RoboCop: Η ταινία που σατίρισε με ωμή βία το μέλλον

Επιμέλεια: Χρήστος Κάβουρας

Μπορεί το όνομα Edward Neumeier να μην σου λέει πολλά, ωστόσο για εκείνους που γνωρίζουν τι εστί RoboCop, το όνομα αυτό είναι ίσως σημαντικότερο και από εκείνα των Peter Weller και του Paul Verhoeven. Είναι εκείνος που τρύπωσε στα παρασκήνια του «Blade Runner» προκειμένου να καταλάβει τη λειτουργία και τη σημαντικότητα της κάθε ενέργειας στις παραγωγές ταινιών, ειδικά σε ένα φιλμ που είχε να κάνει με διστοπικό μέλλον και επιστημονική φαντασία. 

Δουλεύοντας πάνω στο project με τα ανδροειδή και τις ρέπλικες, η σπίθα ανάβει μέσα του και στη συνέχεια μεταφέρεται στις γραμμές ενός σεναρίου, αντίστοιχου (διστοπικού) σύμπαντος αλλά αυτή τη φορά τα ρομπότ δεν είναι τα αουτσάιντερ. Οι Harrison Ford και Rutger Hauer στο κεφάλι του γίνονται ένα και το αποτέλεσμα είναι ένα ανδροειδές που αντιλαμβάνεται πλήρως την ανθρώπινη φύση ως όργανο του νόμου. Ένας αστυνομικός με βάση τον άνθρωπο, αλλά με μηχανικά άκρα και λειτουργίες, έτοιμος να καταπολεμήσει το πρωτοφανές έγκλημα το οποίο βιώνει η πόλη του. 

Αργότερα ο Neumeier θα έρθει σε επαφή με τον Michael Miner (εξίσου λάτρης των ρομπότ) και ύστερα από 5 μήνες ακατάπαυστης δουλειάς ετοιμάζουν ένα σενάριο που όμοιό του δεν είχε ξαναδεί ο κόσμος. Το αποτέλεσμα έφερε ένα σατιρικό στόρι, εστιασμένο στο (όχι και τόσο μακρινό) μέλλον, όπου η πόλωση της κοινωνίας διαμορφώνει ολοένα και περισσότερο διαφορετικά στρατόπεδα στην καθημερινότητα την ώρα που οι οικονομικές κρίσεις δίνουν έξτρα ώθηση στη συγκεκριμένη κατάσταση ενώ οι ιδιωτικές εταιρίες κατασκευάζουν κάθε είδους όπλα για άλλα κράτη. Όλα αυτά μέσα από τη ματιά του πονεμένου χαρακτήρα του Alex Murphy ο οποίος έπειτα από τη σαδιστική δολοφονία του επιστρέφει στη ζωή ως ρέπλικα της αστυνομίας, αυτή τη φορά όμως ως το μεγαλύτερο όπλο του Τμήματος του διστοπικού Detroit, ονόματι RoboCop.

Τα δικαιώματα του σεναρίου θα περάσουν στα χέρια της Orion Pictures ωστόσο η παραγωγή της ταινίας θα περάσει από πολλά στάδια μέχρι να καταλήξει σε εκείνα του Paul Verhoeven (Starship Troopers, Basic Instinct, Total Recall) ο οποίος μάλιστα στην αρχή θα αρνηθεί τη δουλειά αποκαλώντας το σενάριο «piece of shit». Τελικώς η γυναίκα του θα είναι αυτή που θα τον πείσει για το αντίθετο, λέγοντάς του ότι δεν έχει εστιάσει στο νόημα της ταινίας. Και τελικά το αποτέλεσμα θα τον δικαιώσει.

Μπορεί πρόσφατα να τον είδαμε στο Sons of Anarchy, αλλά ο Peter Weller θα είναι πάντα ο άνθρωπος που έγινε συνώνυμο, περισσότερο από κάθε άλλον –ακόμα και από τον Arnold Schwarzenegger- ως το cyborg της Έβδομης Τέχνης. Μια ευγενική φυσιογνωμία που θα ριχτεί με το καλημέρα στη μάχη του εγκλήματος και θα δει την συμμορία του Clarence Boddicker να τον εκτελεί με ανατριχιαστικό τρόπο μπροστά στη συνάδελφό του, Anne Lewis, σε μια σκηνή που στοιχειώνει ακόμα και τον Quentin Tarantino για τη σαδιστική φύση και σκληρότητα που παρουσίασε. 

