Ο «χαμένος» που τα πήρε όλα ονομάζεται Leonardo DiCaprio

Από τον Κώστα Χρήστου

Στον απαιτητικό κόσμο του Hollywood όπου οι ηθοποιοί ξεπετάγονται συνεχώς σαν τα μανιτάρια, θα έλεγε κανείς ότι είναι ιδιαίτερα δύσκολο να ξεχωρίσεις. Να μπεις στην πιο θεαματική και ξακουστή κινηματογραφική βιομηχανία χαράζοντας τον δικό σου δρόμο, κερδίζοντας φήμη, χρήματα και γυναίκες. Πολύ πιο δύσκολο ωστόσο, είναι να κάνεις όλα τα παραπάνω ξεφορτώνοντας από πάνω σου μία ταυτότητα με την οποία σε συνδύασε ο κόσμος στα πρώτα σου βήματα. Που καλώς ή κακώς, δίκαια ή άδικα, έχτισε γύρω σου ένα προφίλ και έκανε τον κόσμο σκεπτικό γύρω από αυτό. 

Ο Leonardo DiCaprio που γνωρίσαμε ως πιτσιρικάδες, ήταν ο μορφονιός που ξελόγιασε μία αριστοκράτισσα στον Τιτανικό. Δεν περιμέναμε ποτέ να γίνει κάτι παραπάνω από αυτό και, ευτυχώς, μας έβγαλε λάθος. Όλους μας.

Υπάρχει ένας άγραφος κανόνας του Hollywood που προστάζει ότι οι μορφονιοί τείνουν να έχουν μία κατεύθυνση σε συγκεκριμένα πράγματα. Ότι οι ταινίες που αναμένεται να τους δεις, είναι εκείνες που θα παίζουν τους ωραίους ή τους ήρωες. Που θα κερδίζουν τον καλό και μαζί το κορίτσι. Όμως αυτή είναι μία συνταγή των 50's που έχει πλέον ξεφτίσει από τον σύγχρονο κινηματογράφο και που τα ηνία κρατούν πλέον οι «παλιόφατσες». Οι πιο σκοτεινοί, οι πιο αλητήριοι, οι πιο macho τύποι. Το βλέπουμε σε ηθοποιούς όπως ο Tom Hardyή ο Joel Kinnaman. 

Ένας κατάξανθος πιτσιρίκος που έκανε τον Τιτανικό, έσπασε τα ταμεία και κέρδισε τις καρδιές εκατομμυρίων κοριτσιών στην υφήλιο, ήταν σίγουρα η εμπορική απάντηση στα μεγάλα ονόματα της εποχής αλλά με ένα κόστος: δεν θα γινόταν ποτέ «δικός μας». Δεν θα περιμέναμε ποτέ από εκείνον τις πιο ζόρικες ταινίες που θα τον έβαζαν ανάμεσα στα μεγάλα σύμβολα της αρρενωπότητας όπως ο Marlon Brando, o James Dean ή ο Steve McQueen. Οι μετέπειτα ταινίες του -εκτός από το Beach- ήταν εξίσου εμπορικές αλλά έδειξαν και κάτι ακόμη. Έναν άλλο χαρακτήρα που πάσχιζε να βγει στην επιφάνεια και να ξεφορτωθεί τις ταμπέλες. «Δεν είμαι ο τύπος που λέει γλυκόλογα και δίνω λουλούδια. Απλά δεν είμαι αυτός». Αυτή η δήλωση του DiCaprio ήρθε λίγο μετά την κυκλοφορία του Catch Me If You Can. Επίσης η σχέση του με το supermodel, Bridget Hall, άρχισε να αλλάζει την γνώμη του αντρικού κοινού κοιτώντας τον με συμπάθεια. Ποιος είναι αυτός ο τύπος;

