Alea: Οι ελληνικές μπίρες με τις πιο artistic ετικέτες ξεκινούν από τη Μεταμόρφωση

Συνέντευξη στη Δέσποινα Λάνου

Μπίρα, καινοτομία, περιβάλλον και τέχνη είναι οι τέσσερις πρώτες λέξεις που μου έρχονται στο μυαλό για το μικροζυθοποιείο της Alea Brewing Co. στην οδό Χλόης στη Μεταμόρφωση, καθώς ανάμεσα στα άλλα πρόκειται για την πρώτη μικροζυθοποιεία που εμπιστεύτηκε και επένδυσε στο αλουμινένιο κουτάκι. Οι νόστιμες μπίρες της Alea Brewing Co. «κουβαλούν» μαζί τους πράσινη φιλοσοφία, art, σύγχρονο τρόπο σκέψης και άνοιγμα στην ελληνική μικροεπιχειρηματικότητα. Όλα αυτά με έκαναν να θέλω να γνωρίσω από κοντά τους ανθρώπους που βρίσκονται πίσω από το προϊόν. Κάπως έτσι συνάντησα τον Θάνο Μαντά που είναι ένας από τους μετόχους και team leader στην Alea Brewing Co. και μου είπε την ιστορία της μικροζυθοποιείας, τις αρχές που διέπουν το προϊόν, αλλά και για τη craft κουλτούρα. Η Alea Brewing Co. ξεκίνησε συνεταιριστικά μαζί με ακόμη τέσσερα άτομα, Αυγουστίνο Ευρυπιώτη, Πάνο Κομνηνό, Γιάννη Μακαρώνα και Κώστα Πασχίδη. 

«Το 2013 ξεκινώντας τις πρώτες συζητήσεις για το τι είναι ουσιαστικά αυτό που θα θέλαμε να κάνουμε, στοχεύαμε στο να ήμασταν οι πρώτοι στην Ελλάδα που θα κάναμε μπίρα σε κουτάκι. Αυτό ήταν ο στρατηγικός σχεδιασμός, δηλαδή σκοπός μας ήταν αυτό, ότι θα είχαμε ένα προφίλ εταιρείας που θα ήταν περιβαλλοντικά συνειδητοποιημένο, έχοντας ένα προϊόν το οποίο μπορεί να ανακυκλωθεί 100%, διότι το κουτάκι είναι 100% ανακυκλώσιμο. Έτσι, θα έχουμε μικρότερο βάρος στη μεταφορά και άρα θα έχουμε ένα θετικό πρόσημο και στο διοξείδιο του άνθρακα, στην εκπομπή του.

Φυσικά, το κουτάκι διατηρεί καλύτερα τη μπίρα συγκριτικά με το μπουκάλι. Ένα ακόμη θετικό χαρακτηριστικό είναι ότι έχεις πολύ χώρο για το art για την τέχνη στην ετικέτα. Αυτές οι ενέργειες ήταν στρατηγικά σχεδιασμένες, δεν προέκυψαν. Ανέκαθεν είχαμε περιβαλλοντική συνείδηση θέλαμε και να δημιουργήσουμε κάτι το οποίο κάπως να αφυπνίσει τον κόσμο, δηλαδή να κάνουμε ένα awareness. Οπότε και γι' αυτό και οι ετικέτες μας έχουν ζώα υπό εξαφάνιση».

-Οι ετικέτες αποτελούν παράλληλα και το μήνυμα που θέλετε να περάσετε;

«Ναι, θέλουμε ένα μήνυμα, θέλουμε ένα περιβαλλοντικό μήνυμα, γενικά η Alea Brewing Co. έχει περιβαλλοντικό μήνυμα. Ό,τι κάνουμε θέλουμε να φαίνεται στον κόσμο ότι υπάρχει κάτι πίσω από αυτό, δεν είναι τυχαία όλα, δεν είναι απλώς cool. Δεν το κάνουμε γιατί είναι cool, το κάνουμε γιατί έχει πολύ σοβαρά αποτυπώματα στο περιβάλλον». 

