Σαν το μονάκι ανάμεσα σε 2 άντρες ΔΕΝ ΕΧΕΙ!
Δυο συντάκτες του Ratpack το κρατάνε μπασκετικό μέσα στο Golden Hall.
Φωτογραφίες: Λευτέρης Παρτσάλης
Λένε πως η κλεψύδρα του χρόνου γυρίζει ανάποδα για έναν άντρα την ημέρα εκείνη που θα τον πάρει ο φίλος του τηλέφωνο για να πάνε να παίξουν ένα μονάκι μπάσκετ κι εκείνος θα του ρίξει άκυρο πανηγυρικό με πρόφαση την κούραση ή κάποια άλλη «ανειλειμμένη υποχρέωση». Από ένα τέτοιο αδικαιόλογητο «όχι» ξεκινάει ο κατήφορος και φτάνεις μια μέρα να κοιτάζεις με ανοιχτό το στόμα τις ρυτίδες σου στον καθρέφτη χωρίς να έχεις πάρει χαμπάρι το πότε πέρασε ο χρόνος.
Ευτυχώς η κατάσταση για τον Χρήστο Μπαρούνη και τον Ντίνο Ρητινιώτη δεν έχει φτάσει σε τέτοιο τέλμα κι όταν ο πρώτος έκανε την πρόταση για «ένα στα 21 στο τάδε μέρος την τάδε ώρα», το ραντεβού κλείστηκε πιο γρήγορα κι από σταυρωτή ντρίπλα του Στέφεν Κάρι.
«Κάτσε ρε ψηλέ», ακούστηκε διστακτικός ο Χρήστος λίγο πριν κλείσει το τηλέφωνο. «Τελευταία φορά που πήγαμε για μονό, εσύ φορούσες ένα τραγικό μπλουζάκι που έγραφε πάνω "Μπάμπης-Αμορτισέρ" κι εγώ μια φόρμα που την είχα και την ημέρα που έφαγα ωριαία στο λύκειο επειδή βαριόμουνα να τρέξω στη Γυμναστική. Μήπως πρώτα να πηγαίναμε να σενιαριστούμε λίγο; Να πάρουμε κάνα ρούχο της προκοπής για να μην γελάσουν και οι μπασκέτες με το που μας δουν;». Ο Ντίνος, πιστός στην αντίληψη ότι ένας μεγάλος παίκτης δεν κρίνεται από την εμφάνισή του αλλά από τις μπασκετικές του ικανότητες, συμφώνησε. «Είμαστε που είμαστε αμπάσκετοι, ας εμφανιστούμε στο γηπεδάκι ως σωστοί λεβέντες.»
Και κάπως έτσι, το ραντεβού κλείστηκε: στις 10 το πρωί, στην κεντρική είσοδο του Golden Hall.
Η καλή μέρα από το τρέξιμο φαίνεται
Το πρώτο πράγμα που ένας φυσιολογικός άνθρωπος θα προτιμούσε να κάνει μπαίνοντας σε ένα εμπορικό κέντρο θα ήταν να πάρει ένα καφέ για να ανοίξει το μάτι του. Στην περίπτωση των δύο συντακτών του Ratpack, υπήρχε ένα πρόβλημα πολύ μεγαλύτερο από την νύστα κι αυτό δεν ήταν άλλο από την κακή φυσική κατάσταση του Μπαρούνη. Τα πρώτα ανησυχητικά δείγματα τα είχε δώσει την προηγούμενη φορά που είχαν πάει οι δυο τους για μονό. Τότε που στην πρώτη φάση κι ενώ είχε μόλις σκοράρει με λέι απ το πρώτο του καλάθι, ζήτησε τάιμ άουτ για να κάτσει στη βάση της μπασκέτας και να πάρει ανάσες.
Αφήσανε, λοιπόν, τον καφέ για αργότερα και μπήκαν στο Runner Store. Ένα κατάστημα αποκλειστικά και μόνο για δρομείς, το πλέον ιδανικό για τον Χρήστο που έψαχνε να βρει ένα παπούτσι για αερόβια προπόνηση ώστε να ξεκινήσει να καταπίνει χιλιόμετρα και να βελτιώσει τη φυσική του κατάσταση. Εκεί τον φρόντισαν από την πρώτη στιγμή οι υπεύθυνοι του καταστήματος, οι οποίοι τον ανέβασαν στον ειδικό διάδρομο που μέσα από κάμερες υψηλής ευκρίνειας καταγράφουν τον τρόπο που τρέχεις και πατάς και στη συνέχεια σου προτείνουν το μοντέλο που σου ταιριάζει.
