Πυγμαλίων Δαδακαρίδης: «Ο έρωτας είναι μία εξέλιξη από τη στασιμότητα»

Πλέον δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις για το «Έτερος Εγώ - Κάθαρσις». Δεν πρόκειται απλώς για μια αστυνομική σειρά μυστηρίου που έχει θέση πλάι σε διάσημα σίριαλ του κόσμου όπως το «CSI», το «Criminal Minds» ή το «The Killing», αλλά για πραγματικό φαινόμενο. Ο μοναδικός κόσμος που έπλασε ο Σωτήρης Τσαφούλιας, η επιτυχημένη συνταγή ενός ψυχολογικού θρίλερ που μεταφέρθηκε αρχικά από την ομώνυμη ταινία του 2017 στη σειρά «Έτερος Εγώ - Χαμένες Ψυχές», ανανεώθηκε με τον πλέον υπέροχο τρόπο στη δεύτερη σεζόν που απολαύσαμε αποκλειστικά από την COSMOTE TV.

Ο πρωταγωνιστής της σειράς (αν υπάρχει τελικά πρωταγωνιστής), Δημήτης Λαΐνης έχει το ειδικό βάρος εκείνου που θα κλιθεί να λύσει την υπόθεση, ο άνθρωπος ωστόσο πίσω από τον καθηγητή εγκληματολογίας, Πυγμαλίων Δαδακαρίδης δίνει τη δική του οπτική για τη σειρά-φαινόμενο της ελληνικής τηλεόρασης, τον κορονοϊό, τον έρωτα και το πόσο δύσκολο είναι να είσαι ηθοποιός σε μια μικρή αγορά όπως αυτή της Ελλάδας, μιλώντας αποκλειστικά στο Ratpack.

Επιμέλεια: Χρήστος Κάβουρας

-Δεύτερη σεζόν για το Έτερος Εγώ και σε ένα ρόλο για εσάς πολύ χαρακτηριστικό. Όταν ξεκινήσατε να δουλεύετε με τον Σωτήρη Τσαφούλια πάνω στη σειρά, περιμένατε ότι θα γνώριζε τέτοια επιτυχία;

Όταν ξεκίνησα να δουλεύω μαζί του είχαμε κάνει πρώτα την ταινία «Κοινός Παρονομαστής». Από τότε γίναμε φίλοι και τότε μου μίλησε για το σενάριο του «Έτερος Εγώ». Ουσιαστικά από τότε ξεκινήσαμε μαζί να φτιάχνουμε αυτόν τον υπέροχο κόσμο επί δύο χρόνια. Μετέπειτα όταν βγήκε η ταινία και είχε την επιτυχία που είχε μέσα μας πιστεύαμε ότι είχαμε δημιουργήσει κάτι το οποίο είχε χρόνια να συμβεί στη χώρα μας, τόσο από πλευράς παραγωγής όσο και από σκέψης. Νιώσαμε πραγματικά ότι θα μπορούσε να αποτελέσει εφαλτήριο για να ανοίξει ένας δρόμος για κάτι καινούργιο. Δεν μπορούσαμε να γνωρίζουμε τι επιτυχία θα είχε μετέπειτα ωστόσο θέλαμε πολύ να το αγαπήσει το κοινό. Όταν μετά άνοιξε παραπάνω η ιστορία και εμπλέχτηκε η COSMOTE TV και η Κατερίνα η Φιλιώτου που συγγράφει το σενάριο είδαμε πόσο μεγάλη απήχηση μπορούσε να λάβει ο κόσμος που φανταστήκαμε.

-Σας θύμισε πιο πολύ τις καλές εποχές της τηλεόρασης όπως τα 90’s;

Όχι, δεν ήταν τόσο αυτό. Βλέπεις την εξέλιξη των πραγμάτων στη ζωή και προσπαθείς να ονειρευτείς και εσύ κάτι αντίστοιχο. Δεν μπορείς να διαχωρίσεις δηλαδή με το επίπεδο παραγωγών άλλων ανθρώπων, σειρών και σκέψεων, αλλά ουσιαστικά με τα δεδομένα που έχεις προσπαθείς να ονειρευτείς και να προσαρμόζεις τα πάντα στη σημερινή πραγματικότητα.

