Ο Νίκος Πουρσανίδης αναζητά την ελευθερία όπως ο Λεονάρδο στον «Ματωμένο Γάμο»

Φωτογραφίες: Μάνος Πίντζης

Συστήθηκε στο ευρύ τηλεοπτικό κοινό το 2000 μέσω της συμμετοχής στην επιτυχημένη σειρά «Εγκλήματα». Εκεί που υποδύθηκε τον γοητευτικό γιο του Αλέκου και της Σωσώς, τον Τέλη. 22 χρόνια αργότερα, θα τον δεις να πρωταγωνιστεί στην θεατρική παράσταση «Ματωμένος Γάμος». Ο 39χρονος -πλέον- Νίκος Πουρσανίδης υποδύεται τον Λεονάρδο, ένας ελεύθερος άνδρας που επαναστατεί μέσω του έρωτα. Ο επιτυχημένος ηθοποιός μίλησε στο Ratpack γι’ αυτήν την συνεργασία και μεταξύ άλλων συζητήσαμε για τα κοινά σημεία του χαρακτήρά του με τον Λεονάρδο, για το τι σημαίνει ηθοποιός, για το αν έχει υπάρξει κάποια δουλειά που την έχει αποδεχτεί μόνο για τα χρήματα και ποιος θα ήθελε να τον υποδυθεί σε περίπτωση που η ζωή του γινόταν ταινία.Spoiler alert: Επέλεξε τον αδερφό του Ηλία, πρώην ποδοσφαιριστή και νυν αντιπρόεδρο της ΠΑΕ ΟΦΗ.

Ας ξεκινήσουμε με τον «Ματωμένο Γάμο». Τι είναι αυτό που σε έπεισε ώστε να πεις το «ναι» και να πάρεις μέρος στην παράσταση;

Το έργο, ο ρόλος και ο Νικορέστης, ο Αλκίνοος, οι ηθοποιοί και όλοι οι συντελεστές. Είναι μια συνθήκη αυτή η παράσταση που είμαι χαρούμενος για όλες τις πλευρές της. Με τον Νικορέστη, είναι η τέταρτη φορά που συνεργαζόμαστε στο θέατρο και νιώθω πολύ τυχερός που κάνουμε μαζί αυτό το έργο. Αν και ποτέ δεν είχα απωθημένα για θεατρικούς ρόλους, όταν είπαμε ότι θα κάνω τον Λεονάρδο χάρηκα πάρα πολύ. Γιατί ήξερα ότι θα εργαστώ πάνω σε ένα έργο, στις σχέσεις των ρόλων και έπειτα συγκεκριμένα στο ρόλο του Λεονάρδο, σε ένα περιβάλλον πρόβας, που θα με βοηθήσει να είμαι όσο το δυνατόν ελεύθερος να ψαχτώ και να έχω όρεξη να δημιουργήσω.

Τι πρεσβεύει ο χαρακτήρας (Λεονάρδο) που υποδύεσαι στην παράσταση;

Όλα τα μεγάλα έργα και οι μεγάλοι ρόλοι πρεσβεύουν πολλά και διαφορετικά πράγματα για τον καθέναν από εμάς, ηθοποιούς και θεατές. Η αλήθεια όμως είναι ότι έχει πολλά χαρακτηριστικά όμοια με το άλογο του. Ταυτίζεται με το άλογο του. Για μένα, πρεσβεύει την ελευθερία. Ελευθερία που εμπεριέχει, ορμή, πάθος, έρωτα και αλήθεια. Ελευθερία από την κοινωνία έτσι όπως έχει φτιαχτεί και τον κάνει να ασφυκτιά. Είναι ο μοναδικός χαρακτήρας του έργου που έχει όνομα. Κι αυτό, γιατί το έχει κερδίσει. Δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως κάτι. Ως απλώς ο εραστής, ο καβαλάρης ή ένας άνθρωπος που δουλεύει τη γη. Είναι πολύ παραπάνω από όλα αυτά. Δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ούτε καν σαν σύζυγος ή πατέρας. Αυτό είναι πολύ σκληρό αν το σκεφτείς. Αλλά είναι ένας άνθρωπος που κυνηγάει την αλήθεια. Μόνο έτσι μπορεί να ζήσει. Προσπάθησε, αλλά δεν μπόρεσε να ζήσει μέσα στο ψέμα. Είναι πολύ σημαντικό, αληθινό και ποιητικό ταυτόχρονα, το ότι επαναστατεί μέσα από τον έρωτα. Τον έρωτα για την Νύφη. Γιατί χωρίς εκείνη δεν είναι ολόκληρος.