-Πώς υποδέχτηκε η ελληνική αγορά τις μπίρες και μάλιστα τόσο καινοτόμες;

«Όχι και πολύ θετικά, καθώς στην Ελλάδα δεν ήταν καθόλου διαδεδομένο το κουτάκι, ο κόσμος το θεωρούσε κάτι «φτηνιάρικο», κάτι σαν μπίρα περιπτέρου. Οπότε, δεν μπορούσε να γίνει αντιληπτό γιατί αυτό το πράγμα που ήταν premium ουσιαστικά, έπρεπε να το κλείσεις σε ένα κουτάκι, καθώς όταν ξεκινήσαμε είχαμε μόνο τα 330ml. Οπότε, φαινόταν κάτι το οποίο δεν μπορούσε να μπει στο μπαρ. «Φάγαμε» ένα πόλεμο, είχαμε, δηλαδή, μια τέτοια αντιμετώπιση.

Όπως λέμε πολύ συχνά δεν είσαι έμπορας εξαρχής. Δεν ξέρεις πώς θα πάει αυτό το πράγμα. Το κάνεις, πρώτα απ' όλα, γιατί είναι το χόμπι σου και νομίζεις ότι έχεις και κάποιους γνωστούς που θα σε βοηθήσουν. Δεν συμβαίνει πάντα αυτό. Υπάρχουν και πόρτες που ανοίγουν, όμως, από εκεί που δεν το περιμένεις. Ο άλλος σου λέει, πιστεύω σε εσένα, θα σε βάλω στο μαγαζί και εκεί σιγά σιγά αρχίζει ένα μικρό penetration στην αγορά.

Μέχρι που φτάσαμε στο σημείο μετά τον κορωνοϊό, γιατί εμείς πρακτικά πια ξεκινήσαμε το 2019 και μετά το 2020 ήρθε ο κορωνοϊός. Οπότε είχαμε μια πολύ δύσκολη μετάβαση, καθώς πολύ γρήγορα έπρεπε να κλειστούμε μέσα και να δούμε πώς θα επιβιώσουμε. Πάνω εκεί, λοιπόν, οι προμηθευτές αντιλήφθηκαν ότι όλες οι εισαγωγές που κάνανε, ξαφνικά ήταν μέσα στο κουτάκι. Οπότε, ουσιαστικά, αυτό που έγινε είναι ότι από εκεί που νομίζανε ότι θα μπορούσαν να παίρνουν μόνο μπουκάλια, αντιλήφθηκαν ότι τα κουτάκια ήταν μια χαρά».

-Άρα ουσιαστικά ήρθε η επικύρωση και για εσάς;

«Εμμέσως πλην σαφώς, ναι. Και από την άλλη, όταν ίδια η αγορά σου δείχνει ότι έτσι θα πάει και εσύ το κάνεις πρώτος και τρως το ξύλο, μετά, ξέρεις, λες ναι, δικαιωματικά, είχα δίκιο, γιατί γέμισε η αγορά, κατακλύστηκε. Πλέον, οι περισσότερες συσκευασίες με μπίρες αυτή τη στιγμή σε παγκόσμιο επίπεδο είναι κουτί».

Στη συνέχεια μιλήσαμε πέρα από το περιβαλλοντικό αποτύπωμα και για την τέχνη που γίνεται στο κουτί μπίρας της Alea Brewing Co., που συνιστά μέρος της φιλοσοφίας της.

