Ποιος είσαι τελικά κύριε Stallone;

H ιστορία καμιά φορά μπορεί να γίνει πολύ σκληρή με τους ανθρώπους και κυρίως τους ηθοποιούς. Μπορεί να δίνεις και την ψυχή σου για έναν ρόλο, να κάνεις μορφασμούς, να παίρνεις ύφος, να δίνεις ρεσιτάλ όπως κανείς άλλος μπορεί, αλλά παρόλα επειδή η ταινία δεν είναι Academy-friendly, η υποκριτική να μην θεωρηθεί ότι είναι μέσα στα μεγάλα ατού του ηθοποιού.

Αυτή είναι ίσως και η μεγάλη κατάρα που θα κυνηγά για πάντα τον Sylvester Stallone. H ιστορία δεν θα γράψει ποτέ για το υποκριτικό του ταλέντο και τις φανταστικές του ερμηνείες αλλά θα κάνει συνεχώς αναφορά στην άτυπη κόντρα για τον τίτλο του action figure της τελευταίας 50ετίας. Το απόλυτο ντέρμπι ανάμεσα σε εκείνον και την νέμεσή του, τον Arnold Schwarzenegger. 

Την ανάδειξη του κορυφαίου action hero ωστόσο θα τη φυλάξουμε για άλλο κείμενο. Σήμερα ασχολούμαστε αποκλειστικά με τον Stallone και τους ρόλους που συνέδεσε άρρηκτα το όνομά του.

Τον Rocky Balboa και τον John Rambo.  

Αν γνωρίζει κανείς κάτι παραπάνω για τον «Σλάι», αυτό είναι ότι ο ρόλος του Italian Stallion (a.k.a. Rocky) είναι αποκλειστικά δικιά του δημιουργία. Τον εαυτό του φαντάστηκε να παλεύει όταν έγραφε το σενάριο, τις δικές του γροθιές είδε να προσγειώνονται στο σαγόνι του Apollo Creed και για αυτό επέμενε να υποδυθεί ο ίδιος τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Τελικώς ο Stallone ανέβηκε στο ρινγκ, δημιούργησε τον μύθο του αποτυχημένου μποξέρ και μαζί του αναδύθηκε στην επιφάνεια.

Η ιστορία; Προφανώς και τον δικαίωσε.

Μετά από έξι ταινίες δικές του και άλλες δύο ως guest star στα «Creed 1 & 2» -σ.σ. στο «Creed» τσίμπησε και υποψηφιότητα για Όσκαρ-, μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι ο Rocky δεν είναι μια φιγούρα της μπουνιάς άλλα ένας λαϊκός ήρωας που ένωσε όλο τον κόσμο, μη σταματώντας στιγμή να προκαλεί το ενδιαφέρον –είτε είναι μέσα στο ρινγκ, είτε στη γωνία του Adonis Creed- αποκτώντας όσο περνούσαν το χρόνο όλο και πιο δραματικό χαρακτήρα.

Ο Σλάι πλέον είχε συστηθεί για τα καλά στο κοινό με τον Rocky και την λατρεμένη ταινία στη χώρα μας «Η Μεγάλη απόδραση των 11». Το 1982 ωστόσο η ιστορία θα συνεχίσει να γράφεται με διαφορετικό τρόπο. Είναι η χρονιά που ο Stallone γνωρίζει στον κόσμο έναν νέο χαρακτήρα, το έτερο alter-ego του που όμως δεν έχει επηρεαστεί από την ψυχή του, αλλά σαν το παράσιτο ο ίδιος ο ρόλος αγκιστρώνεται πάνω του και τον μετατρέπει σε κτήμα του.  

Ο βετεράνος πολέμου του Βιετνάμ, John Rambo έρχεται από το πουθενά για να προκαλέσει ταύτιση, αυτή τη φορά όμως όχι για το δράμα και τη μάχη για την κορυφή, αλλά για την επιβίωση μέσω της αντίδρασης και την παράνοια που του προκαλεί το παρελθόν και η καταπίεση μιας πραγματικότητας δίχως πόλεμο.

Στο «First Blood» όλοι μας βλαστημήσαμε και θυμώσαμε με τον τρόπο που φέρθηκαν οι σερίφηδες στον ήρωα, κυρίως όμως απολαύσαμε την έκρηξη του «τέρατος» που έκρυβε μέσα του καθώς παρακολουθούσαμε την μικρή κωμόπολη έξω από το Portland να φλέγεται από τα δικά του χέρια. Μετά από αυτό το έργο, ο Stallone δεν ήταν ένας ηθοποιός που έψαχνε την ταυτότητά του. Ήταν πλέον ένας action hero.

Μπορεί οι ρόλοι ενός ηθοποιού να είναι δεκάδες, αλλά στο τέλος της ημέρας ο καθένας μένει για έναν και μοναδικό χαρακτήρα. Ο Sean Connery είναι ο James Bond, ο Marlon Brando ο Νονός, ο Al Pacino ο Tony Montana και ο James Gandolfini ο Tony Soprano. Ο Sylvester Stallone θα είναι πάντα ο Rocky Balboa αλλά ταυτόχρονα δεν θα σταματήσει ποτέ να είναι ο John Rambo, ή το ανάποδο. 

Στο «Creed II» o Stallone αποχαιρέτησε οριστικά τον Italian Stallion, το ίδιο νομίζαμε και για τον Rambo στο «Last Blood», αλλά μάλλον όλα δείχνουν ότι θα συνεχίσει λίγο ακόμα. 

Για να είμαστε ρεαλιστές ο Stallone ήταν ο μόνος ο οποίος θα μπορούσε να πιάσει έναν τύπο σαν τον Balboa και να τον εξελίξει σε μια από τις πιο εμβληματικές φιγούρες όλων των εποχών. Έναν χαρακτήρα που γνώριζε απ’ έξω πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα, τα πάνω και τα κάτω, προσδίδοντας ενδιαφέρον κάνοντας το πιο απλό πράγμα όλων. Να υποδύεται τον εαυτό του.

Ο Rambo από την άλλη είναι μια διαφορετική ιστορία. Είναι ένας χαρακτήρας καμία σχέση με τον Stallone, ένας τύπος που οι κακουχίες τον έριξαν στη δύνη του πολέμου και η παράνοια τον οδήγησε σε όποια πράξη τελικά κατέφυγε. Ο John, ο βετεράνος πολέμου δεν είναι ο Stallone, αλλά θα μπορούσε κάλλιστα να είναι Sylvester αν περνούσε τα ίδια βάσανα. Είναι σαν αυτόν τον παλιό γνωστό που ήρθε από το παρελθόν για να ξυπνήσει μια θαμμένη πτυχή του εαυτού σου, η οποία ανυπομονεί να βγει στην επιφάνεια με σκοπό να εκραγεί.

Rocky ή Rambo, Balboa ή John ίσως και να μην λυθεί ποτέ το ζήτημα για το ποιος τελικά είναι ο Sylvester Stalone. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα έχουμε παραπάνω από δύο σημαντικούς λόγους να τον θυμόμαστε.