Η φανέλα με το νούμερο «7»

Γράφει ο Άγγελος Κωνσταντούλιας

Μία από τις μεγαλύτερες και διαχρονικές απογοητεύσεις είναι να μη βρίσκεις στο νούμερό σου το ρούχο που έχεις βάλει στο μάτι. Η πρώτη φορά που ήρθα αντιμέτωπος με αυτήν την απογοήτευση ήταν στην αυγή του 21ου αιώνα. Στην τρυφερή ηλικία των 12 ετών είχα «ψηθεί» άσχημα να αγοράσω τη φανέλα του Ντέιβιντ Μπέκαμ μετά το τρεμπλ της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Δεν τη βρήκα στο νούμερό μου και κατέληξα με το «11» στην πλάτη και το όνομα του Ράιαν Γκιγκς. Όχι ότι με χαλούσε ο Ουαλός αλλά η αστερόσκονη του «Μπεκς» υπερκάλυπτε τα πάντα. Ήταν το crush όλων των έφηβων κοριτσιών μαζί με τον Nick Carter από τους Backstreet Boys. Αυτό ήταν κάτι που με άφηνε παγερό αδιάφορο αλλά το γλυκό δεξί του πόδι δε με άφηνε ασυγκίνητο. Ο Μπέκαμ ήταν ο superstar σε κάθε παράσταση των «Κόκκινων Διαβόλων» στο «Θέατρο των Ονείρων». 

Όλοι ήθελαν μία φωτογραφία μαζί του, ένα αυτόγραφο, ένα «στείλε σε παρακαλώ ένα σου σημάδι μόνο». Μπορεί να μην υπήρχαν τα smartphones και οι selfies αλλά αυτό δεν αποτέλεσε ποτέ εμπόδιο. Ο Μπέκαμ δημιούργησε μία ολόκληρη σχολή marketing. Έκανε το όνομά του brand και σταδιακά αρχίσαμε να ξεχνάμε τον ποδοσφαιριστή Ντέιβιντ. Εκείνο το ξανθό αγόρι που  δε φοβήθηκε ποτέ την ευθύνη. 

«Θέλω να γίνω διάσημος ποδοσφαιριστής». Ο Ντέιβιντ φοίτησε σε αθλητικό σχολείο και η προηγούμενη φράση είναι η απάντηση που έδινε στους καθηγητές του στην ερώτηση του τι θέλει να γίνει όταν μεγαλώσει. Εκείνοι δεν τον έπαιρναν στα σοβαρά. Το ποιος δικαιώθηκε, φάνηκε στην πορεία. Γιος του μάγειρα Ντέιβιντ Έντουαρντ Άλαν "Τεντ" και της κομμώτριας Σάντρα Τζορτζίνα Μπέκαμ Γουέστ, ο Μπέκαμ εγγράφηκε στην ακαδημία της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στις 8 Ιουλίου του 1991. Αποτέλεσε μέλος ενός γκρουπ ποδοσφαιριστών που έγραψαν ιστορία, όπως οι Γκάρι Νέβιλ, Πολ Σκόουλς και Ράιαν Γκιγκς. Υπέγραψε το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο στις 23 Ιανουαρίου 1993 και πρωτοφόρεσε τη φανέλα με το νούμερο «10». Το 1996 σκόραρε ένα επικό τέρμα πίσω από τη σέντρα κόντρα στη Γουίμπλετον και κέρδισε το βραβείο της FIFA ως ο καλύτερος νέος παίκτης της χρονιάς. Το 1997 ήταν η χρονιά που θα άλλαζε για πάντα τη ζωή του. 

Ο Ερίκ Καντονά αποχώρησε από την Γιουνάιτεντ και άφησε το «7» ορφανό. Το νούμερο που φόρεσε ο Τζορτζ Μπεστ, ο Μπράιαν Ρόμπσον, ο Έρικ Καντονά και μετέπειτα ο Κριστιάνο Ρονάλντο, ήταν το νούμερο που επέλεξε να γράψει ιστορία ο «Μπεκς».

Ίδρωσε 265 φορές τη φανέλα των «Κόκκινων Διαβόλων» σημειώνοντας 63 τέρματα. Κατέκτησε 6 πρωταθλήματα Αγγλίας, 2 Κύπελλα και 1 Τσάμπιονς Λιγκ. Μάλιστα ο τελικός της Βαρκελώνης του 1999 μνημονεύεται μέχρι σήμερα. Η Μπάγερν Μονάχου κρατούσε την κούπα και με τα δύο χέρια, μέχρι το μαγικό δεξί πόδι του Ντέιβιντ να κάνει τα δικά του. Δύο κόρνερ στα χασομέρια, δύο τέρματα από τους Τέντι Σέριγχαμ και Όλε Γκούναρ Σόλσκιερ, ο Πίτερ Σμάιχελ πανηγυρίζει κάνοντας «ρόδα» και στο τέλος δεν κερδίζουν οι Γερμανοί. Τα παιδιά του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον έγραψαν ιστορία. 

