Πώς κατέληξε ο Ορλάντο Μπλουμ να γίνει ο πεταμένος του Hollywood;

Kείμενο: Χρήστος Κάβουρας

Μέχρι το 2001 δεν τον ήξερε κανείς. Ένας νεαρός και γοητευτικός πάνω από όλα ηθοποιός, που ούτε ο ίδιος γνώριζε πού μπορεί να φτάσει. Ξαφνικά, λίγες μέρες αφού αποφοίτησε από τη σχολή ηθοποιίας η μοίρα του έπαιξε ένα από τα πιο ευχάριστα παιχνίδια. Ο 24χρονος τότε Orlando δίνει οντισιόν για τον ρόλο του Faramir στον «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών» ωστόσο ο σκηνοθέτης Peter Jackson βλέποντας αυτό το babybace, αρνείται να του δώσει τον brutal ρόλο του αδερφού του Boromir επιλέγοντας τελικά τον David Wenham.

Μόνο που ο Bloom δεν θα φύγει με άδεια χέρια από το casting. Οι μικρές λεπτομέρειες του προσώπου του ταιριάζουν γάντι με την εικόνα που θέλει να βγάλει o Jackson για τα ξωτικά της ιστορίας και τελικά ο ο μικρός Βρετανός αποχωρεί με έναν μεγαλύτερο ρόλο στο τσεπάκι του.

Και κάπως έτσι «γεννιέται» ο πολεμιστής με το τόξο και τα βέλη, τα μακριά μαλλιά και το δέρμα-παγοδρόμιο. Ο περίφημος Legolas.

Από εκεί και πέρα η καριέρα του εκτινάσσεται. Ούτε ο ίδιος δεν μπορούσε να περιμένει ότι το λευκό, μακρυμάλλικο ξωτικό με το μάτι του γερακιού θα είχε μεγαλύτερη απήχηση ακόμα και από τον κατά τα φαινόμενα πρωταγωνιστή της ιστορίας, Aragorn του Viggo Mortensen. Εκτός αυτού όμως του άνοιξε διάπλατα την πόρτα για μια μεγάλη καριέρα.

Το μόνο που έπρεπε να κάνει πλέον ήταν απλώς τη δουλειά του. Να παίζει στις ταινίες και να βελτιώνει την ικανότητά του να γεμίζει την οθόνη.

Καμιά φορά ένας ρόλος μπορεί να είναι ευχή αλλά και κατάρα. Όπως ήταν για τον Michael Keaton τόσα χρόνια ο Batmanή ο Luke Skywalker για τον Mark Hamil, έτσι θα μπορούσε να εξελιχθεί και ο Legolas για τον Bloom. Αντ’ αυτού όμως, ο Βρετανός έβγαλε ποικιλία από το ρεπερτόριό του, έπιασε πολλούς διαφορετικούς ρόλους και κάθε του ερμηνεία αποθεωνόταν από κοινό και κριτικούς. Όσον αφορά το box office, η συμμετοχή του Bloom σε ταινία ήταν σαν να κλέβεις εκκλησία. Σίγουρη επιτυχία, λες και ήταν η κότα με χρυσά αυγά.

Χωρίς πολλά-πολλά, ενώ ακόμα δεν είχε τελειώσει η τριλογία του «Άρχοντα», ο Bloom άφησε το τόξο και το έριξε στην… πειρατεία για τον ρόλο του William Turner στους «Πειρατές της Καραϊβικής». Άλλη μια τριλογία (που εξελίχθηκε σε πενταλογία), άλλος ένας ρόλος που τον ανέβασε κατακόρυφα. Αλλά και πάλι δεν έμεινε εκεί.

Λίγο αργότερα το γυρνά στο… πολεμικό και συμμετέχει σε δύο ακόμα box office επιτυχίες. Σαν ομορφόπαιδο που είναι, ντύνεται Πάρης, κλέβει την Ωραία Ελένη της Diane Kruger και αποτελεί τον μεγάλο αντίπαλο του Αχιλλέα (Brad Pitt) στο «Troy». Δεν βγάζει μάτια, αλλά τα πάει πολύ καλύτερα στο «Kingdom of Heaven» όταν από σιδεράς μετατρέπεται σε ηγέτη της Ιερουσαλήμ στο ρόλο του Balian of Ibelin, δείχνοντας  ότι ακόμα και μόνος μπορεί να αποτελέσει πόλο έλξης για μια ταινία και μάλιστα απαιτητική.

