Γιώργος Λάγιος: «Δεν είσαι αληθινός άνδρας αν δεν είσαι ειλικρινής»

Συνέντευξη στον Χρήστο Κάβουρα

Η λέξη μέντορας δεν είχε ποτέ αρνητική χροιά στα αυτιά των ανθρώπων. Στην περίοδο της εφηβείας το ρόλο αυτό έπαιζαν οι γονείς και τα μεγαλύτερα αδέρφια, σε μια καινούργια δουλειά ο συνάδελφος με τη μεγαλύτερη εμπειρία, στις εξόδους και τα ραντεβού ο πατέρας ή ένας πιο περπατημένος φίλος. Με λίγα λόγια ένα άτομο που βλέπει και έχει ζήσει παραπάνω πράγματα από ότι εσύ, που δεν είναι ανάγκη να είναι φίλος, που όμως κερδίζει το σεβασμό και σου δίνει έμπνευση.

Σε μια εποχή δύσκολη όπως αυτή που ζούμε, με τους εξαντλητικούς ρυθμούς εργασίας, την κρίση ταυτότητας, της έλλειψης προσωπικού χρόνου και της αβεβαιότητας, οι επισκέψεις στον ψυχολόγο έχουν εξελιχθεί σε καθημερινό χόμπι για τους ανθρώπους, κάτι που ισχύει ιδιαίτερα για τους άνδρες.

«Η προσδοκία είναι αυτή που προκαλεί την κρίση στον σύγχρονο άνδρα», αναφέρει ο καταξιωμένος ψυχοθεραπευτής και Mentor, Γιώργος Λάγιος. 

«Ο άνδρας πάντα έχει παραπάνω απαιτήσεις προκειμένου να ανταποκριθεί στον ανδρισμό του, ακόμα και σε μια εποχή που είναι γυναικοκρατούμενη. Προσδοκία είναι για παράδειγμα να βγάζει ή να έχει πάντα λεφτά. Όσο και να λέμε ότι η γυναίκα είναι ισότιμη, για να αισθάνεσαι άντρας πρέπει να βγάζεις περισσότερα από το ταίρι σου. Θες να φροντίζεις τη γυναίκα σου και να της παρέχεις ασφάλεια, θες να τη βγάλεις και για ένα φαγητό. Όλο αυτό όμως σε μια κοινωνία που δυστυχώς δεν έχει δουλειές, με αποτέλεσμα αυτή η προσδοκία να μην γίνεται υλοποιήσιμη. Οπότε όλο αυτό μας δημιουργεί μια φοβία και αναρωτιόμαστε αν θα καταφέρουμε να ανταποκριθούμε. Μόλις ξεκινά αυτό το άγχος, αρχίζει και το αντίστοιχο άγχος της απόδοσης και μετά πάνε όλα αλυσιδωτά».

Τι σχέση όμως μπορεί να έχει ο όρος «Μέντωρ» με την ψυχοθεραπεία; Άλλωστε δεν μιλάμε για μια απλή λέξη, αλλά για ένα όνομα με ιστορία. Σύμφωνα με τον Όμηρο, ο Οδυσσέας εμπιστεύτηκε τον υιό του Τηλέμαχο στον πιστό του φίλο, Μέντορα για όσο καιρό θα έλειπε για τον Τρωικό Πόλεμο. Συχνά η Αθηνά, ως θεά της σοφίας, έπαιρνε την μορφή του, μεταλαμπαδεύοντας γνώσεις και εμπειρίες για να ξεπεράσει τα εμπόδια στη ζωή του.

Τι ισχύει όμως στην καθημερινή ζωή και όχι στο μυαλό του Ομήρου;

«Έχω εισάγει μια καινούργια έννοια, το mentoring το οποίο έχω εντάξει στην ψυχοθεραπεία. Στην Ελλάδα το ταυτίζουν όλοι με το Life Coaching όμως δεν είναι αυτό.