Έχω προλάβει την καλή περίοδο της τηλεόρασης λίγο πριν την κρίση, τότε που το κομμάτι της παραγωγής ήταν πιο δοτικό απέναντι στη μυθοπλασία και σε αυτό που λέμε “production value”. Είναι βέβαιο ότι οι άνθρωποι έχουμε μόνιμα ένα μέτρο σύγκρισης, αλλά στην προκειμένη περίπτωση ήταν κάτι άλλο που με γοήτευσε.

-Κατά την άποψη σας, ποια είναι αυτά τα ξεχωριστά στοιχεία του Έτερος Εγώ που δεν συναντά κανείς σε άλλες αστυνομικές σειρές;

Για αρχή το σενάριο, ο χρόνος που έχει λειτουργήσει ο Σωτήρης (Τσαφούλιας) και η Κατερίνα Φιλιώτου πάνω σε αυτό, ο τρόπος που το διαμορφώνουν, το κομμάτι της παραγωγής και οι άνθρωποι που φαντάζονται τους χώρους και την ατμόσφαιρα του «Έτερος Εγώ» αλλά και το κομμάτι αγάπης που έχει από όλους μας. Ανεξάρτητα αν άνθρωποι βιοπορίζονται και ζουν από αυτό, για εμάς παραμένει ένα κίνητρο βαθιάς αγάπης για αυτό που κάνουμε.

-Πώς είναι μία μέρα στο πλατό με τον Σωτήρη και τους συναδέλφους σας; Περνάτε ωραία στα γυρίσματα; 

Μέχρι στιγμής μετά από μία ταινία, 2 κύκλους και 8 χρόνια δουλειάς όποτε τελειώνει το γύρισμα συνήθως όλοι «κλαίμε» και περιμένουμε να δούμε πότε θα αρχίσει το επόμενο. Με δεδομένο ότι δεν έχω ακούσει ποτέ από κανέναν να παραπονεθεί για το οτιδήποτε, το βρίσκω πολύ θετικό. Και στο επίπεδο παραγωγής όσο και σε αυτό της συμπεριφοράς, του σεβασμού και της αγάπης.

Όταν ξεκινήσαμε αυτό που κάνουμε, επειδή είχα ήδη δουλέψει πάνω σε πολλές δουλειές, υπήρχαν όροι και κανόνες στον τρόπο που δουλεύαμε και τους οποίους ήθελα να καταρρίψω γιατί παλιότερα δεν είχα τη συνευθύνη άλλων πραγμάτων. Λέγαμε επομένως με τον Σωτήρη ότι πρέπει να υπάρχει ησυχία και σεβασμός, οι ηθοποιοί να νιώθουν πολύ σημαντικοί και σε αυτό μεγάλο ρόλο παίζει ο τρόπος που τους αντιμετωπίσαμε. Από τη συμπεριφορά απέναντί τους, στο πού θα κάθονται, τη διάθεσή τους, μέχρι και το πού θα τρώνε. Όλα αυτά είναι σημαντικά κομμάτια τα οποία λόγω έλλειψης οργάνωσης στην παραγωγή δεν είναι ποτέ δεδομένα. Όλοι βλέπουν πάντα ένα τελικό αποτέλεσμα, κανείς δεν ποτέ φαντάζεται πως είναι ένα κομμάτι εργασίας όπως όλες οι άλλες.

-Ουσιαστικά έχει ξεκινήσει η μετάβαση των σειρών από την τηλεόραση σε streaming services όπως είναι η COSMOTE TV, το Netflix κ.α. Πώς αξιολογείτε σαν ηθοποιός αυτή τη νέα εποχή; Αυτό το πέρασμα στα streaming services; 

Απλώς αλλάζει η διάσταση στην οποία παρουσιάζεται το περιεχόμενο. Δεν θεωρώ ότι «πεθαίνει» η τηλεόραση, αλλά είναι μια διαφορετική κατάσταση. Όπως παλιά δεν χρησιμοποιούσαμε το ίντερνετ τόσο πολύ, ή από το κινητό τηλέφωνο μπορούσες να στείλεις 40 μόνο χαρακτήρες σε ένα μήνυμα, πλέον μπορείς να μεταφέρεις ολόκληρο βίντεο. Δηλαδή το πράγμα εξελίσσεται και εύχομαι για θετικούς λόγους, παρότι θα υπάρχει πάντα ένα μεγάλο μερίδιο αρνητικών προσήμων. Αυτό θα το καταλάβουμε όταν συμβεί κάτι πραγματικά δύσκολο. Νομίζω πως το Streaming έχει την επιτυχία που έχει γιατί έχει τη δυνατότητα να μεταφέρει την εικόνα σε ανθρώπους που ζουν σε απομονωμένα σημεία, σε αντίθεση με παλιότερα που δεν είχαν το συγκεκριμένο προνόμιο.