Το χαλί φαινόταν στρωμένο για τον Orlando. Κάθε φορά που πήγαινες στο σινεμά, ένα τρέιλερ από ταινία του θα το πετύχαινες και μάλιστα ήταν βέβαιο ότι θα ήταν επιτυχία. Όλα αυτά ωστόσο σύντομα άρχισαν να λαμβάνουν τέλος.  

Λένε πως πίσω από κάθε σπουδαίο άντρα κρύβεται μια γυναίκα. Στην περίπτωση του Bloom, αυτή η γυναίκα ήταν η Miranda Kerr. Με το διάσημο μοντέλο ο Orlando ξεκίνησε να βγαίνει το 2007 και έπεσε κυριολεκτικά με τα μούτρα στην νέα του σχέση. Δεν το λέμε μόνο εμείς, αλλά και ο ίδιος σε συνεντεύξεις του. Όσο όμως κολλούσε στην όμορφη Miranda -σ.σ. παντρεύτηκαν, έχουν παιδί αλλά χώρισαν το 2013- άλλο τόσο ξεκολλούσε από το κάδρο του Hollywood.

Από εκεί που είχαμε συνηθίσει να τον πετυχαίνουμε παντού μπροστά μας, ξαφνικά αυτός έγινε καπνός. Από την πιο hot επιλογή στις ΗΠΑ, εξελίχθηκε σε κομπάρσο. Πλέον δεν ήταν ο πρωταγωνιστής αλλά ένας τριτοτέταρτος που κάποτε είχε παίξει κάπου. Σαν τον τύπο που παρακαλά να παίξει σε ταινία και του δίνουν λίγο χρόνο στη σκηνή. Όπως έγινε στο Hobbit όταν υποδύθηκε ξανά τον αγαπημένο του Legolas ή αυτά τα ελάχιστα δευτερόλεπτα που μας χάρισε ως Will Turner στο φινάλε των «Πειρατών της Καραϊβικής». 

Έτσι για να κλείσει με love story το franchise.

Μπορεί να είναι ο σωσίας του Mats Hummels της Μπάγερν  Μονάχου, αλλά αν θα έπρεπε να τον παρομοιάσουμε με κάποιον ποδοσφαιρικό, αυτός είναι σίγουρα ο Γιούρκας Σεϊταρίδης. Αμφότεροι μπήκαν στη ζωή μας από το πουθενά, έκαναν τεράστιο «γκελ» στον κόσμο από μικρή ηλικία, έδειξαν ότι είναι οι αστέρες του μέλλοντος, αλλά σήμερα «Orlando» ή «Γιούρκας» φωνάζουν όλοι, αλλά αυτοί πουθενά. Χαμένοι στο σύμπαν, σαν να μην υπήρξαν ποτέ. Το χειρότερο όμως δεν μόνο είναι ότι δεν μπορείς να τους βρεις ούτε με Google Maps, αλλά δυσκολεύεσαι να θυμηθείς τα κατορθώματά τους.

Αν πατήσεις «Γιούρκας» πιο πιθανό είναι να βγει στο ίντερνετ η λέξη «Μύκονος» παρά «Euro 2004», «Παναθηναϊκός» ή «Ατλέτικο». Κάτι αντίστοιχο και για τον Orlando ένα πράγμα. Πρώτα βγαίνει η «Katy Perry» -με την οποία χαριεντίζεται αυτό τον καιρό- παρά πραγματάκια από την άλλοτε υποσχόμενη καριέρα του.

Σήμερα λοιπόν εν έτει 2019 στα 43 του χρόνια (τα κλείνει σήμερα), ο Orlando Bloom δεν δίνει την εντύπωση να πολυνοιάζεται που είναι στην αφάνεια. Έχει μείνει στο παρελθόν και αυτό του αρκεί. Όλοι εμείς όμως που αγαπήσαμε τον «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών» για χάρη του και θέλαμε να γίνουμε πειρατές σαν τον Will Turner έχουμε πάντα ένα κρυφό απωθημένο ότι θα επιστρέψει. Όπως το έκανε ο Michael Keaton ή ο Stallone.

Όσο και να υπάρχουν τύποι που τον πολεμούν ή που δεν τον συμπάθησαν ποτέ, εμείς ξέρουμε ότι μπορεί να κάνει το μεγάλο comeback. Στην σκληρή ταινία «Zulu» το 2013 άλλωστε απέδειξε ότι το έχει ακόμα.