Ο Μέντορας είναι ένας άνθρωπος που τον εμπιστεύεσαι πάρα πολύ και μοιράζεται μαζί σου πράγματα και προσωπικές του εμπειρίες. Και μπορείς έτσι να αποφύγεις λάθη, να ταυτιστείς και να μην χάσεις χρόνο. Ουσιαστικά δεν αναζητείς τον ψυχολόγο ή τον ψυχοθεραπευτή, αλλά τον άνθρωπο».

-Έναν φίλο για παράδειγμα;

«Όχι ακριβώς φίλο, αλλά τον άνθρωπο εκείνο με τα χαρακτηριστικά που μας αρέσουν, που θα τον εμπιστευόμαστε σε βαθμό να μας καθοδηγήσει. Αν μιλήσεις με ψυχολόγο δεν θα του αρέσει καθόλου αυτή έννοια καθώς απαγορεύεται να καθοδηγήσει τον ασθενή. Εκεί έρχεται το αιρετικό κομμάτι της υπόθεσης. Υπάρχουν όμως μερικοί άνθρωποι που είναι σε πολύ δύσκολη φάση της ζωής τους και η απλή ψυχολογία δεν δουλεύει».

Όπως γίνεται κατανοητό, ο Γιώργος Λάγιος δεν είναι ένας τύπος που αναζητά το πρόβλημά σου και σου δίνει τη δυνατότητα να προβληματιστείς για αυτό. Είναι εκείνος που θα σου δώσει έμπνευση, που μέσα από τις συνεδρίες θα σε βοηθήσει να το ανακαλύψεις, ενώ θα ταξιδέψεις σε αχαρτογράφητα νερά του εαυτού σου. Μπορεί να μην δέχεται τον όρο «φίλος», αλλά σαν κάποιος που σε νοιάζεται θα σου υποδείξει ένα νέο μονοπάτι που πρέπει να ακολουθήσεις για να βγεις από την άβυσσο στην οποία έχεις βυθιστεί.

Έμπνευση του, ο πατέρας του Πέτρος, ο οποίος αποτέλεσε το απόλυτο πρότυπο ανθρώπου. Εκείνος που συγκέντρωσε κατά τον ίδιο όλα τα στοιχεία, από τα ήθη, τις αξίες και τις συνήθειες που απαρτίζουν έναν ολοκληρωμένο άνθρωπο. Εκείνος που τον έκανε να ανακαλύψει ότι θέλει να βοηθά τον κόσμο για να βγει από τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει.

Πότε όμως θεωρεί ότι έχει κάνει αποτελεσματικά τη δουλειά του;

«Η βάση για όλους είναι η ευτυχία. Χωρίς αυτήν δεν είμαστε σε θέση να απολαύσουμε τους εαυτούς μας. Εκτός αυτού όμως σκοπός είναι να κάνω αυτόν που είναι απέναντί μου να φτάσει στο υψηλότερο επίπεδό του και να ανακαλύψει διάφορες εκδοχές του εαυτού του που δεν γνωρίζει.

Από μικροί είμαστε προγραμματισμένοι ακόμα και να επιθυμούμε συγκεκριμένα πράγματα. Για παράδειγμα από μικροί αποκτάμε την καραμέλα ότι πρέπει να γίνουμε γιατροί, δικηγόροι, ή να παντρευτούμε και να γίνουμε γονείς».

-Δηλαδή μέσα μου μπορεί να κρύβω έναν γιατρό για παράδειγμα;

«Αυτό που κρύβεις για να το ανακαλύψεις πρέπει να το δοκιμάσεις κιόλας. Άμα μπεις στη ρουτίνα της ζωής και της δουλειάς, αν είσαι συνεχώς εκεί, δεν έχεις χρόνο για να δοκιμάσεις νέα πράγματα δεν θα το ανακαλύψεις. Μπορεί να έχεις και ένα ταλέντο που δεν το ξέρεις και να χρειάζεται να το καλλιεργήσεις. Δεν φτάνει μόνο το ταλέντο αν δεν το εξελίξεις».

