O Άγγελος Πεντάρης ξεπέρασε την αναπηρία του με θόρυβο

Επιμέλεια: Χρήστος Κάβουρας

Φωτογραφίες: Λευτέρης Παρτσάλης

Λένε πως τα θαύματα στον κόσμο ήταν εφτά, αν και πολλά εξ αυτών δεν υπάρχουν πλέον. Άλλοι υποστηρίζουν ότι συμβαίνουν μόνο στις ιστορίες ή τις ταινίες και ποτέ στην πραγματικότητα.

Το να μπορείς να ακολουθήσεις το όνειρό σου και εν τέλει να το πετύχεις δεν είναι στα πλαίσια του θαύματος. Έχει να κάνει με την επιμονή και την υπομονή να το καταφέρεις. Το να θες όμως να γίνεις ντράμερ ξέροντας ότι τα χέρια και τα πόδια σου δεν είναι 100% λειτουργικά, σε πολλούς ακούγεται σαν χαμένη υπόθεση. Ίσως και να είναι. Όχι όμως για τον Άγγελο Πεντάρη.

Από μικροί μάθαμε πως τον εχθρό πρέπει να τον νικήσεις για να επιβιώσεις. Το χαμογελαστό παιδί της παραπάνω φωτογραφίας γεννήθηκε με εγκεφαλική παράλυση, δηλαδή πόδια και χέρια δεν θα μπορούσαν ποτέ να λειτουργήσουν σαν ενός φυσιολογικού ανθρώπου. Η τελευταία λέξη γνωρίζω πως δεν είναι σωστή, καθώς ο Άγγελος δεν είναι κάτι διαφορετικό από τον υπόλοιπο κόσμο.

Είναι ένα τύπος απλός, σαν όλους εμάς, που αγαπά τη ζωή, δεν επηρεάζεται από κανένα πρόβλημα και η λέξη «μειονέκτημα» δεν αποτέλεσε ποτέ απειλή για τον ίδιο. Θα μπορούσε αλλιώς παρά τα προβλήματα να πραγματοποιήσει τα όσα κάνει στο παρακάτω βίντεο;

Δεν νομίζω…

Οι περισσότεροι θα το αποκαλούσαν «θαύμα», εκείνος απλώς εκπλήρωση ενός ονείρου και κυρίως αποφυγή ενός φόβου. Εκείνου του να μην μπορεί ποτέ να νιώσει ανεξάρτητος σε αυτόν τον κόσμο. Όλα τα υπόλοιπα τα αποκαλεί δώρο της ζωής και φροντίζει κάθε μέρα να τα απολαμβάνει σαν να ήταν η πρώτη του φορά.

Αλλά αρκετά σου είπα εγώ. Καιρός να στα πει και ίδιος…

Καθισμένος πλάι στο σετ των ντραμς του εξαιρετικού Destiny Studio, τον βλέπω χαλαρό να παίζει τα κομμάτια του. Να δίνει ρυθμό στο χώρο και να καταλαβαίνω ότι όντως... το κατέχει το «άθλημα».

Σύντομα όμως θα αρχίσω να τον ενοχλώ με τις ερωτήσεις μου. Θέλω να μάθω τι είναι αυτό που τον παρακίνησε να γίνει αυτό που είναι σήμερα και κυρίως το πώς κατάφερε να «σταθεί» όρθιος παρά τα εμπόδια που επιχειρούσαν συνεχώς να τον λυγίσουν...

-Πώς σου βγήκε να ασχοληθείς με την μουσική και τελικά να γίνεις ντράμερ. Δεν σου είναι δύσκολο που πρέπει να κινείς σε διαφορετικούς ρυθμούς πόδια και χέρια; 

Πιο μικρός μου άρεσε πολύ ο αθλητισμός, αλλά όταν ήμουν 12 ετών έπαθα ένα μεγάλο τραυματισμό και πέρασα τα επόμενα 2 χρόνια της ζωής μου σε αναπηρική καρέκλα. Όλοι μου έλεγαν ότι δεν θα ξανασηκωνόμουν ποτέ από εκεί. Επειδή δεν μπορούσα να κάνω αθλητισμό, ξεκίνησα τα ντραμς για εκτόνωση και κόλλησα έτσι πολύ γρήγορα. 

-Σε όλα αυτά να προσθέσουμε και την πάθηση που είχες από μικρός...