Βλέπεις κοινά σημεία του χαρακτήρα σου με τον Λεονάρδο; Ποια είναι αυτά;

Έχω κι εγώ στην ζωή μου μια ορμή που με οδηγεί. Όσο κι αν φαίνομαι ήρεμος στους περισσότερους, αυτό δεν είναι αλήθεια. Οι δικοί μου άνθρωποι το γνωρίζουν. Και αυτό το μέρος του εαυτού μου είναι που με οδηγεί να έρχομαι κοντά στον ρόλο και να τον καταλαβαίνω. Η ελευθερία είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι στη ζωή μου. Πέρα από την οικογένεια μου, όλα τα άλλα αλλάζουν συνέχεια. Η δουλειά μου φυσικά, η χώρα που μένω, τα πράγματα που θέλω να κάνω ως ηθοποιός, ως συγγραφέας, τα ταξίδια, οι καινούριες γλώσσες που μαθαίνω. Είμαι ένας πολύ ανήσυχος άνθρωπος που πάντα ένιωθα ότι είμαι στις παρυφές της κοινωνικοποίησης και αυτό μου δίνει μέχρι τώρα την ευκαιρία να μπαίνω μέσα στις δουλειές, στην κοινωνία και στην παρέα και την ευκαιρία να εξαφανίζομαι!

Πιστεύεις ότι ο καλός ηθοποιός φαίνεται στο «σανίδι»; Από την άποψη πως είναι «γυμνός» μπροστά στο κοινό χωρίς την «ασφάλεια» που προσφέρει η τηλεόραση και ο κινηματογράφος

Σίγουρα το θέατρο σε απορροφά. Εμένα τουλάχιστον. Και από την στιγμή που σε απορροφά γιατί θέλει μεγάλη προσήλωση και ουσιαστική δουλειά σκηνή-σκηνή, είναι φυσικό επόμενο, οι αρετές του ηθοποιού, να φαίνονται περισσότερο στο θέατρο. Βέβαια το ίδιο κάνει και μια καλή ταινία. Και η κάμερα είναι πιο σκληρή από την ματιά του θεατή. Η κάμερα τα βλέπει όλα. Δεν μπορεί να της ξεφύγει τίποτα. Μόνο ο σκηνοθέτης και το μοντάζ σε σώζει. Λένε πως στην τηλεόραση και στον κινηματογράφο, έχεις την ευκαιρία να ξανακάνεις την σκηνή. Έτσι είναι. Αλλά δεν σκέφτονται πως αν παίξει η σκηνή στην ταινία, αυτό ήταν. Βλέπεις τον εαυτό σου και τον κρίνεις και ξέρεις ότι αυτό θα είναι έτσι από εδώ και πέρα. Ενώ η θεατρική παράσταση γεννιέται και πεθαίνει στη στιγμή. Και μετά πάλι την άλλη μέρα μπορείς να δοκιμάσεις κάτι άλλο. Μέχρι που τελειώνει οριστικά. Και πολλές φορές το λάθος, είναι μια πολύ μεγάλη αναζωογονητική στιγμή. Πριν λίγες μέρες, παίξαμε τον Ματωμένο Γάμο στο Θέατρο Βράχων. Η παράσταση σταμάτησε λόγω βροχής μισή ώρα πριν ολοκληρωθεί. Έπρεπε να σταματήσουμε για τα μηχανήματα και πολύ από το κοινό σηκώθηκαν. Αλλά ο περισσότερος κόσμος δεν ήθελε να φύγει. Φώναζε “θα σταματήσει η βροχή! Συνεχίστε!” Μόλις κόπασε λίγο η βροχή, πήραμε την απόφαση να συνεχίσουμε, χωρίς μικρόφωνα και μόνο με φώτα πλατείας στην αρχή. Ήταν μαγικό αυτό που συνέβη. Ηθοποιοί και κοινό αποκτήσαμε έναν κοινό στόχο. Να ολοκληρώσουμε μια παράσταση που απολαμβάναμε αμφότεροι. Και ήταν υπέροχο!!