Έχοντας παρακολουθήσει μια συνέντευξη ενός διάσημου ψυχιάτρου, είχε αναφερθεί ότι ο άντρας είναι «αδύναμο φύλο» και η αλήθεια είναι ότι με είχε παραξενέψει η συγκεκριμένη δήλωση. Τι έχει να πει άνθρωπός μας περί του θέματος;

«Σε καμία κουβέντα δεν πρέπει να υπάρχει το φύλο ως έννοια, αλλά ως άνθρωπος. Εάν ένας άντρας σου πει ότι δεν είναι έτοιμος για σχέση αλλά θέλει μόνο σεξ εκεί δεν είναι και πολύ αδύναμο το φύλο. Αδύναμος όμως γίνεται όταν πρέπει να αποκτήσει την ειλικρίνεια και πάρει το θάρρος να ομολογήσει ότι είναι ερωτευμένος. Εκεί λοιπόν ο κάθε άντρας έχει το φόβο το αν θα τον κοροϊδέψουν. Είναι η στιγμή που φανερώνει την αδυναμία του, όπως επίσης και όταν κλαίει, όπου προφανώς και όλοι κλαίνε. Ακόμα και μπροστά στις γυναίκες.

Ο άντρας ως έννοια δείχνει δύναμη. Το αν τελικά είσαι άντρας ή φοράς παντελόνια, φαίνεται από το κατά πόσο είσαι ειλικρινής. Δεν χρειάζεται να είσαι πλούσιος, ή να έχεις καλό αμάξι αλλά να δείχνεις ότι είσαι αυτό που δείχνεις. Άντρας είσαι πραγματικά όταν έχεις αποδεχτεί αυτό που είσαι»..  

Κλείνοντας, πιάνουμε κουβέντα για την πανδημία, τον εγκλεισμό αλλά και το δύσκολο μονοπάτι που έχουμε μπροστά μας, όπου παραδέχεται ότι τα πράγματα για ορισμένους θα είναι πολύ δύσκολα. Παρόλα αυτά αποκαλεί τον εγκλεισμό ως «δώρο» που μας έδωσε τη δυνατότητα να τα βρούμε με τον εαυτό μας και να κατανοήσουμε καλύτερα τη ζωή κυρίως εντός σπιτιού.

«Δυστυχώς τα φαινόμενα ενδοοικογενειακής βίας και οι αιτήσεις διαζυγίων αυξήθηκαν, ωστόσο όλο αυτό αποτέλεσε τον καθρέπτη για την εντός σπιτιού πραγματικότητα», αναφέρει με σιγουριά.

-Από τη στιγμή που αναφερθήκαμε στο σπίτι και την οικογένεια, μου δίνεις την κατάλληλη πάσα για ένα θέμα που αγχώνει πολλά ζευγάρια τη σημερινή εποχή. Το πότε και αν κάποιος είναι έτοιμος να γίνει πατέρας –το βιβλίο που εξέδωσε πρόσφατα με τίτλο «Εσύ θα σε επέλεγες για Γονιό σου» αφορά ακριβώς αυτό το θέμα-;

«Υπάρχουν άνθρωποι που είναι πολύ άξιοι και κατάλληλοι για γονείς, το οποίο ωστόσο σημαίνει το να θες να μάθεις ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να το κάνεις. Να έχεις χρόνο και κυρίως διάθεση να ενημερώνεσαι για τους τρόπους και να έχεις και μια καλή σύντροφο. Τα πράγματα δεν είναι τυχαία όταν βλέπουμε ευτυχισμένους ανθρώπους, καθώς έχουν μεγαλώσει πραγματικά σε ευτυχισμένο περιβάλλον.

Προσωπικά ήμουν πολύ τυχερός με τον πατέρα μου, καθώς είχε όλα εκείνα τα στοιχεία που προκάλεσαν έμπνευση. Κυρίως όμως είχε το όριο εκείνο για να με κάνει αυτό που είμαι σήμερα. Το να μου βάλει φρένο όταν έφτασε η ώρα προκειμένου να μην ζητάω άλλα από εκείνον και να αρχίσω να δημιουργώ.

Άντρας γίνεσαι, δεν γεννιέσαι».

* Ευχαριστούμε τη Σαμάνθα Αποστολοπούλου για τη βοήθεια στην επικοινωνία.