Το μοναδικό συναίσθημα του να γίνεσαι πατέρας

Λένε πως ο ερχομός ενός παιδιού σου αλλάζει τα πάντα και αυτό σίγουρα δεν είναι υπερβολή. Είναι κάτι που θα σε ακολουθεί για όλη σου τη ζωή, μια νέα πρόκληση που ανοίγεται μπροστά σου καθώς είναι μεν ευτυχία αλλά ταυτόχρονα είναι και πολύ μεγάλη ευθύνη.

Πώς όμως αντιμετωπίζει ένας σύγχρονος και κυρίως νέος ηλικιακά πατέρας το συγκεκριμένο «βάρος»; Ανήμερα της Ημέρας του Πατέρα 2020, ρωτήσαμε τέσσερις 3 πατεράδες της ελληνικής showbiz για το πώς βιώνουν την καθημερινή αυτή πρόκληση της ζωής. 

Στέλιος Χανταμπάκης, Σάββας Πούμπουρας και Νίκος Αναδιώτης παρουσιάζουν την πατρική τους πλευρά τους με τα παρακάτω λεγόμενά τους στο Ratpack.gr.

Επιμέλεια: Χρήστος Κάβουρας

Από την πρώτη στιγμή που μου είπε η γυναίκα μου ότι έμεινε έγκυος, καταλαβα ότι έπρεπε να πάρω ορισμένες αποφάσεις. Όφειλα να προετοιμάσω καλύτερα το έδαφος για τον ερχομό του γιου μου και ομολογώ ότι αγχώθηκα. Όχι όμως επειδή θα ερχόταν ένα νέο πρόσωπο στη ζωή μου αλλά γιατί ήθελα να είμαι άξιος μπαμπάς.

Αυτό δεν άλλαξε ούτε με τον ερχομό της κόρης μου, καθώς πέραν της ανατροφής της υπάρχουν και άλλοι παράγοντες που έπρεπε να εξετάσω. Πλέον είχα δυο παιδιά και έπρεπε να διατηρήσω την ισορροπία μεταξύ τους. Εύχομαι κάποια στιγμή να ακούσω από τα παιδιά μου ότι ήμουν δίκαιος μπαμπάς. Έπρεπε λοιπόν για κάποια πράγματα να διαβάσω ακόμη και να ρωτήσω τι πρέπει να κάνω. Μαζί με την γυναίκα μου αποφασίζουμε από κοινού για αυτό που θεωρούμε καλύτερο για τα παιδιά μας.

Θέλω όταν μεγαλώσουν να ακολουθήσουν τον δικό τους δρόμο να είναι άξιοι άνθρωποι, ευτυχισμένοι και ταυτόχρονα να έχουν τις βάσης για να προσπερνούν μόνοι τους όλα τα εμπόδια. Η ζωή είναι δική τους και εγώ θα είμαι δίπλα τους όποτε μου το ζητήσουν ή με χρειαστούν.

Δεν υπάρχει τίποτα πιο σημαντικό από τα παιδιά μου. Είναι το δώρο μου από το Θεό!

Όταν κράτησα την κόρη μου για πρώτη φορά στο μαιευτήριο αισθάνθηκα πραγματικά πολύ αμήχανα. Μου την έφερε η νοσοκόμα, η μικρή μου κρύωνε, δεν ήξερα πώς να χαρώ γιατί έκλαιγε. Δεν ίσχυε βέβαια αυτό που λένε ότι μόλις δεις το παιδί σου συνειδητοποιείς ότι θα γίνεις πατέρας. Ο άνδρας μπορεί να μην γεννιέται έτοιμος για αυτό, αλλά από την ώρα που μαθαίνει για την σύλληψη προετοιμάζεται 9 ολόκληρους μήνες μαζί με την γυναίκα του για αυτόν τον σκοπό. Το ζεις κάθε μέρα, δεν γίνεται να μην είσαι προετοιμασμένος έστω σε κάποιο βαθμό.

