Είναι υπερβολή να πούμε ότι ο καφές είναι μια καθαρά ανδρική υπόθεση;

Ένας συντάκτης του Ratpack γράφει για όσα έμαθε για τις σχέσεις πάνω μια κούπα capuccino. 

Κείμενο: Γιώργος Πολυμενέας | Φωτογραφίες: Λευτέρης Παρτσάλης

Πάνω από δύο φλιτζάνια καπουτσίνο στα 7,20, με κρέμα που απεικονίζει από Τζοκόντα μέχρι τη Νυχτερινή Περίπολο του Ρέμπραντ, δοκιμάζονται οι σχέσεις. Έχω δει ραντεβού (όχι τα πρώτα, μα τα τελευταία) για καφέ που έμοιαζαν με το Άλι-Λίστον το 1965 ή με τις πρόσφατες διαπραγματεύσεις ΔΝΤ-κυβέρνησης: Νοκ άουτ από τον πρώτο γύρο. Τρως το χτύπημα και δεν έχεις καταλάβει από πού σου ήρθε.

Έχω δει και καφέδες ατελείωτους, Μπεν Χουρ, τέσσερις ώρες χωρίς διάλειμμα και χωρίς κουβέντα. Λένε πως η ευτυχία ενός ζευγαριού κρίνεται στις σιωπές. Και η ανία επίσης. Επειδή όμως είμαι φύσει αισιόδοξος θα πάρω την πρώτη εκδοχή.

Ίσως να θυμάσαι και τον Στρατή από τις Νέες Αθηναϊκές Ιστορίες του Βακαλόπουλου. Τον ερωτοχτυπημένο Στρατή που περνούσε τη μέρα του στην καφετέρια, πνίγοντας τον καημό του «σε μια λίμνη καπουτσίνο» μέχρι να ξεπροβάλλει από την απέναντι σχολή χορού η Θεώνη, η πιο όμορφη χορεύτρια της Αθήνας. Και η Θεώνη δεν ήρθε.

Δεν θα το βρεις γραμμένο σε περγαμηνή ή σε κινέζικο πάπυρο. Δεν θα το δεις σκαλισμένο σε μαρμάρινη επιγραφή, ούτε πρόκειται να πέσει στο έδαφος σαν ξεχασμένο κέρμα στην τσέπη, όσο και αν γυρίσεις ανάποδα όλο σου το inbox και τα όσα έχεις εκμυστηρευτεί εκεί, όμως έχει μια δόση αλήθειας: Για ένα ζευγάρι που ανταλλάζει όλα αυτά τα «και τι ήθελες να κάνω;», και «δεν έχει νόημα» και «δεν κατάλαβες ποτέ» πάνω από τα κουταλάκια και τις ζάχαρες (το «ζαχαρίτσα, θα βάλτε εσείς;», είναι ένα από τα τρία μάντρα κάθε σερβιτόρας, το άλλο είναι το «μήπως είναι εύκολο να με πληρώσετε» και το τρίτο «μέτριο μου είπατε, ε;»), υπάρχουν δέκα που έζησαν 50 και βάλε αποχρώσεις του Γκρι πάνω στους καναπέδες του σαλονιού ή στο κρεβάτι ή στην τραπεζαρία ή οπουδήποτε, καθώς σεξ και χωροταξία δίνουν ραντεβού χωρίς να σε ρωτήσουν, με δύο κούπες σπιτικού capuccino για θεατές.

Αν πατήσεις το fast forward, έχεις την αίσθηση ότι εκτελείται μια παράξενη χορογραφία: Της προσφέρεις μια κούπα, κάθεστε δίπλα-δίπλα στο καναπέ, βγάζετε ρούχα, αφήνετε τις κούπες στο τραπεζάκι, συνεχίζετε να βγάζετε ρούχα. Θα είχε ενδιαφέρον να μπορούσε να υπολογίσει κανείς πόσοι καφέδες βρήκαν άδοξο θάνατο μέσα στο πηχτό σκοτάδι του νεροχύτη επειδή το πάθος πήρε το πάνω χέρι απροειδοποίητα.

Όλα αυτά τα σκέφτομαι στο σούπερ-μάρκετ στο διάδρομο με τους καφέδες. Μπροστά μου στο ράφι όλη η γκάμα του Nescafé Capuccino ήταν μπροστά μου. Κλασικός, Δυνατός και Decaf. Μπορείς να πεις να ότι η είναι και η γκάμα για τις σχέσεις ενός άνδρα.

Κλασικός: Αμοιβαία καψούρα, αλλά κάτι θα γίνει, κάτι θα στραβώσει, κάπου, κάτι δεν θα πάει καλά. Θα τη χαρείς όμως και θα την απολαύσεις.

Δυνατός: Εδώ δεν έχουμε αμοιβαία καψούρα, οπότε σε μία από τις δύο μεριές θα περισσεύει ο πόθος. Συνήθως είσαι εσύ αυτό που θα θες πιο πολύ. Έτσι πάνε αυτά. Εκρηκτικές καταστάσεις. Θα βαρέσεις τα κουδούνια της μέσα στη νύχτα, θα στείλεις αυτό το μήνυμα που δεν έπρεπε να στείλεις, αυτό που την αμέσως επόμενη στιγμή βλέπεις τις λέξεις να βγαίνουν από την οθόνη, να στέκονται απέναντί σου και να σε δικάζουν.