-Παρόλα αυτά είμαστε σε μία εποχή που ο κόσμος βλέπει αγαπημένες σειρές στο YouTube, από τους Απαράδεκτους μέχρι το Δις Εξαμαρτείν, το 50-50, τα Εγκλήματα και άλλα πολλά. Σας λείπουν εσάς προσωπικά οι τηλεοπτικές σειρές της δεκαετίας του ‘90; 

Κάθε πράγμα στον καιρό του. Σε 20 χρόνια για παράδειγμα δεν ξέρω τι θα λέμε για το «Έτερος Εγώ». Προσωπικά μου λείπουν άνθρωποι και καταστάσεις, όπως για παράδειγμα όταν ανοίγεις ένα άλμπουμ και ξεφυλλίζεις παλιές φωτογραφίες, είναι στον άνθρωπο να αναπολεί τα παλιά για να επιβεβαιώσει ένα συναίσθημα.

-Ο ελληνικός κινηματογράφος και το θέατρο, περνούν μία μεγάλη δοκιμασία -όπως και άλλοι κλάδοι- λόγω του κορωνοϊού. Ποια είναι η άποψή σας για την αντιμετώπιση της ελληνικής πολιτείας απέναντι στον Έλληνα ηθοποιό; Υπάρχει ενδιαφέρον και σεβασμός;

Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποιος που λέει “αδιαφορώ για τους συνανθρώπους μου”. Απλά νομίζω ως κράτος δεν μπορούμε ακόμα να υποστηρίξουμε κάποια πράγματα, έχοντας υποστεί το ένα κακό μετά το άλλο τα τελευταία χρόνια. Δεν είμαι Υπουργός Οικονομικών όμως, ούτε και Πρωθυπουργός για να δώσω μια απάντηση χωρίς να γνωρίζω πράγματα και καταστάσεις. Αν ήμουν στη θέση τους δεν ξέρω τι θα μπορούσα να κάνω.

-Είστε άνθρωπος του μπλοκμπάστερ; Θα κάτσετε να δείτε μία εμπορική ταινία με την ίδια όρεξη που θα βλέπατε μία καλή θεατρική παράσταση; 

Αν μου αρέσει το story της ταινίας προφανώς και θα το δω. Ωστόσο “μπλοκμπαστεριά” δεν υπάρχει ουσιαστικά στη χώρα μας. Εδώ όποτε βγαίνει μια καλή ταινία και ο κόσμος γεμίζει το σινεμά για να τη δει, το κάνει γιατί ξέρει ότι θα δει κάτι το ποιοτικό. Στην Αμερική blockbuster σημαίνει κάτι που μαζικά πουλάει, αλλά είναι κάτι εντελώς διαφορετικό σε επίπεδο παραγωγής. Αυτές οι ταινίες γίνονται προκειμένου οι παραγωγές να ειπράξουν λεφτά έτσι ώστε να παράξουν άλλες 50 τέτοιου είδους ταινίες.

Στην Ελλάδα έχουμε το κακό ότι συγκρίνουμε άλλες εντελώς καταστάσεις. Διαβάζω αρκετές φορές πολλούς bloggers που πραγματικά αμφιβάλλω αν έχει ζήσει κανείς τους το πώς ανεβαίνει μια παράσταση ή μια ταινία στη χώρα μας. Το πόσο δύσκολα περνάνε και τι θυσίες κάνουν κάποιοι άνθρωποι προκειμένου να βγάλουν μία ιστορία 2 ωρών. Πολύ εύκολα διαβάζω κριτικές για κάποιον ότι είναι κακός ηθοποιός, ακόμα και αν αυτός βρίσκεται 25 χρόνια στο χώρο και παρόλα αυτά θα ανοίξουμε το στόμα μας και θα τον “φάμε” λες και μιλάμε για τον Daniel Day Lewis. Ο Έλληνας ηθοποιός δεν πληρώνεται 30 εκατομμύρια την ταινία αλλά περνάει τον ίδιο γολγοθά που περνάνε και όλοι άλλοι συνάνθρωποί του γύρω. Ο Έλληνας ηθοποιός είναι ανασφαλής, κάνει να βρει δουλειά πολλές φορές έως και ένα χρόνο, ούτε δουλεύει σε παραγωγές με μπάτζετ 400 εκατομμυρίων. Πρέπει να ξέρουμε τι συγκρίνουμε και με ποιο τρόπο βλέπουμε τα πράγματα, ειδικά σε μια μικρή αγορά όπως αυτή της Ελλάδας. Εδώ ζούμε στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη, τη Λιβαδειά, την Πτολεμαΐδα. Μην συγκίνουμε λες και είμαστε στο Los Angeles.