Εκτός από την όποια ενημέρωση πήρα για την διαπαιδαγώγηση της μικρής, αυτό που συμφώνησα με τη γυναίκα μου ήταν να μην αλλάξουμε εντελώς τη ζωή μας σαν άνθρωποι. Σίγουρα όταν φέρνεις έναν άνθρωπο στη ζωή, χρειάζεται διαρκώς τη φροντίδα σου αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι και ο γονιός είναι άνθρωπος. Έχει ζωή, επομένως διαφωνώ κάθετα με την τακτική που ακολουθούν ορισμένοι γονείς και παραμελούν εντελώς τον εαυτό τους για να επικεντρωθούν 100% στο παιδί τους. Θέλει ισορροπία στα πάντα, από το πώς θα φροντίσεις το παιδί σου μέχρι και τον ίδιο σου τον εαυτό.

Επίσης χαίρομαι πολύ για το γεγονός ότι θα μπορέσω να της περάσω πράγματα που δεν πέρασαν σε μένα σε μικρή ηλικία. Όσο προχωράνε οι γενιές τόσο καλύτερα γίνονται τα πράγματα γύρω από την ανατροφή των παιδιών και πραγματικά ανυπομονώ να της προσφέρω αυτό το κάτι παραπάνω.

Ένας πατέρας εξάλλου πρέπει να έχει εξίσου ενεργό ρόλο με την μητέρα στην ανατροφή του παιδιού. Μην κοιτάς που τα περασμένα χρόνια «έδειχνε» παραγκωνισμένος ο ρόλος του επειδή ήταν συνεχώς στη δουλειά. Αν θέλουμε να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, ο άνδρας συνειδητά επέλεγε να μην βρίσκεται στο σπίτι προκειμένου να μην επωμίζεται όλο το συγκεκριμένο βάρος του. Για μένα πρέπει να ζεις το παιδί σου και να σε βλέπει το ίδιο σε καθημερινή βάση με την ίδια ενέργεια ενώ από την άλλη οφείλεις να ξεκουράζεις και τη γυναίκα σου για να έχετε μια ισορροπημένη σχέση. Μην ζηλεύεις όμως που θα έχει καλύτερη συνεννόηση με την μητέρα του.

Η σχέση της μαμάς με το παιδί θα έχει πάντα διαφορετικούς δεσμούς από ότι με τον πατέρα. Γιατί νομίζεις τα ζωάκια ψάχνουν την μητέρα μόλις γεννηθούν;

Ως αγόρια συνηθίζουμε να μεγαλώνουμε έχοντας ως πρότυπο τον πατέρα μας, οπότε είναι μεγάλη ευθύνη για μένα αλλά και για κάθε άλλο μπαμπά στη θέση μου να μην τους απογοητεύσει. Θυμάμαι ακόμα πώς ένιωσα όταν κράτησα και τους δύο γιους μου για πρώτη φορά στα χέρια μου. Ευχαριστούσα το Θεό για τα δώρα Του.

Είναι τόσο όμορφο το συναίσθημα να παρατηρείς τα παιδιά σου να παίζουν μαζί και να συνευρίσκονται αρμονικά. Αισθάνεσαι όμορφα μέσα σου και κάποια μικρή ικανοποίηση ότι έχεις βάλει και εσύ το χεράκι σου σε αυτήν την υπέροχη εικόνα. Ακόμα και όταν τσακώνονται έντονα στεναχωριέσαι λίγο, αλλά στη συνέχεια το κατανοείς γιατί το έχεις ζήσει και εσύ γνωρίζοντας ότι δεν υπάρχει κακό συναίσθημα ανάμεσά τους παρά μόνη η υπεράσπιση του εγωισμού τους. 

Δεν πρέπει ποτέ να σκέφτεσαι το πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να έχεις παιδιά. Οφείλεις να είσαι όσο πιο υπεύθυνος μπορείς και να είσαι δίπλα τους.  Ένας πατέρας και κατ’ επέκταση οι ίδιοι οι γονείς πρέπει να φροντίζουν ώστε να έχουν την καλύτερη δυνατή σχέση μαζί τους και αυτός είναι ένας διαρκής αγώνας για όλη τους τη ζωή.