«Το art, δηλαδή η ετικέτα είναι πάντα μια καλή ατραξιόν. Το να έχεις μια καλή ετικέτα πολλές φορές μπορεί να είναι ο βασικός λόγος για να αγοράσεις τη μπίρα, ακόμη και αν η μπίρα δεν είναι η καλύτερη του κόσμου. Όσο αφορά την πρώτη ύλη, δηλαδή, η βύνη η οποία θα χρησιμοποιηθεί για την ζυθοποίηση δεν θα πάει στα βιολογικά απόβλητα , θα έρθει ο κτηνοτρόφος, δηλαδή μαζεύουμε όλη αυτή τη βύνη και τη δίνουμε στον κτηνοτρόφο για να γίνει φαγητό για τα ζώα. Επίσης, με λυκίσκο που έχει περισσέψει, έχουμε φτιάξει σαπούνια -σε εξωτερική συνεργασία- δηλαδή πολλές φορές ακόμα και ο λυκίσκος μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να φτιάξεις ένα άλλο προϊόν.

Στη συνέχεια τον ρώτησα τι προβλήματα μπορεί να αντιμετωπίζει μια ελληνική μικροζυθοποιεία και μου μίλησε για τη νομοθεσία.

«Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η σκληρή νομοθεσία για τη μπίρα στην Ελλάδα, καθώς υπαγόμαστε σε ένα βασιλικό διάταγμα του 1930 το όποιο είναι ένας γερμανικός νόμος ο οποίος είναι σαν να λέμε ο νόμος της καθαρότητας στη Γερμανία, ο οποίος αναφέρει ότι για να φτιάξεις μπίρα πρέπει να έχει μέσα μόνο τέσσερα συστατικά: Νερό, βύνη, λυκίσκο, μαγιά. Τέλος.

Άρα, κατευθείαν αποκλείονται πάρα πολλά είδη μπίρας που θα μπορούσαν να φτιαχτούν με πρόσθετα, με άλλους μικροοργανισμούς. Οι ξινές μπίρες που λέμε δεν είναι ξινές γιατί βάζουμε λεμόνι ή βάζουμε ξίδι. Είναι ξινές γιατί έχουν μέσα μικροοργανισμούς άλλους από αυτούς που είναι η μαγιά, που είναι ένας μύκητας. Αν εγώ βάλω λακτοβάκιλλους σε μία μπίρα ξαφνικά θα αποκτήσει όξινο χαρακτήρα. Αυτό είναι μία διαδικασία που απαγορεύεται στη χώρα μας.

Στον αντίποδα τώρα, ο εισαγωγέας φέρνει μπίρες στο εξωτερικό μπορεί που ο καταναλωτής μπορεί να τις προμηθευτεί. Άρα είναι εντάξει για τον καταναλωτή να πιει μπίρες από το εξωτερικό τις οποίες δεν γνωρίζουμε εμείς οι ίδιοι πώς φτιάχνονται, αλλά παράλληλα εμείς οι ίδιοι αποκλειόμαστε από την παραγωγή τους. Δεν μπορούμε να τις φτιάξουμε. Είναι αθέμιτος ανταγωνισμός.

Οπότε, εμείς χάνουμε και έσοδα, γιατί προφανώς θα μπορούσαμε να έχουμε πολύ περισσότερα προϊόντα και περισσότερους κωδικούς. Θα μπορούσαμε να έχουμε πλουραλισμό γεύσεων. Είναι πολύ μεγάλος ο όγκος και του προϊόντος που χάνεται, αλλά και των εισόδων, δηλαδή, είναι μεγάλο πρόβλημα».

-Υπάρχει κάποια ετικέτα που έχει ξεχωρίσει παραπάνω;

«Εντάξει, σίγουρα η Chloe είναι brand πλέον, πωλείται από μόνη της, έχει φτάσει σε αυτό το επίπεδο».

Μιλήσαμε για το κλίμα συνεργασίας και την craft κουλτούρα και το τι ακριβώς σημαίνει.