Η Γιουνάιτεντ στην κορυφή της Ευρώπης και οι «μπέμπηδες» κάνουν ολόκληρο τον ποδοσφαιρικό πλανήτη να υποκλιθεί στο έργο του «τσιχλάκια».

Ο Ντέιβιντ Μπέκαμ χρωστάει σχεδόν τα πάντα στον Σερ Άλεξ Φέργκιουσον. Ήταν ο ποδοσφαιρικός του «πατέρας». Ο Ντέιβιντ ήταν ο κλασσικός νέος που ήθελε να ζήσει τη ζωή του μέχρι το μεδούλι, αλλά ο Σκωτσέζος κρατούσε τα γκέμια. Οι κόντρες τους ήταν συχνό φαινόμενο. Το περιβόητο παπούτσι που του έχει πετάξει ο τεχνικός αλλά και η ιστορία με τη μοϊκάνα. «Έχω πει πολλές φορές ότι ο Σερ Άλεξ δεν ήταν απλώς ο μεγαλύτερος και ο καλύτερος προπονητής που είχα ποτέ. Ήταν επίσης μια πατρική φιγούρα για μένα από τη στιγμή που έφτασα στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ σε ηλικία 11 ετών μέχρι τη μέρα που έφυγα. Ο φόβος ότι θα μας τα ψάλλει ήταν ένας από τους λόγους που όλοι παίζαμε καλά», έχει αναφέρει σε συνέντευξή του στο παρελθόν ο Ντέιβιντ. Το 2000, λίγες ημέρες πριν τον αγώνα που θα έκρινε τον πρώτο τίτλο της σεζόν, το Charity Shield, ο Μπέκαμ είχε λανσάρει μαλλί μοϊκάνα. Ξέροντας ωστόσο τι θα ακούσει, δεν τολμούσε να το παρουσιάσει στον προπονητή του. 

«Μπήκα στα αποδυτήρια και ως τότε δεν το είχε δει, επειδή φοβόμουν πάρα πολύ να του το δείξω. Είχα πάει στην προπόνηση την προηγούμενη μέρα με σκούφο, είχα γυμναστεί με σκούφο. Γύρισα πίσω με τον σκούφο, περπάτησα ως το ξενοδοχείο με σκούφο, έφαγα δείπνο με τον σκούφο, έφαγα πρωινό με τον σκούφο, στο λεωφορείο προς το στάδιο φορούσα τον σκούφο. Όταν ετοιμάστηκα λοιπόν για το παιχνίδι και τον έβγαλα, με είδε και μου είπε: “Πήγαινε να το ξυρίσεις!” Εγώ γέλασα θεωρώντας ότι αστειεύεται, αλλά μου είπε: “Όχι, σοβαρά μιλάω. Πήγαινε να το ξυρίσεις!” Οπότε βρήκα ένα ξυραφάκι, γύρισα πίσω και το ξύρισα στα αποδυτήρια του Γουέμπλεϊ. Κουμάντο κάνει πάντα ο προπονητής». Ωστόσο έφτασε η στιγμή ο «μπέμπης» να μεγαλώσει και να αφήσει πίσω του το Μάντσεστερ.

Ρεάλ Μαδρίτης, Λος Άντζελες Γκάλαξι, Μίλαν, Παρί Σεν Ζερμέν. Αυτές είναι οι επόμενες ομάδες του Ντέιβιντ μετά τη μεγάλη του αγάπη. Από το 2003 μέχρι το 2013 που αποφάσισε να αποσυρθεί, οι πόλεις που επέλεξε να μετακομίσει ήταν η Μαδρίτη, το Λος Άντζελες, το Μιλάνο και το Παρίσι. Είχε αναλάβει χρέη μάνατζερ η Βικτόρια; Ο Μπέκαμ μετά το Μάντσεστερ αποφάσισε να εκτοξεύσει το όνομά του και να το κάνει ένα από τα μεγαλύτερα brand του αθλητισμού. Βάδισε στα χνάρια του Michael Jordan. Κάθε του απόφαση ήταν αποτέλεσμα ώριμης σκέψης και marketing. Νομοτελειακά το lifestyle επισκίασε τις ποδοσφαιρικές του ικανότητες. Μαλλιά, ντυσίματα, ο γάμος με τη Βικτόρια Άνταμς, τα 4 παιδιά, ο ιερός ρόλος του πατέρα. 

Ο Μπέκαμ δεν ήταν απλώς ένας ταλαντούχος μέσος που είχε συνδέσει το όνομά του και με την «κατάρα» της Εθνικής Αγγλίας για διάκριση αλλά ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας.