Η επόμενη μέρα όμως δεν θα βρει τον Murphy στο νεκροταφείο, αλλά στα εργαστήρια του Bob Morton ο οποίος κρατώντας κομμάτια του σώματος και του εγκεφάλου, προχωράει στη δημιουργία της απόλυτης μηχανής εξόντωσης. Τον υπερ-μπάτσο, ή αλλιώς τον RoboCop. Μοναδική του αποστολή, η επίλυση των υποθέσεων βίας στην πολύπαθη πόλη του Detroit, κάνοντας αλόγιστη χρήση πυρών σε όποιον σταθεί εμπόδιό του. 

Στο μάτι του απλού κόσμου, ο RoboCop είναι μια μηχανή δίχως συναίσθημα, ωστόσο με το πέρας της ταινίας οι μνήμες της ξεχασμένης ζωής του Alex Murphy σταδιακά επανέρχονται και προκαλούν σύγχυση στο νεοσύστατο Cyborg. Πλέον δεν είναι απλά μια μηχανή, αλλά οδηγείται από το συναίσθημα καθώς μέσα του ξυπνάει το φυτίλι της εκδίκησης για εκείνους που τον δολοφόνησαν αλλά και θλίψης για τη ζωή που του στέρησαν και την οικογένεια που άφησε πίσω.

Παρά το χαμηλό μπάτζετ των 13 εκατομμυρίων δολαρίων, η ταινία θα κάνει θραύση βάζοντας στα ταμεία πάνω από 53 εκατομμύρια δολάρια, δημιουργώντας σπουδαία παρακαταθήκη για το μέλλον αποκτώντας άλλα δύο σίκουελ, ένα reboot το 2014, μέχρι και τηλεοπτική σειρά. Κανένα όμως δεν άγγιξε την ξεχωριστή σημασία της πρώτης ταινίας.

Για ορισμένους το «RoboCop» του 1987 είναι μια cult classic ταινία των 90’s, γεμάτη αίμα, σπλατεριές και φόνους, ένα φιλμ που ξεπέρασε τις προσδοκίες και εξελίχθηκε σε σύμβολο της Έβδομης Τέχνης εξαιτίας της λατρείας για τον χαρακτήρα.

Πίσω από αυτό όμως, ο Neumeier θέλησε να εκφράσει τον προβληματισμό του για το μέλλον που έρχεται ήταν ένας τρόπος να δείξει ότι στο βωμό του χρήματος των εταιριών κολοσσών, ακόμα και μια ανθρώπινη ψυχή δεν έχει το δικαίωμα να πεθάνει, αλλά να γίνει ένα νέο πείραμα στην προσπάθεια δημιουργίας του απόλυτου cyborg μπάτσου.

Για την ώρα περιμένουμε με ανυπομονησία την επιστροφή του Edward Neumeier ο οποίος ολοκλήρωσε τη δική του συνέχεια στο franchise (δεν συμμετείχε σε καμία από τις υπόλοιπες ταινίες) και σε συνεργασία με τον σκηνοθέτη Abe Forsythe ετοιμάζουν το δικό τους σίκουελ με τίτλο RoboCop Returns.

Για να δούμε τι μέλλον έχει φανταστεί αυτή τη φορά ο Neumeier.

Πίσω από αυτό όμως, ο Neumeier θέλησε να εκφράσει τον προβληματισμό του για το μέλλον που έρχεται, ένας τρόπος να δείξει ότι στο βωμό του χρήματος των εταιριών κολοσσών ακόμα και μια ανθρώπινη ψυχή δεν έχει το δικαίωμα να πεθάνει, αλλά να γίνει ένα νέο πείραμα στην απόπειρα δημιουργίας ένος νέου project, όπως στην προκειμένη περίπτωση είναι αυτή του RoboCop. 

Για την ώρα περιμένουμε με ανυπομονησία την επιστροφή του Edward Neumeier ο οποίος ολοκλήρωσε τη δική του συνέχεια στο franchise (δεν συμμετείχε σε καμία από τις υπόλοιπες ταινίες) και σε συνεργασία με τον σκηνοθέτη Abe Forsythe ετοιμάζουν το δικό τους σίκουελ με τίτλο RoboCop Returns.

Για να δούμε τι μέλλον έχει φανταστεί αυτή τη φορά ο Neumeier.