Decaf: Το λες και κατάσταση ζεν. Έχετε τα θέματά σας, το ξέρετε και οι δύο, ξέρετε όμως πώς να το αντιμετωπίσετε. Γιατί, παρά περί του αντιθέτου λεγόμενα, ο Decaf δεν είναι ξενέρωτος –αν έχεις τα νεύρα σου από 8 χρονών δεν χρειάζεται να ρίχνεις στον οργανισμό σου καφεΐνη.

Πήρα ένα κουτάκι κλασικό και δύο δυνατούς (ένα για σπίτι και ένα για γραφείο) -30 φακελάκια σύνολο υπεραρκετά για να βγει ολόκληρη η εβδομάδα. Άλλαξε και η συσκευασία. Χρυσή. Δίπλα ακριβώς Nescafé Latte Vanilla. Ωραίος και αυτός. Ξέρεις, για την αρχή της σχέσης. Αλλά αφού στα 30 έχουμε γίνει ήδη κυνικοί με τον έρωτα, ας βρει καταφύγιο ο ρομαντισμός στην κούπα. Τον άφησα για τώρα, θα είναι ο πρώτος που θα πάρω την επόμενη εβδομάδα.

Ο καφές γενικά είναι ίσως η πιο σταθερή συνήθεια ενός άνδρα, μετά την ομάδα που υποστηρίζει. Ποτό αλλάζεις εύκολα, τσιγάρα επίσης, στον καφέ «κλειδώνεις» σε σχετικά μικρή ηλικία. Και ναι, μπορεί να μην έφαγα ξύλο από τους γονείς μου όταν ήμουν μικρός για να μάθω να πίνω καπουτσίνο, ωστόσο, όταν το δοκίμασα ήξερα ότι εδώ είμαι. Το πρόβλημα με τον καπουτσίνο είναι η παρασκευή του. Ή μάλλον ήταν. Με τα φακελάκια του Nescafé μπορείς έχεις τον καπουτσίνο σου εύκολα, γρήγορα, χωρίς μηχανή και κυρίως οικονομικά. Εντάξει, δεν θα δεις στην κρέμα περίτεχνα σχέδια βγαλμένα από τα χέρια ενός έμπειρου barrista, όμως εσύ αυτό που εκτιμάς στην κρέμα σου είναι η υφή της και η γεύση της -και όχι αν μπορεί να γίνει ένας καμβάς που θα έκανε ακόμα και τον θρυλικό Bob Ross που μα κρατούσε συντροφιά τα μεσημέρια, να έλεγε: «Α να, ας φτιάξουμε εδώ ένα μοναχικό δεντράκι». Συγγνώμη, παιδιά, καφέ θέλω να πιω, όχι να φτιάξω κάδρο για το χολάκι του σπιτιού.

Μην νομίζεις ότι είμαι μόνο εγώ ο περίεργος. Σκέψου τον επιθεωρητή Χαρήτο στα κλασικά πλέον βιβλία του Μάρκαρη. Πόσο εμμονικός ήταν με τον καφέ του. Εμμονή στα όρια της διαστροφής. Αν μπορούσε να φτιάξει και εκείνος τόσο εύκολα cappuccino πιθανόν να απαρνιόταν τον αγαπημένο του ελληνικό.

Ο δυνατός cappuccino για το πρωί, να ανοίγει το μάτι σου. Ιδανικά φτιάχνεις δύο, μία κούπα για σένα και μία για εκείνη που κοιμάται στο κρεβάτι δίπλα σου. Ο κλασικός για το απογευματάκι, μόλις έχεις γυρίσει από το γραφείο και θες κάτι για να πάρεις δυνάμεις μέχρι το βράδυ. Θα έλεγα ότι και εδώ είναι ιδανικό να φτιάξεις δύο, αλλά, ναι, είπαμε, ο καφές μαζί της –εκτός του πρωινού- είναι πολυτέλεια του ΣΚ. Τις καθημερινές θα τα πείτε κατά το βράδυ. Ακόμα και έτσι όμως, ο απογευματινός καφές έχει τη χάρη του. Αποφορτίζεσαι, χαλαρώνεις και απολαμβάνεις την ησυχία έχει το σπίτι εκείνη την ώρα.

Για αυτό σου λέω, ο σπιτικός Nescafé cappuccino είναι αυτός που θα μοιραστείς μαζί της. Είναι αυτή συνήθεια που θα χτίσει τη ρουτίνα σας. Και η ρουτίνα, αν την αγαπήσεις, αν τη βλέπεις κάθε φορά σαν κάτι νέο, δεν χρειάζεται να τη φοβάσαι. Γιατί ποτέ δεν έχεις τίποτα να φοβάσαι όταν ένα σώμα ακουμπάει πάνω σου κρατώντας μια κούπα capuccino.

Sponsored by Nescafé Cappuccino