Αφού κατάφερε να βγάλει το τεστ χωρίς απώλειες, ο Χρήστος τελικά κατέληξε στο παπούτσι που θα τον συνοδεύσει στο εξής στα τρεξίματά του.
Εκεί όπου ο Τζόρνταν συναντά τον Αντετοκούνμπο
Μπάσκετ και Nike είναι δύο έννοιες σχεδόν ταυτόσημες. Έβαλε το χεράκι του και ο Μιχάλης ο Τζόρνταν με τις παπουτσάρες που κατά καιρούς λανσάρονται στα καταστήματα της εταιρείας.
Ωστόσο, δεν ήταν μόνο τα Nike Jordan που μας τράβηξαν την προσοχή όταν περάσαμε την είσοδο του καταστήματος της Nike στο Golden Hall. Ένας άλλος, μεγάλος NBAer, ένα δικό μας παιδί, ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, πλημμυρίζει κι αυτός το χώρο με την παρουσία του. Ο Μπαρούνης ο ιερόσυλος -που σε 10 βολές κάνει ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ 11 air ball- νιώθοντας προφανώς ότι αποτελεί μία μίξη αυτών των δύο, επιχείρησε το εξής «πάντρεμα»:
Η ψυχολογία παίζει μεγάλο ρόλο σε ένα μονό, κι αν ο Μπαρούνης νιώθει ένα κράμα Air-Greek Freak, δεν θα του το χαλάσουμε. Αγόρασε, λοιπόν, την εμφάνιση των Bucks, τσίμπησε και την μπαλίτσα του, είπε να κάνει κι ένα δωράκι στον Ρητινιώτη που τον υπομένει μπασκετικά τόσο καιρό... Ένα καπελάκι Nike με την απαραίτητη υποσημείωση: «Θα το φοράς για να μην σε χτυπάει ο ήλιος κάθε φορά που σηκώνεις το κεφάλι σου για να δεις το άγγιχτο μου».
Ζακέτα να πάρεις
Όλα καλά κι όλα ωραία, ωστόσο σε αυτήν τους την επιδρομή στο Golden Hall, το φάντασμα της Ελληνίδας Μάνας βρισκόταν διαρκώς πάνω από το κεφάλι τους. Καλά τα παπούτσια, οι μπάλες, τα καπέλα και οι εμφανίσεις, το θέμα όμως είναι τι γίνεται όταν το μονό τελειώσει κι εσύ γυρίζεις ιδρωμένος σπίτι φορώντας απλά ένα κοντομάνικο.
Μια εικόνα ικανή να κόψει χρόνια ζωής από την μητέρα σου, η οποία εκείνη τη στιγμή αρχίζει τον εξάψαλμο με τις γνωστές ατάκες: «Να δω αν αρρωστήσεις ποιος θα σε φροντίζει» και «ζακέτα γιατί δεν πήρες μαζί σου; Θες να κολλήσεις καμιά πνευμονία και να με πεθάνεις;».
Όχι. Δεν το θες αυτό.
Μπήκαμε, λοιπόν, στο κατάστημα της Adidas με σκοπό να μην της ξαναδώσουμε άλλα δικαιώματα και να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο γυρνώντας στο σπίτι μετά το μονό. Βουρ για το τμήμα του μαγαζιού με τις ανδρικές ζακέτες!
Το μονάκι θέλει και το γκατζετικό του
Μιλώντας για Ελληνίδα μάνα... Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο Χρήστος κάθε φορά που παίζει μονό με τον Ντίνο, είναι οι χαμένες κλήσεις από την μητέρα του. Ξέρετε, από εκείνες που κάθε μάνα κάνει ανά εικοσάλεπτο στο γιο της και όταν εκείνος δεν το σηκώνει, το μυαλό της πηγαίνει αυτόματα σε απαγωγή ή σε θανάσιμο τραυματισμό.