«Ο Leo είναι τελειομανής. Και είναι ευτύχημα να δουλεύεις με τέτοιος ανθρώπους γιατί δεν βλέπουν τον ρόλο τους σαν μία δουλειά. Για αυτούς είναι κομμάτι του χαρακτήρα τους». Ο Martin Scorsese το είχε καταλάβει από τότε που δούλεψε με τον ηθοποιό στο Gangs of New York. O Leo τείνει να ξεζουμίζει τον κάθε χαρακτήρα που καλείται να υποδυθεί. Αν έχει μία άλφα οπτική για το πως πρέπει να κινείται στον χώρο και να εκφράζεται, ο DiCapriο πηγαίνει πάντα τους ρόλους του ένα βήμα παραπέρα με τακτικό αυτοσχεδιασμό. Μέχρι και σήμερα, οι περισσότερες αντιδράσεις του σε γνωστές σκηνές είναι καθαρά αυτοσχεδιαστικές. Σε κάθε περίπτωση, η υπεροχή του DiCaprio ξεκίνησε να φαίνεται από το Departed και μετά. Αρχικά, ένας πολύ καλός λόγος γι’ αυτό ήταν πως οι πιτσιρικάδες που εκείνη την εποχή μεγάλωναν μαζί του, κατάφεραν να δουν την στροφή που έκανε στις επιλογές του. Ο DiCaprio δεν γούσταρε απαραίτητα τα αστυνομικά, τα θρίλερ ή τα κοινωνικά. Του άρεσαν οι ταινίες που είχαν ωραίες ιστορίες να αφηγηθούν και πολυδιάστατοι χαρακτήρες. 

Από το Inception και μετά, ο DiCaprio είχε καταφέρει να εγκαθιδρύσει τον εαυτό του στο Hollywood, ως «εκλεπτυσμένος ηθοποιός». Δεχόταν συγκεκριμένες προτάσεις, απέφευγε να κάνει ταινίες μόνο για τα χρήματα και δούλευε σκληρά για κάθε του ρόλο. Αυτό το είδαμε και στο Great Gatsby που, αν και υστερούσε σε πολλά σημεία, παρουσίασε έναν DiCaprio στα καλύτερά του. Από το Django Unchained και το Wolf of Wall Street και μετά, ήμασταν βέβαιοι πως επρόκειτο για έναν ηθοποιό που δεν του αρέσει να είναι προβλέψιμος, δεν θέλει να είναι κλασσικός και έχει την ικανότητα να αφομοιώνει τελείως διαφορετικούς ρόλους μεταξύ τους. Και το τελευταίο είναι δύσκολο. Ίσως κάτι τέτοιο είδε και η Ακαδημία που μετά από 5 υποψηφιότητες για το Α’ Ανδρικού Ρόλου, του το έδωσε το 2016 για το Revenant. 

Άλλος ένας λόγος που το αντρικό κοινό τον έχει αγαπήσει, είναι για την άνευ όρων bachelor ταυτότητά του. Γιατί η αλήθεια είναι πως όσες φορές και αν ο Leo προσπάθησε να βρεθεί δεσμευμένος, απέτυχε παταγωδώς. Έχουν περάσει δεκάδες γυναίκες από την ζωή του και φανταζόμαστε πολλές περισσότερες από το κρεβάτι του. Πώς μπορεί άλλωστε να μην κερδίσει τον σεβασμό σου ένας τύπος που είχε δίπλα του την Gisele, την Bar Refaeli και την Blake Lively; Ο Leo αρέσει και είμαστε σίγουροι πως δεν είναι μόνο για τα λεφτά του. Είναι σίγουρα και για το τελείως ατημέλητο στυλ του. Δεν είναι ένας από τους καλοξυρισμένους μορφονιούς του Hollywood, δεν κυνηγάει κανένα 6-pack και δεν κόβει τα burger μόνο και μόνο για να δείχνει ωραίος. 