-Είμαστε σε δεύτερη καραντίνα. Τι σας αρέσει να κάνετε σπίτι τώρα που είμαστε όλοι κλεισμένοι μέσα; Πώς περνάτε τον χρόνο σας;

Δεν σας πω ότι δεν είμαι καθόλου στο σπίτι διότι είμαι συνεχώς σε γυρίσματα. Καθημερινά βλέπω κόσμο και εργάζομαι οπότε θα πω ότι η δεύτερη καραντίνα έχει περάσει εντελώς πιο ήπια για μένα σε αντίθεση με την πρώτη. Σίγουρα επηρεάζει την καθημερινότητά μας ο κορονοϊός και δεν θεωρώ ότι υπάρχει υπερβολή γύρω από αυτό. Αν κάποιος το έχει περάσει μεν και μου πει “δεν ήταν τελικά κάτι το τρομερό” θα τον ακούσω προφανώς. Αν πάλι κάνει το ίδιο και δεν το έχει περάσει, θα τον αντιμετωπίσω όπως τους κριτικούς που είπαμε παραπάνω.

-Διάβασα σε μία συνέντευξη σας που σχολιάσατε ότι «Ο έρωτας δεν είναι πράξη, είναι διάθεση». Πόσο μικρό ή μεγάλο ρόλο παίζει ο έρωτας στη ζωή σας σήμερα; Υπό αυτές τις συνθήκες και σε αυτή την ηλικία;

Θα έλεγα πως για κάθε άνθρωπο παίζει σημαντικό ρόλο. Αν είστε ερωτευμένος η μέρα σας κυλάει πολύ διαφορετικά, από τον τρόπο μοιράζεστε το πάντα με τους φίλους σας, την οικογένειά σας, στην εργασία σας. Όταν ένας άνθρωπος είναι ερωτευμένος έχει μια τεράστια κινητήριο δύναμη που αλλάζει την ψυχοσύνθεσή του και τον τρόπο που σκέφτεται. Όταν μας συμβαίνει στους ανθρώπους αυτό το πράγμα μόνο θετικό μπορεί να είναι, ακόμα και αν σε βγάλει σε αδιέξοδο. Είναι μια εξέλιξη από τη στασιμότητα.

-Για να επιστρέψουμε στο «Έτερος Εγώ», ποιο είναι το στοιχείο που σας γοητεύει περισσότερο στον Δημήτρη Λαΐνη;

Ουσιαστικά τον έφτιαξα από το μηδέν μαζί με τον Σωτήρη. Τον σκεφτήκαμε εντελώς διαφορετικά στην αρχή, να φανταστείτε ότι άλλαξε το πρώτο draft γύρω στις 27 φορές. Ουσιαστικά χρειαστήκαμε δύο ολόκληρα χρόνια για να αποφασίσουμε ποιο θα είναι το τελικό κείμενο στο πρώτο «Έτερος Εγώ». Ο χαρακτήρας ήταν εντελώς διαφορετικός και αρχίσαμε να διαμορφώνουμε κάτι με υπομονή απέναντι στους ανθρώπους που θα το έβλεπαν και θα τους ξένιζε, αλλά και από μας τους ίδιους που έπρεπε να καταλάβουμε τι είναι αυτό που βγαίνει μέσα από τον Δημήτρη τον Λαΐνη που ουσιαστικά αποτελεί ένα υποκειμενικό κάθε ανθρώπου που τον παρακολουθεί.

-Θα κάνατε παρέα μαζί του αν τον γνωρίζατε σε μία παρέα;

Με τον Λαΐνη κάνω παρέα εδώ και 8 χρόνια κάθε μέρα. Αν τον γνώριζα τυχαία σε μια παρέα δεν θα χρειαζόταν καν να συστηθούμε.

Η σειρά «Έτερος Εγώ - Κάθαρσις» είναι μια παραγωγή της COSMOTE TV και είναι διαθέσιμη στον δωρεάν, on demand κατάλογό της (Υπηρεσία COSMOTE TV PLUS).