Με το που πέτυχαν μπροστά τους το Mi Store, δεν το σκέφτηκαν δεύτερη φορά και μπήκαν μέσα για να ζητήσουν το Band 2 της Xiaomi. Ένα διακριτικό activity tracker, που όση ώρα τρέχεις πάνω κάτω στο γηπεδάκι μπάσκετ, εκείνο σου δείχνει πόσες θερμίδες καις, τους καρδιακούς σου παλμούς και -για να μείνουμε στο θέμα μας- την κλήση της μάνας σου στο συνδεδεμένο smartphone σου.
Ο Χρήστος το αγόρασε για να έχει το κεφάλι του ήσυχο. Ο Ντίνος από τη μεριά του, όταν θέλει να ησυχάσει το δικό του το κεφάλι βγαίνει μόνος του για σουτάκια στο γηπεδάκι της γειτονιάς και το μόνο πράγμα που του λείπει από αυτήν την ιεροτελεστία είναι η μουσική. Όση ώρα, λοιπόν, ο Χρήστος τσέκαρε το Band 2, εκείνος βρήκε την ευκαιρία να τεστάρει τα Sports Bluetooth: τα συνδέεις με το κινητό σου, τα βάζεις στα αυτιά και σουτάρεις ανελέητα τρίποντα μέχρι να σβήσει ο ήλιος (ή μέχρι να τελειώσει η playlist στη συγκεκριμένη περίπτωση).
Το μεγάλο «έγκλημα»
Τα απαραίτητα ψώνια έγιναν και λίγο πριν οι δύο συντάκτες φύγουν από το Golden Hall για τη μεγάλη τους αναμέτρηση, έκαναν το... λάθος να περάσουν μπροστά από το Wagamama.
Ας σταματήσουμε για να τσιμπήσουμε κάτι, είπαν.
Είναι ελαφριά η ασιάτικη κουζίνα, είπαν.
Ας πιούμε και λίγο σάκε, είπαν.
Και να σου το φιλέτο πάπιας ψημένο στη σχάρα, να σου οι γλυκοξινοπικάντικες σάλτσες, να σου τα πιτάκια, οι σολωμοί και πάει λέγοντας...
Και τσουπ!
Κάτι το σούσι και το σάκε, κάτι η βροχή που είχε ξεσπάσει στον ουρανό της Κηφισίας, ο καφές φάνταζε πολύ πιο θελκτικός από ένα one to one. To Carpo στο ισόγειο, ήταν εκείνο που ανέλαβε να ικανοποιήσει την ανάγκη της στιγμής για καφεΐνη και τα παιδιά που δούλευαν στο μπαρ κατάλαβαν από το μάτι των συντακτών που γυάλιζε ότι η ανάγκη αυτή έπρεπε να εξυπηρετηθεί ΑΜΕΣΑ.
Και βουαλά:
Η φάση ήταν καφές με περαντζάδα, αλλά δεν γινόταν να μην πέσει το μάτι στο εσωτερικό του καταστήματος. Εκεί όπου οι ξηροί καρποί και τα superfoods έδιναν κι έπαιρναν. Μερικά σακουλάκια από αυτά, θα βοηθούσαν στις ενεργειακές ανάγκες του επόμενου μονού, οπότε οι δύο μπασκετικοί δεν έχασαν την ευκαιρία να επωφεληθούν από αυτήν τους την επίσκεψη.
«Ένα μιξ ενέργειας με αμύγδαλο, κάσιους, ψίχα κελυφωτού, κράνμπερις και ψίχα ηλιόσπορου, παρακαλώ πολύ»
Και το μονό; Τι γίνεται με το μονό;
Ψώνια, φαΐ, καφές, τσεκ.
Τι γίνεται όμως με το μονάκι;
Οι δύο συντάκτες μας τα έβαλαν κάτω και αποφάσισαν πως δεν πρέπει να υπάρξει δεύτερη αναβολή. Το ραντεβού ανανεώνεται στο τσακ μπαμ για την επόμενη μέρα, same time, same place.
Μέχρι τότε, βέβαια, έπρεπε κάπως να ξεχαρμανιάσουν μπασκετικά.
Λύσεις υπάρχουν αρκεί να περισσεύει η θέληση και ένα (οποιοδήποτε εύκαιρο) καλάθι...