Το ποδόσφαιρο (soccer όπως το αναφέρουν κάπως χλευαστικά οι Αμερικανοί) προσγειώθηκε στην άλλη άκρη του Ατλαντικού το 1994. Το Μουντιάλ όπου είδαμε την Jennifer Lopez να μας προ(σ)καλεί σ’ ένα «Let's Get Loud», μάθαμε τον Αλέξι Λάλας, την Ελλάδα να μαθαίνει το σύστημα 4-4-2 (4 γκολ από την Αργεντινή, 4 από τη Βουλγαρία και 2 από τη Νιγηρία) και τον Ρομπέρτο Μπάτζιο να χάνει το πέναλτι που αργότερα έγινε διαφήμιση. Ωστόσο αυτός ο σπόρος που φυτεύτηκε στα γήπεδα της Αμερικής, πήρε πολλά χρόνια να βγάλει καρπούς. Και έπρεπε να έρθει ο Βρετανός superstar για να δώσει ζωή στο έδαφος. Το 2007 πήρε την απόφαση να ταξιδέψει στο Λος Άντζελες και να φορέσει τη φανέλα των Γκάλαξι. Αλλά στο μυαλό του βρισκόταν ήδη το επόμενο μεγάλο project. Εκεί που κάποιοι θεώρησαν πως το κάνει για να κολλήσει τα τελευταία ποδοσφαιρικά ένσημα, εκείνος αντί για το δέντρο, είδε το δάσος. Με την αποχώρησή του από την ενεργό δράση, είχε το δικαίωμα να αποκτήσει οποιαδήποτε ομάδα του MLS, πλην της Νέας Υόρκης, έναντι 25 εκατομμυρίων δολαρίων. Μιλάμε για μια εποχή που το αμερικανικό ποδόσφαιρο δεν είχε την αξία που έχει σήμερα. Σήμερα οι ομάδες του MLS αξίζουν πολλαπλάσια από εκείνα τα χρήματα, ο Αιγύπτιος δισεκατομμυριούχος Mohamed Mansour έδωσε μισό δις για να φτιάξει την ομάδα του San Diego, ένα ποσό που συναγωνίζεται την αξία ιστορικών ομάδων της Premier League, με τη Newcastle να αξίζει γύρω στα 440 εκατομμύρια. Η Inter Miami ήταν η 25η ομάδα του MLS και πήρε 2 χρόνια για να τη χτίσει. Στο πρώτο ματς της ομάδας, τον Μάρτιο του 2020, η Inter Miami ήταν ήδη η δέκατη πιο ακριβή ομάδα του πρωταθλήματος, με μια αξία που έφτανε τα 580 εκατομμύρια δολάρια, 24 φορές το κόστος που έπρεπε να καταβάλει με βάση το συμβόλαιό του. Έτσι βγαίνουν τα λεφτά.

Αυτό που ακολουθεί όμως με την έλευση του Messi, είναι το κάτι άλλο. Όλως τυχαίως αφήνει και αυτός την ομάδα του Παρισιού για την Αμερική, απορρίπτοντας ένα χρυσό συμβόλαιο για να πάει να παίξει στη Σαουδική Αραβία. Για να γίνει αυτό, έπρεπε να του προσφερθεί ένα συμβόλαιο που θα του έδινε όσα κατάφερε και ο Μπέκαμ. Ο καλύτερος για να του το προσφέρει αυτό, δε θα μπορούσε να είναι άλλος από τον Άγγλο. Η παράκαμψη των κανόνων που βάζουν ταβάνι στους μισθούς των αθλητών στην Αμερική, του δίνει ποσοστό μετοχών στην ομάδα όταν αποχωρήσει από την ενεργό δράση και ποσοστό επί των κερδών της ομάδας από τους μεγάλους χορηγούς όπως της Adidas και της Apple.

Αυτή τη στιγμή η Inter Miami είναι η 4η πιο δημοφιλής ομάδα στις ΗΠΑ, ανεξάρτητα από το άθλημα, με όρους Instagram. Οι άλλες 3 είναι Golden State Warriors, οι Los Angeles Lakers και οι Cleveland Cavaliers. Σκεφτείτε λίγο, μια ομάδα που μέχρι πριν από μερικά χρόνια δεν υπήρχε στον χάρτη να είναι πιο δημοφιλής από τους Chicago Bulls της κληρονομιάς του Michael Jordan. Με όλα αυτά υπολογίζεται ότι η Inter Miami θα σπάσει το φράγμα της αξίας του ενός δις μέσα στην πρώτη αγωνιστική χρονιά με τον Ντέιβιντ Μπέκαμ να αποκτά και επισήμως τον πατριάρχη του αμερικανικού ποδοσφαίρου.

Το lifestyle του Μπέκαμ επισκιάζει τα πάντα. Είναι αυτή η μαγεία, η αστερόσκονη που ακολουθεί τους superstars. Ο Ντέιβιντ ήταν ένας πραγματικά καλός ποδοσφαιριστής. Η φανέλα με το νούμερο «7» θα μείνει για πάντα χαραγμένη στην μνήμη μας και θα μας θυμίζει όλα εκείνα τα παιδικά όνειρα που -ίσως- να μην κάναμε πραγματικότητα. Αλλά ο επιχειρηματίας και οικογενειάρχης Ντέιβιντ Μπέκαμ είναι το πρότυπο άνδρα που οφείλουμε να πάρουμε μαθήματα και να μας βελτιώσει σε κάθε πτυχή της ζωής μας. Από το styling, το grooming, την επιχειρηματικότητα, την πατρότητα, την ίδια μας τη φύση.