Τι σημαίνει για σένα «ηθοποιός»;

Είναι ένας άνθρωπος που έχει ανάγκη να εκφραστεί και το κάνει μέσα από την τέχνη της υποκριτικής. Κάτι θέλει να πει που ίσως δεν το εκφράζει παρά μόνο μέσα από ρόλους. Ή το εκφράζει καλύτερα μέσα από ρόλους. Ή το εκφράζει καλύτερα αφού κάνει κάποιους ρόλους. Γιατί τα έργα, οι ρόλοι και οι συνεργασίες, όταν έχουν ουσία και βάθος, σε μετακινούν. Σε ωριμάζουν ψυχικά και κοινωνικά. Η τέχνη είναι μια βαθιά υπαρξιακή και φιλοσοφική διαδικασία, που άλλες πολλές φορές πετυχαίνει τον στόχο της, που είναι να αφυπνίσει τους καλλιτέχνες και το κοινό και άλλες φορές είναι ένας τρόπος να βγάλουμε χρήματα για να ζήσουμε. Οι συνεργασίες που συμβαίνουν και τα δύο είναι οι συνεργασίες που αναζητούμε όλοι.

Αν γυρνούσες τον χρόνο πίσω, ποια είναι η συμβουλή που θα έδινες στον εαυτό σου;

Να είμαι πιο γενναιόδωρος με τον εαυτό μου. Να μην με πιέζω τόσο πολύ και να απολαμβάνω αυτό που μου συμβαίνει χωρίς τύψεις. Τώρα είμαι σε μια φάση της ζωής μου, που έχω βρει αυτή την ισορροπία και το δουλεύω με τον εαυτό μου.

Από Τέλης Παπαδήμας το 2000 στον Ματωμένο γάμο του 2022. Κάνοντας μία αναδρομή ποιος είναι ο ρόλος που έχει «στιγματίσει» περισσότερο, που σε άλλαξε ως άνθρωπο και καλλιτέχνη;

Ο ρόλος μου και η συνεργασία μου με τον Θόδωρο Αγγελόπουλο είναι για μένα μια καθοριστική στιγμή, για το πως αντιμετωπίζω την δουλειά μου και το πως είναι η αισθητική μου. Η συνεργασία με τον Frears αργότερα, μια επιβράβευση των προσπαθειών μου και ο ρόλος του Κοβάλσκι σε σκηνοθεσία Αλίκης Δανέζα Κνούτσεν, μια στιγμή που μετακίνησε για το τι θεωρώ ότι ζητάω στο θέατρο. Πάντα όμως γυρίζω στην πρώτη μου συνεργασία με τον Βασίλη Βαφέα, όπου κατά την διάρκεια των γυρισμάτων, εγώ ακόμα ήμουν μαθητής στην Δευτέρα Λυκείου. Ο Βαφέας, επειδή τότε ήμουν αθλητής και ήθελα να γίνω ποδοσφαιριστής, μου έφερνε συχνά παραδείγματα για την σχέση του αθλητισμού και του σινεμά. Οπότε, ενώ έφερα μαζί μου στο γύρισμα την πειθαρχία, τον ζήλο, την ομαδικότητα και την διάθεση να νικήσω, παράλληλα ένιωθα ότι ήμουν σε ένα φοβερά οικίο περιβάλλον, όπου το συνεργείο είναι φίλοι μου. Ακόμα και η ίδια η κάμερα. Την οποία έκτοτε την λατρεύω και την θεωρώ σπίτι μου.