«Πρώτα απ' όλα έχουμε ένα πολύ καλό team, έχουμε μια πολύ καλή ομάδα, η οποία είναι από πέντε παιδιά κάτω από τριάντα, οι οποίοι ήταν είτε πρώην πρακτικάριοι είτε ήταν αμέσως προγράμματα της ΔΥΠΑ. Έχουμε γενικά καλό κλίμα εργασίας, το οποίο είναι το πιο σημαντικό. Δουλεύουμε εφτά το πρωί με τρεις το μεσημέρι.

-Είχα δει σε ένα δικό σας post στο Instagram σχετικά με την craft-κουλτούρα. Πώς ορίζεται σε συμπεριφορικό επίπεδο σε σχέση και με το προϊόν; 

«Είναι αυτό που λέμε για το πνεύμα της εκάστοτε συνεργασίας, είτε αυτό έχει να κάνει με άλλους παραγωγούς, είτε αυτό έχει να κάνει με οτιδήποτε το οποίο έχει να κάνει με την επικοινωνία,την κοινωνικοποίηση, είναι μέσα σε αυτό που λέμε craft-κουλτούρα. Η craft-κουλτούρα, δηλαδή, είναι κάτι το οποίο μας αρέσει να βρισκόμαστε, μας αρέσει να επικοινωνούμε, μας αρέσει να ακούμε ποια είναι η άποψή σου για αυτό που εγώ κάνω. Μας αρέσει να συζητάμε για αυτό το οποίο για εμάς είναι δεν είναι μόνο δουλειά, έχει και ένα συναισθηματικό φορτίο.

Με τα χρόνια, προφανώς, δεν παραμένεις στο ίδιο level γιατί ξαφνικά πρέπει να είσαι έμπορας, είσαι παραγωγός αλλά ξαφνικά πρέπει να εμπορευτείς, είσαι πλέον επιχειρηματίας, δεν είναι το ίδιο πράγμα. Ουσιαστικά η craft κουλτούρα είναι οι μαζώξεις, γι' αυτό και κάνουμε πολλά events στο χώρο, κάνουμε πολλές εκδηλώσεις που μαζεύουν κόσμο. Μας αρέσει να περνάει καλά ο κόσμος, μας ενδιαφέρουν τα χαμόγελα, μας ενδιαφέρουν τα vibes, δηλαδή αυτά τα καλά τα οποία εμείς θέλουμε και έχουμε εδώ, θέλουμε να μπορούμε να τα έχουμε και οι υπόλοιποι.

Έχοντας τελειώσει τη συζήτησή μας, ο Θάνος μάς ξενάγησε στο ζυθοποιείο, εξηγώντας τα τελευταία στάδια της διαδικασίας.

«Παίρνουμε τα κουτιά, τα ξεπλένουμε και στη συνέχεια γεμίζουν πρώτα με διοξείδιο, γιατί δεν πρέπει να έχει μέσα αέρα. Ο αέρας είναι θάνατος για το προϊόν, οποιοδήποτε προϊόν τρόφιμου ή ποτού που έχει μέσα αέρα είναι killer. Άρα, πρώτα διοξείδιο και μετά τα κουτάκια πάνε δίπλα που θα φτάσει ο αφρός μέχρι πάνω. Όταν τα γεμίσουν, πάνε δίπλα, τα σπρώχνουν και στην πορεία τα ράβουν. Μέτα το προϊόν είναι έτοιμο, το ζυγίζουμε για να δούμε ότι είναι εντάξει σε βάρος. Μετά βάζουμε το LOT στην ετικέτα και στο τέλος ο τελευταίος χρήστης μαζεύει το έτοιμο προϊόν. Και μετά είναι έτοιμο προς διανομή και πώληση».

info

Την Κυριακή 29 Σεπτεμβρίου από τις 14:00 έως τις 22:00 στην αυλή του ζυθοποιείου η Alea Brewing Co. επιστρέφει το δεύτερο Bazaar in the Yard. Η είσοδος είναι ελεύθερη.

Χλόης 87, Μεταμόρφωση, Αθήνα, τηλ. 213 001 7953

Φωτογραφίες: Λευτέρης Παρτσάλης