Ξενύχτησα στην πόρτα σου και σιγοτραγουδώ

Κείμενο: Άγγελος Κωνσταντούλιας

Ο Κέντρικ Ναν παίρνει τον διάδρομο και τα “μέτρα” της Ρεάλ Μαδρίτης, καρφώνει για το 95-77 και βγάζει μία κραυγή που ενώθηκε με την κραυγή όλων των Παναθηναϊκών σε κάθε μήκος και πλάτος του πλανήτη. Είναι το σύνθημα πως μπήκε τέλος σε αυτά τα 13 χρόνια αναμονής. Το σάλπισμα να ξεκινήσουν οι χοροί, να ανέβουν όλα τα θριαμβευτικά posts στα social media, να αγκαλιαστούμε με τους ανθρώπους μας, να ανοίξουν εκείνα τα premium μπουκάλια που τα έχουμε μόνο για τις μεγάλες χαρές, να καταναλώσουμε όσο περισσότερο Παναθηναϊκό περιεχόμενο γίνεται, να υψώσει τις γροθιές του ο Εργκίν Αταμάν. Η Euroleague επέστρεψε στην κανονικότητα και ο Παναθηναϊκός AKTOR βρίσκεται στη φυσική του θέση: Στον θρόνο.

Εσύ σε ποιο σημείο του αγώνα “έσπασες” και δάκρυσες; Στο τρίποντο του Ντίνου Μήτογλου και στο +10; Στο κάρφωμα-υπογραφή του Κέντρικ Ναν; Ή μήπως όταν όλα τελείωσαν και ο Κώστας Σλούκας ξάπλωσε στο παρκέ; Πότε αισθάνθηκες ότι λυτρώθηκες; Ποια ήταν η πρώτη σου σκέψη και ποιος ο άνθρωπος που κάλεσες ώστε να του πεις ότι επιτέλους δικαιωθήκαμε; Όλα αυτές οι στιγμές, τα συναισθήματα και οι αναμνήσεις είναι ο Παναθηναϊκός. Μία οικογένεια που όμοιά της δεν έχει ξαναϋπάρξει στην ιστορία του αθλητισμού. Η πιο βαριά φανέλα στη ιστορία της Euroleague, το πιο επιτυχημένο τμήμα στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού. Η μοναδική ομάδα στην Ευρώπη με 7 κατακτήσεις Ευρωλίγκας.

Όχι δεν είναι -απλώς- ο coach of the year αλλά ο πιο επιτυχημένος προπονητής στο νέο format της Euroleague. Ο βερμπαλιστής Τούρκος που κανείς δεν πίστεψε περισσότερο στην ομάδα και στα παιδιά του. Εκείνος που προέτρεψε τους φίλους του Παναθηναϊκού να κλείσουν εισιτήρια για Final 4 από τον Νοέμβριο. Θυμάστε τότε που τον χλευάζατε; Είχατε κάθε λόγο να το κάνετε γιατί όπως αποδείχθηκε ξέρετε περισσότερο μπάσκετ από κάποιον που έχει σηκώσει 3 Ευρωλίγκες. "Τι άλλο μπορώ να υποσχεθώ; Ξέρω όλοι τι περιμένουν από εμάς. Περιμένουν το 7ο αστέρι. Υπόσχομαι να το κάνουμε και να φέρουμε την κούπα πίσω στο ΟΑΚΑ”, ανέφερε στη συνέντευξη Τύπου πριν τον ημιτελικό με τη Φενέρ. Δεν υπάρχει άνθρωπος που να αισθάνεται πιο δικαιωμένος από τον 58χρονο προπονητή των πρωταθλητών Ευρώπης. Για την κάθε του τοποθέτηση και την κάθε του απόφαση. Κάθε σύνολο έχει την ταυτότητα του προπονητή του. Ο Παναθηναϊκός AKTOR έχει αυτοπεποίθηση. Καταφέρνει να προσαρμόζεται σε κάθε συνθήκη. Είναι εντυπωσιακός, είναι εκρηκτικός και γίνεται σκληρός όποτε χρειαστεί. Όπως έκανε στα δύο δεύτερα 20λεπτα απέναντι στη Φενέρ και τη Ρεάλ Μαδρίτης. Ο Εργκίν Αταμάν και τα παιδιά του έκαναν μπασκετικό μπούλινγκ σε δύο φαινομενικά πιο έτοιμες ομάδες. Τους σμπαράλιασαν. Τους έπνιξαν σαν βόας. Η λήξη του αγώνα ήταν λύτρωση για τους αντιπάλους.