Γεννήθηκα με τετραπληγεία και αυτό που έχω λέγεται εγκεφαλική παράλυση που σημαίνει ότι κανονικά δεν θα μπορούσα να κουνήσω ούτε χέρια, ούτε και πόδια χωρίς να έχω ανεξάρτητη ζωή. Από τη στιγμή που είδα ότι μπορώ να περάσω το υπόλοιπο της ζωής μου μακριά από αυτό ποτέ δεν το έβαλα κάτω. Γυμναζόμουν συνεχώς, έκανα κάθε μέρα φυσιοθεραπεία και τελικώς κατάφερα αυτή τη στιγμή να κάνω αυτό που θέλω. Να κινούμαι ανεξάρτητα και να παίζω ντραμς.

- Kαι τελικά κατέληξες να κάνεις και surf;

Κάνω και windsurf για την ακρίβεια. Ξεκίνησα φυσιοθεραπεία από πολλή μικρή ηλικία (9 μηνών) κάθε μέρα χωρίς να γνωρίζω πού θα φτάσω. Στόχος μου ήταν να κάνω γυμναστική και φυσιοθεραπεία για να μπορώ να είμαι σε καλή φυσική κατάσταση και ήλπιζα ότι όταν φτάσω στα 20 μου να μπορώ να είμαι ανεξάρτητος. Να έχω μια νορμάλ ζωή.

Όλα τα υπόλοιπα που κάνω, δηλαδή τα ντραμς και το windsurf είναι ένα επιπλέον δώρο που μου δόθηκε. Το κατάφερα χωρίς να το περιμένω και όταν μου δόθηκαν ευκαιρίες δεν ήθελα να τις αφήσω να περάσουν.

-Ποιό θεωρείς όμως ότι ήταν το μεγάλο μυστικό για να τα καταφέρεις; 

Σίγουρα δεν είναι μόνο ένα πράγμα. Το μεγάλο μυστικό σε αυτές τις περιπτώσεις είναι να είσαι πειθαρχημένος και να δουλεύεις πάνω σε αυτό με πρόγραμμα. Εγώ το έκανα και συνεχίζω να το κάνω κάθε μέρα επί πολλές ώρες και νομίζω αυτό που με βοήθησε την ώρα της φυσιοθεραπείας και της γυμναστικής είναι να δοκιμάζω κάτι καινούργιο χωρίς να φοβάμαι το αν μπορώ να τα καταφέρω. 

Έτσι περνούσα καλά και αυτό είχε μια ατμόσφαιρα πολλή θετική. Άπαξ και έχεις γύρω σου σε ένα καλό περιβάλλον γεμάτο θετική ενέργεια τότε ενθαρρύνεσαι να κάνεις πολλά παραπάνω.

-Πόσο μικρό ή μεγάλο ρόλο παίζει η οικογένεια σε αυτό;

Χρωστάω τα πάντα στους γονείς μου. Εκείνοι ήταν που με ώθησαν να γίνω αυτός που είμαι. Αρχικά όποτε ήθελα να δοκιμάσω κάτι, όσο παράλογο και να ακουγόταν δεν μου έλεγαν όχι. Δηλαδή 4 ετών που δεν μπορούσα καν να περπατήσω δοκίμασα να κάνω θαλάσσιο σκι επειδή ήθελα να δοκιμάσω.

Δεν είναι κακό άλλωστε να κάνεις τα πάντα όπως τα κάνουν οι άλλοι. Μπορείς να βρεις έναν δικό σου εναλλακτικό τρόπο.

Η ζωή και τα μυστήριά της δεν έχουν όρια για τον Άγγελο (ή Angelo όπως τον λένε στις ΗΠΑ). Πέραν της μουσικής έχει βρει και άλλο σκοπό στη ζωή του...

Θέλω να μοιραστώ με άλλους ανθρώπους όλα όσα έμαθα μέσω της ζωής μου μέχρι σήμερα και ανακάλυψα πόσο σημαντικό είναι να κυνηγά κανείς το πάθος του και αυτό που αγαπά. Θα μπορούσα στη γέννα να είχα πεθάνει όπως είπαν οι γιατροί και νιώθω τυχερός που μπορώ να είμαι εδώ και ζω. 

Θέλω να δώσω δύναμη στον κόσμο και να τον ενθαρρύνω να ακολουθεί τα όνειρά του. Οι περισσότεροι φοβούνται και χάνουν το θάρρος τους. Όταν είμαι στην Αμερική μιλάω σε φυσιοθεραπευτήρια που πολλές φορές έρχονται γονείς και οικογένειες για να μοιραστώ την εμπειρία μου. 

