Όλα όσα μου έμαθε ο Ρόκι Μπαλμπόα
42 χρόνια γεμάτα νοκ-άουτ, χτυπήματα, ατάκες και πολλές διδαχές από τον Ιταλό Επιβήτορα.
42 χρόνια γεμάτα νοκ-άουτ, χτυπήματα, ατάκες και πολλές διδαχές από τον Ιταλό Επιβήτορα.
Κείμενο: Χρήστος Κάβουρας
Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς από τις ταινίες του. Μπουνίδια, πτώσεις, συναισθηματικά κοντράστ, απώλειες κοντινών προσώπων, δόξα, χρήματα, Ρώσους νταήδες και πολλά, μα πολλά διδάγματα. Από την πρώτη ταινία του ’76 μέχρι το πρόσφατο «Creed II» ο Rocky Balboa ήταν ο τύπος που λάτρευες να παρακολουθείς.
Ο Stallone δεν υπήρξε ποτέ ηθοποιός σπουδαίων προδιαγραφών αλλά αυτόν τον τύπο (Rocky) τον πήγε σε άλλο επίπεδο. Μια cult φιγούρα με στραβά μάτια, κραυγές-παρωδίες -«Adriaaaan, Adriaaaan»- και άλλοτε παιδί της μπουνιάς. Tον έκανε τόσο μεγάλο, τόσο κλασικό που έφτασε σε σημείο να διεκδικήσει μέχρι και Όσκαρ Β’ Αντρικού Ρόλου.
Όπως όμως είπε και στο πρώτο «Creed», «ο χρόνος μας βρίσκει όλους» κάτι που δυστυχώς συνέβη και στη δική του περίπτωση. Όσο περίεργο και αν ακούγεται, ακόμα και αν έφτασε πλέον τα 72 του χρόνια, ο Stallone δεν θα ξαναπαίξει ποτέ τον συγκεκριμένο ρόλο. Για να μην παρεξηγηθώ δεν κάνω κάποιο spoiler της ταινίας, απλώς έτυχε να παρακολουθήσω αυτά τα ανατριχιαστικά δευτερόλεπτα στο Instagram του, που ανακοίνωνε πως ο κύκλος του ως Rocky Balboa έκλεισε οριστικά.
Η παρακαταθήκη του; Έξι ταινίες (δικές του) και άλλες δύο ως συμπρωταγωνιστής στην ιστορία του Adonis Creed. Ένα ταξίδι που ξεκίνησε το μακρινό 1976 για να ολοκληρωθεί 42 χρόνια αργότερα. Διότι ο Rocky δεν είναι ένας τύπος σαν τον James Bond που δεν θα πάρει ποτέ σύνταξη, ούτε κάνας σούπερ ήρωας που θα τον δεις για τα πιστολίδια και τη δράση και λίγα χρόνια αργότερα θα περιμένεις τον επόμενο ηθοποιό που θα τον υποδυθεί. Ο πυγμάχος από τη Philadelphia είναι ένας και μοναδικός.
Ένας τύπος με αρχή και τέλος, φτιαγμένος από σάρκα και οστά. Ένας ήρωας ο οποίος κάθε φορά που θα πετύχεις κάποιο έργο του στην τηλεόραση –είτε αυτό είναι το πρώτο με το οποίο συστήθηκε στο κοινό, το 4ο και διασημότερο εναντίον του Drago μέχρι τα λιγότερα αγαπημένα 3ο, 5ο ή 6ο- θα κάτσεις να τα παρακολουθήσεις και ας τα έχεις δει 200 φορές.
Ναι το γνωρίζω, αυτή η ατάκα είναι από την τριλογία «Dark Knight» του Christopher Nolan, ωστόσο χωρίς να το πει ποτέ ο Rocky αυτό πρέσβευε. Τον άνθρωπο εκείνο που τζογάρει, που αντέχει στο γρονθοκόπημα και την πίεση της καθημερινότητας. Όταν όμως θα δεχτεί τη δυνατή γροθιά θα πέσει κάτω, θα ζαλιστεί μέχρι να συνειδητοποιήσει πού βρίσκεται και τι έχασε και ύστερα θα επιχειρήσει να επανέλθει και ας μην ξέρει τι τον περιμένει. Μπορεί να ξαναπέσει, μπορεί και όχι. Εκείνος τα δίνει όλα και στο τέλος αισθάνεται ολοκληρωμένος. Διότι έδωσε ό,τι είχε και δεν είχε μέσα του.
Γιατί παρά τα αίματα, τα πρησμένα μάτια, τη στραβωμένη μούρη και τις σπασμένες μύτες, εκείνος πάντα έφευγε όρθιος, γεμάτος περηφάνια από το ρινγκ και η αναγνώριση του κόσμου ερχόταν σαν ανταμοιβή για την προσπάθειά του. Η ηθική αναγνώριση ότι κάτι κάνεις καλά σε αυτόν τον μάταιο κόσμο.
…όποια μορφή και αν έχει. Είτε λέγεται Apollo Creed, είτε Clubber Lang ή ακόμη κι αν προσωποποιέιται από τον χειρότερο εφιάλτης όλων, τον Ivan Drago. Διότι ο εχθρός δεν θέλει το καλό σου. Θέλει να σου πάρει ό,τι έχεις. Να σε δει να καταστρέφεσαι και να το χαίρεται (Clubber Lang). Ή απλώς θέλει να σου πάρει τη θέση (Ivan Drago) αγνοώντας τον άνθρωπο που κουβαλάς μέσα σου και το τι έχεις περάσει για να τα καταφέρεις.
Από όποια πλευρά και να το είδε ο Rocky, ακόμα και στο «Creed II» που κοντοστάθηκε βλέποντας την οικογένεια Drago να επανέρχεται, εκείνος έβαλε τα δυνατά του και αντιμετώπισε ξανά τον εχθρό του.
Είτε δίνοντας οδηγίες στον Adonis κόντρα στον θηριώδη Viktor, είτε βάζοντάς τα ο ίδιος με τον Ivan (δες τη σκηνή που δυστυχώς κόπηκε από το «Creed II»).
Για αυτό και ο Rocky ήταν, είναι και θα είναι από τους πιο αγαπητούς χαρακτήρες όλων των εποχών στον κινηματογράφο. Πέραν του ότι αντιπροσωπεύει το καλό και το αθώο, είναι ένας τύπος που ουσιαστικά θα μπορούσες να είσαι εσύ, εγώ, ο διπλανός σου. Ένας ανθρωπάκος που ξεκίνησε από τα χαμηλά, που προσπαθούσε να επιπλεύσει αλλά είχε μία μεγάλη αγάπη (το μποξ) όπως όλοι μας. Και αυτή του η αγάπη σε συνδυασμό με την ατσάλινη θέληση να πετύχει, τον έκαναν αυτό που είναι σήμερα.
Ένα role model, ένα παράδειγμα προς μίμηση χωρίς καν να είναι αληθινός. Ακόμα και αν ξέρεις πως στον πραγματικό κόσμο θα ψάχνεις για πλαστική αν δεχτείς στο πρόσωπο δύο από τις μυριάδες γροθιές που έχει δεχτεί ο ίδιος, ο Rocky Balboa μιλά πάντα στην καρδιά μας. Δεν είναι ο λαμπερός Ρονάλντο, είναι o εργάτης Καντέ.
Αυτός που θα τα δώσει όλα και θα φύγει νικητής από οποιοδήποτε ρινγκ. Είτε επειδή κέρδισε, είτε επειδή έχασε αλλά ποτέ δεν κατέβασε τα χέρια του σε στάση παραίτησης.