Έχεις ζηλέψει ποτέ ρόλο που έχει παίξει ο αδερφός σου, Δημήτρης;

Όχι. Τον θαυμάζω, δεν τον ζηλεύω. Δεν ζηλεύω γενικότερα. Ούτε συνεργασίες ούτε ρόλους. Κοιτάζω πάντα ποια είναι η δική μου πορεία και τι μπορώ μάθω εγώ από τις δικές μου εμπειρίες, χωρίς να αναλώνομαι στο τι κάνουν οι άλλοι. Δίνω προσοχή σ΄ αυτά που κάνουν οι άλλοι, όταν με εμπνέουν.

Ο Ηλίας θα μπορούσε να γίνει ηθοποιός ή καλύτερα που τον κέρδισε το ποδόσφαιρο;

Δεν ξέρω αν θα μπορούσε να γίνει ηθοποιός αλλά σίγουρα είναι καλύτερα που τον κέρδισε το ποδόσφαιρο. Υπήρξε εξαιρετικός ποδοσφαιριστής και τώρα είναι εξαιρετικός ως αντιπρόεδρος του ΟΦΗ.

Πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου σε 10 χρόνια από τώρα;

Έχω πάψει να προγραμματίζομαι για τον μέλλον. Μετά την κρίση και την πανδημία, έχω καταλάβει ότι το κάνει αυτό πολύς κόσμος. Ζω περισσότερο το σήμερα. Θα ήθελα να έχω ένα σπίτι στην εξοχή και να έχω ένα άλογο.

Αν η ζωή σου γινόταν ταινία, ποιος θα ήθελες να την υποδυθεί και γιατί;

Ο αδερφός μου ο Ηλίας. Για να δούμε τελικά αν θα είναι καλός ως ηθοποιός.

Αν σκηνοθετούσες ένα έργο με τα δύο σου αδέρφια, ποιο θα ήταν και τι ρόλο θα έδινες στον καθένα;

Θα έγραφα και θα σκηνοθετούσα ένα καινούριο έργο, στο οποίο, θα παίζαμε όλοι στην Μπαρτσελόνα. Εγώ επίθεση, ο Ηλίας κέντρο και ο Δημήτρης μπαλαντέρ.

Υπάρχει κάποια δουλειά που έχεις κάνει και την έχεις δεχτεί μόνο για τα χρήματα;

Όχι. Να είναι το κυριότερο το χρηματικό λόγω περίστασης ναι. Αλλά όχι μόνο γι’ αυτό. Γενικότερα, δεν σνομπάρω δουλειές. Γιατί αν πω ότι κάνει αυτή τη ταινία/σειρά ή την παράσταση μόνο για τα χρήματα, σημαίνει ότι θεωρώ τον εαυτό μου καλύτερο από την δουλειά και από τους συναδέλφους μου. Επίσης, δεν ξέρεις ποτέ ποια δουλειά θα είναι εκείνη που θα σε πάει μπροστά. Και τι σημαίνει και το μπροστά τελικά; Βλέπουμε σειρές, που επειδή έχουν επιτυχία, θεωρούνται και πάρα πολύ καλές. Δεν είναι έτσι. Απλώς η επιτυχία, επισκιάζει τα λάθη, την προχειρότητα και πολλές φορές την φτήνια. Από την άλλη, δουλειές αξιώσεων, δεν λαμβάνουν την προσοχή που τους αξίζει. Ή ταινίες αδιάφορες, θεωρούνται από κάποιους αριστουργήματα. Οπότε, όχι. Δεν έχω κάνει ποτέ μια δουλειά, μόνο για τα χρήματα.