-Πώς θα χαρακτήριζες εσύ τον Άγγελο Πεντάρη αυτή τη στιγμή; Ντράμερ, σέρφερ ή κάτι άλλο;

Το wind surf για μένα είναι χόμπι, η γυμναστική είναι τρόπος ζωής που δεν θα αλλάξει. Για όσους δεν γνωρίζουν, πρόσφατα αποφοίτησα από το Πανεπιστήμιο Los Angeles College of Music στην Καλιφόρνια και τώρα που έχω μεγαλώσει, θεωρώ ότι μπορώ να προσφέρω θετική ενέργεια και δύναμη σε άλλους ανθρώπους, παράλληλα με τη μουσική που ασχολούμαι, στην οποία γράφω και κομμάτια...

-Τι κομμάτια δηλαδή;  

Προς το παρόν είναι instrumental μουσική που είναι για βίντεο ντραμς αλλά έχω και την μπάντα μου στις ΗΠΑ (μιλάει για τους Eleven Days Longer) με τους οποίους θα βγάλουμε τον πρώτο μας δίσκο μέσα στον επόμενο χρόνο.

Τον Ιανουάριο που πέρασε έκανα συνέντευξη σε ένα από τα μεγαλύτερα κανάλια του ίντερνετ στο Youtube, το Drum Channel (κάνε κλικ να τον απολαύσεις). Πριν από μένα ήταν ο ντράμερ των Red Hot Chili Peppers (Chad Smith) και μετά εκείνος της Ariana Grande (Aaron Spears). Ήταν τρομερή εμπειρία για μένα.

- Ο αγαπημένος σου ντράμερ;

Είναι αρκετά δύσκολο να διαλέξω. Η απάντηση που θα σου δώσω είναι λίγη περίεργη. Η αλήθεια είναι πως δεν μου έρχεται έμπνευση μόνο από άλλους ντράμερ αλλά κυρίως από τύπους που είναι πολύ αφοσιωμένοι σε αυτό που κάνουν. 

Άνθρωποι όπως ο Kobe Bryant, ο Γιάννης Αντετοκούνμπο. Ο Kelly Slater για παράδειγμα που είναι πρωταθλητής στο surf 11 φορές, είναι 42 ετών. 

Είναι τέτοια άτομα που είναι 100% αφοσιωμένοι και παίρνω δύναμη όταν τους παρακολουθώ.

-Τόση ώρα που μιλάμε παρατηρώ ότι δεν έχεις αναφερθεί καθόλου στην Ελλάδα. Είναι στα σχέδιά σου να γυρίσεις;

Λόγω επαγγέλματος θα μένω στην Αμερική. Έχω πάντα ιδιαίτερη αγάπη στην Ελλάδα και θα ήθελα πολύ να ασχοληθώ με το κομμάτι το δικό μου εδώ. Ο κόσμος δεν ξέρει σχεδόν τίποτα εδώ για αυτούς τους ανθρώπους με κινητικές και όχι μόνο δυσκολίες. Η κοινωνία δεν έχει ιδέα. Εδώ δεν αντιμετωπίζονται σαν νορμάλ άνθρωποι και αυτό είναι πολύ άσχημο. Θα ήθελα πολύ να ασχοληθώ και να βοηθήσω. Στην Αμερική για παράδειγμα υπάρχουν ειδικά ωδεία για ανθρώπους με αυτισμό ή ειδικές ανάγκες. Κάτι τέτοιο η Ελλάδα το χρειάζεται. Η χώρα είναι πάντα στην καρδιά μου, αλλά δεν μου αρέσει να μην με αντιμετωπίζουν σαν νορμάλ άνθρωπο. Δεν θέλω να με κοιτάνε στο δρόμο ή το λεωφορείο, επειδή περπατάω σέρνοντας το πόδι μου και να νιώθω ότι με κοιτάζουν σαν κάτι το διαφορετικό. Είμαι άνθρωπος και εγώ.

- Πώς θα περιέγραφες τον εαυτό σου;

Είμαι ένας τύπος που ως επάγγελμα είναι ντράμερ, αλλά πάνω από όλα είμαι άνθρωπος και θέλω να κάνω ό,τι μπορώ για να δώσω θετική ενέργεια στον κόσμο. Είτε επειδή με βλέπουν να παίζω ντραμς, είτε επειδή μιλάω κάπου για την πάθησή μου ή επειδή με βλέπουν να κάνω σερφ.

Δεν με νοιάζει το πώς θα το κάνω, θέλω να εμπνέω τον κόσμο. Whatever it takes...