Όταν διαβείς τον Ρουβίκωνα δεν μπορείς να επιστρέψεις. Το περασμένο καλοκαίρι ο Κώστας Σλούκας πήρε την πιο δύσκολη απόφασή του. Αυτήν την μπασκετική απόφαση που ελάχιστοι έχουν την ψυχή να την πάρουν. Έφυγε από τον Πειραιά, ανηφόρισε στο ΟΑΚΑ, προκαλώντας σεισμό στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Φόρεσε τη φανέλα με τα έξι αστέρια με μοναδικό στόχο λίγους μήνες αργότερα να της προσθέσει ακόμη ένα: Να γράψει ιστορία και να πάρει την 4η Ευρωλίγκα της καριέρας του. Το βράδυ της 25ης Μαΐου φίλοι και εχθροί υποκλίθηκαν στον MVP του Final 4. Είναι ο φυσικός ηγέτης του και πρωταγωνιστής του μεγαλύτερου comeback στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Ήρθε στον 17ο της Ευρωλίγκας και φόρεσε το στέμμα του πρωταθλητή. Νομίζετε ότι τελείωσε η δουλειά; Είστε γελασμένοι. Ο Κώστας Σλούκας είναι πιο διψασμένος από ποτέ. Θέλει να φέρει το 8ο, το 9ο, το 10ο. Άλλες δύο Ευρωλίγκες και ξεπερνάει τον Φραγκίσκο Αλβέρτη που κατέχει το ρεκόρ με 5 στη συλλογή του. Για να κατανοήσουμε τον βαθμό του επιτεύγματος, τόσες Ευρωλίγκες δεν έχουν ολόκληροι σύλλογοι που βρίσκονται σχεδόν κάθε χρόνο στο Final 4.

“Πόσα θέλεις και έλα να πάρουμε το 7ο”. Κάπως έτσι πρέπει να ήταν η πρόταση της διοίκησης του Παναθηναϊκού AKTOR στον Κέντρικ Ναν. Τον superstar με το poker face που όταν αποφασίζει να χαμογελάσει, κάτι κακό θα συμβεί ή συμβαίνει στον αντίπαλο. Ο 28χρονος από το Σικάγο ήρθε με στόχο να σηκώσει την Euroleague και το έκανε πράξη. Το “δαιμονοζόμπι” όπως τον λένε αστειευόμενοι στην πλατφόρμα X οι φίλοι του Παναθηναϊκού, σ’ ένα ψευδώνυμο που υιοθετήθηκε και στα αποδυτήρια της ομάδας. Ο Κέντρικ Ναν είναι ο καλύτερος παίκτης στην Ευρώπη. Δεν βλέπει κανέναν και σε συνδυασμό με τον Κώστα Σλούκα έχουν δημιουργήσει το καλύτερο δίδυμο στη Γηραιά Ήπειρο. Άξιος συμπαραστάτης ο Ματίας Λεσόρ. Το λιοντάρι της ζούγκλας με την αστείρευτη ενέργεια που σύμφωνα με τους “ειδήμονες της σπυριάρας” δεν κάνει για το επίπεδο της Ευρωλίγκας. Ο σέντερ τσέπης που μετά το τέλος του τελικού λύγισε. Έκλαψε σαν μικρό παιδί όπως η πλειοψηφία των φίλων του “τριφυλλιού”. Δεν είναι και λίγο να “καταπίνεις” τους Ταβάρες - Πουαριέ. Αλλά σε παρακαλώ, Ματίας, μην ξαναχτυπήσεις το κεφάλι σου στην μπασκέτα, ξυπνάει άσχημες αναμνήσεις στο ελληνικό μπάσκετ.

Αυτό που συνέβη στο Βερολίνο είναι το teaser αυτών που έρχονται τα επόμενα χρόνια. Το 7ο είναι μόνο η αρχή στη νέα εποχή του Παναθηναϊκού AKTOR. Στόχος είναι δημιουργηθεί ένα σύνολο που θα κυριαρχεί στα ευρωπαϊκά παρκέ και θα γίνει συλλέκτης τροπαίων. Η δίψα από τον κόσμο του “τριφυλλιού” είναι τεράστια. Το στομάχι άνοιξε και δε χορταίνει. Θέλει το 8ο στη Βαρκελώνη, θέλει το 9ο και το 10ο και θέλει να το σηκώσει ξανά στην Αθήνα. Στο ανακαινισμένο ΟΑΚΑ όπου το experience θυμίζει NBA. Αλλά δεν χρειάζονται ακόμη μεγάλα λόγια. Βήμα, βήμα. Η επιτυχία του Παναθηναϊκού βρίσκεται στην ταπεινότητα. Η έπαρση και η αλαζονεία είναι χαρακτηριστικά που δε θα τα συναντήσεις στον σπουδαιότερο οργανισμό του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Δεν είναι στο DNA του συλλόγου.

Το βράδυ της Κυριακής το παρελθόν συνάντησε το παρόν και το μέλλον. Όλες οι αναμνήσεις εμφανίστηκαν ξανά στα μάτια μας σαν ταινία παλιά. Από το βράδυ της Κυριακής η οικογένεια του Παναθηναϊκού είναι ξανά ευτυχισμένη. Γιατί αυτό, αυτό, αυτό είναι σωστό για την πιο επιτυχημένη ομάδα στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού. Τον Παναθηναϊκό μας.