Και καλά κάνει εδώ που τα λέμε, γιατί το να είσαι μοντέλο της A&F και το να είσαι ηθοποιός, είναι δύο τελείως διαφορετικά πράγματα. Ο DiCaprio χαίρεται την ζωή του και εκεί κερδίζουν οι πραγματικοί άντρες. Δεν τον ενδιαφέρει η άποψη των ταμπλόιντ και των κουτσομπολιών για το πόσο άναρχος ενδεχομένως να δείχνει και το τι μήνυμα περνάει με το να βγαίνει με μοντέλα της Victoria’s Secret. Για όλους εμάς, αυτή είναι απλά μία αξιοζήλευτη ζωή. Είναι ένα κομμάτι πίτας που δεν θα γευτούμε ποτέ, αλλά που θέλουμε όσοι το γεύονται να παραμένουν αυθεντικοί. Και ο Leo το κάνει αυτό.

Έχουμε δει πολλά και διάφορα κινήματα που οι διάσημοι έχουν «αγκαλιάσει» κατά καιρούς με σκοπό την υπερπροβολή. Το παράδειγμα του DiCaprio δεν ανήκει σε αυτά. Το Leonardo DiCaprio Foundation που ασχολείται με την κλιματική αλλαγή και είναι μη-κερδοσκοπικός οργανισμός, έχει μέχρι σήμερα δωρίσει ποσά που ξεπερνούν τα 50 εκατομμύρια δολάρια, για καμπάνιες και ενέργειες που έχουν ως στόχο την διάσωση της πανίδας, την διατήρηση των δασών, την vegan κατασκευή ρούχων (σ.σ.: ο ίδιος ξεκίνησε μία ώστε να συγκεντρωθούν ποσά υπέρ της διάσωσης των αφρικανικών μπαμπουίνων), αλλά κυρίως για έρευνες και προτάσεις γύρω από την κλιματική αλλαγή. Ο DiCaprio ήταν πάντα «πράσινος» στις ιδέες του και ξεκίνησε τις ιδέες με τα πρώτα λεφτά που έβγαλε από τον Τιτανικό – μιας και δεν ήταν καθόλου λίγα. Έχει συνεργαστεί με δεκάδες φορείς και κυβερνήσεις, στηρίζει ανοιχτά τους ηγέτες που τάσσονται υπέρ της διάσωσης του πλανήτη και φροντίζει να ενημερώνει τον κόσμο με κάθε ευκαιρία. Το είχε κάνει και όταν είχε κερδίσει το Όσκαρ. 

Για όλα όσα έχει κάνει και για όσα θα κάνει. Για εκείνα που λατρέψαμε, αλλά και εκείνα που κάποτε δεν είχαμε την ωριμότητα ή την αντίληψη για να τα καταλάβουμε. Για όλες τις μεγάλες του στιγμές στην εξίσου μεγάλη οθόνη, αλλά και για την ευγένεια που τον χαρακτηρίζει και όταν είναι έξω από αυτή. Για την πραότητα και τον χαρακτήρα που δείχνει απέναντι στους συναδέλφους του και για τις φιλίες χρόνων που δείχνει να τιμάει. Επειδή παραμένει απλός και επειδή δεν διστάζει να δείχνει την αδυναμία του προς το ωραίο φύλο. Επειδή αντιλαμβάνεται την έννοιας της ψυχαγωγίας με την ανώτερη μορφή της, χωρίς να σερβίρει σκουπίδια στο κοινό του και επειδή δεν χρειάστηκε ποτέ κανένα Όσκαρ για να του πει αν έχει ικανότητες ή όχι. 

Επειδή δεν νοιάστηκε γενικά ποτέ για όλα αυτά τα βραβεία. Επειδή μπορεί για την Ακαδημία και την κάθε επιτροπή εκεί έξω να ήταν από τους «χαμένους» των διαδικασιών, με τις πολλές υποψηφιότητες και τα λιγοστά βραβεία, αλλά τους έδειξε πως πολλές φορές ο χαμένος τα παίρνει όλα. Επειδή σήμερα που γίνεται 45 ετών, θα θυμάται τον εαυτό του στην πρώτη του ταινία και θα προσπαθήσει να μείνει τόσο γήινος και προσιτός, όσο ήταν και πριν το Όσκαρ του. Γιατί αυτό τον κάνει να ξεχωρίζει από όλους τους υπόλοιπους.