, της μεγαλύτερης πόλη της Ινδονησίας, δεν σταματάνε ποτέ να κάνουν ουρές εδώ.
Το Σεπτέμβρη του 2019 ο οικολόγος και διάσημος ηθοποιός του Χόλυγουντ, Λεονάρντο Ντι Κάπριο πόσταρε μία φωτογραφία της χωματερής Bantargebang.
Πολύ πριν από το ποστ του Ντι Κάπριο, η συγκεκριμένη χωματερή είχε ήδη σταματήσει να χωράει άλλα σκουπίδια. Καθημερινά δεχόταν 7.000 τόνους σκουπιδιών.
Οι επιστήμονες υπολόγισαν πως η χωματερή θα αντέξει μέχρι το 2021. Μετά πρέπει να την κλείσουν γιατί θα βάλει σε κίνδυνο τις κατοικημένες περιοχές που βρίσκονται εκεί κοντά.
Είναι πραγματικά δύσκολο να περιγράψει κανείς την κατάσταση που επικρατεί εκεί.
Δεκάδες φορτηγά κάνουν ουρές και η κίνηση δεν σταματάει ποτέ. Ρακοσυλλέκτες μαζεύουν ότι μπορούν να σώσουν από αυτό το μακελειό της ανθρώπινης καταστροφής.
Μαρτυρίες λένε πως τα βουνά από τα σκουπίδια ξεπερνούσαν τα 40 μέτρα το 2018.
Οι ρακοσυλλέκτες ξέρουν καλά να κινούνται σε αυτά τα μέρη, γνωρίζουν την κάθε παγίδα και το κάθε μυστικό πέρασμα μέσα από τους λαβυρίνθους των απορριμμάτων που σαπίζουν κάτω από τον καυτό ήλιο. Η ατμόσφαιρα είναι μία παραλλαγή της Κόλασης του Δάντη, διασκευασμένη στις μέρες που διανύουμε.
Δεν είναι όλα όμως τα σκουπίδια που καταλήγουν εδώ στεγνά, υπάρχουν ολόκληροι τομείς που μοιάζουν με λίμνες, λίμνες φτιαγμένες από απόβλητα. Είναι πολύ πιθανό κάποιος από τους ριψοκίνδυνους ρακοσυλλέκτες να γλιστρήσει και να πέσει στον θάνατο του, είκοσι μέτρα μέσα στα μολυσμένα βουνά.
Ο Εντί, ο οποίος και ζει από τα σκουπίδια τα τελευταία πέντε χρόνια, ψάχνει για μεταχειρισμένους μουσαμάδες και υλικά για το σπίτι του.
Όταν τον ρωτάνε αν φοβάται να μην τραυματιστεί καθώς σκαρφαλώνει τα θεόρατα βουνά από σκουπίδια εκείνος απαντάει: «Έχω τρυπηθεί πολλές φορές αλλά έχω αποκτήσει πλέον ανοσία». Ο Εντί δεν έχει επίθετο, όπως πολλοί άλλοι Ινδονήσιοι που έχουν μόνο ένα όνομα. «Την τελευταία φορά που κάποιος σκοτώθηκε ήταν όταν ένα βουνό κατέρρευσε και τον έπνιξε» λέει ο Εντί.
«Το καλοκαίρι είναι πιο εύκολο να σκαρφαλώσεις. Το χειμώνα που βρέχει αποφεύγουμε να ανεβαίνουμε τα βουνά».
Εδώ οι άνθρωποι έχουν συνηθίσει να λένε «βουνά» τα βουνά από σκουπίδια.
Η μυρωδιά είναι χειρότερη το απόγευμα, όταν ήδη τα σκουπίδια έχουν ταξιδέψει χιλιάδες χιλιόμετρα για να καταλήξουν εδώ.
Εδώ το μεθάνιο απορροφά 34 φορές πιο πολύ θερμότητα απ’ ότι το διοξείδιο του άνθρακα κι έτσι συνεισφέρει στην μόλυνση του αέρα. Το μεθάνιο είναι επικίνδυνο άμεσα για τον άνθρωπο.
Οι κάτοικοι που μένουν κοντά στην περιοχή αποζημιώνονται με το λεγόμενο επίδομα «stink money» για τις δολοφονικές αναθυμιάσεις που σκοτώνουν τα παιδιά τους. Το επίδομα ανέρχεται σε 67 δολάρια κάθε τρεις μήνες! Αυτό είναι το κόστος για να παρατήσουν το δικαίωμα τους να ζουν μέσα σε ένα καθαρό περιβάλλον και να αναπνέουν καλό αέρα.
Οι αρχές της Τζακάρτα έχουν ήδη ξεκινήσει προσπάθειες για την μείωση και την ανακύκλωση των απορριμμάτων. Ένας από αυτούς τους τρόπους ανακύκλωσης είναι να παράγουν ηλεκτρισμό από τα σκουπίδια. Κάθε μέρα 100.000 τόνοι σκουπίδια μετατρέπονται σε ηλεκτρισμό. Αυτό είναι κάτι θετικό. Στο μέλλον, η κυβέρνηση της Ινδονησίας, προετοιμάζει ένα βιολογικό καθαρισμό ο οποίος θα λειτουργεί δίπλα στη χωματερή.
Εμείς ελπίζουμε για το καλύτερο.
Δες το παρακάτω άλμπουμ για να δεις τη μεγαλύτερη χωματερή του κόσμου:
