Αδιαμφισβήτητα ο Μαρσέλο ο Βιέιρα ο Ντα Σίλβα ο Τζούνιορ της Ρεάλ Μαδρίτης, είναι ο καλύτερος αριστερός μπακ του πλανήτη. Δεν το συζητάμε καν αυτό, ψάχνεις δεξιά, κοιτάς αριστερά και καλύτερο δεν βρίσκεις. Όχι φέτος, όχι πέρυσι, αλλά εδώ και αρκετά χρόνια. Πάμε παρακάτω.
Είναι ο Μαρτσέλο ένα από τα καλύτερα αριστερά μπακ που έχει αναδείξει το ποδόσφαιρο; Κατά την ταπεινή μου άποψη είναι και φαίνεται: τον βάζεις χωρίς δεύτερη σκέψη δεκάδα. Μετά αρχίζεις και συγκρίνεις παίκτες στο μυαλό σου, μετράς πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα, σβήνεις τον έναν, μετακινείς πιο πίσω τον άλλον και χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια μπαίνει πεντάδα «πασαρέλα». Μπορεί να γίνει μια μέρα ο GOAT των αριστερών μπακ, ο Greatest Of All Times; Η ιστορία θα το φανερώσει αυτό μια μέρα, αφού έχει αρκετά παραγωγικά και ντουζενάτα χρόνια μπροστά του: ο γίγαντας αυτός κλείνει τα 30 στις 12 Μαϊου κι έχει πετύχει ήδη τόσα πολλά, που άλλοι θα χρειάζονταν 20 ζωές για να τον φτάσουν.
Όπως και να έχει, είτε τον κατατάσσει κανείς στη δεκάδα, είτε στην πεντάδα, είτε συμπαθεί τη Ρεάλ είτε την απεχθάνεται, αυτόν τον τύπο αποκλείεται να μην τον λατρεύει κάποιος που αγαπά πραγματικά το ποδόσφαιρο. Ακολουθούν παρακάτω μερικοί καλοί λόγοι που αποδεικνύουν γιατί είναι μια τεράστια ποδοσφαιρική αρρώστια:
1. Διότι δεν γίνεται να μην συμπαθείς έναν τύπο που κυκλοφορεί με ΑΥΤΟ το μαλλί, σαν τον «Ευχούλη» και έχει ΑΥΤΟ το χαμόγελο στη φάτσα, είτε παίζει τελικό Τσάμπιονς Λιγκ, είτε παίζει φιλικό προετοιμασίας.
2. Διότι μόνο ένας Μαρσέλο, μετά από έναν ημιτελικό «αίμα και άμμος», θα έβγαινε να παραδεχτεί ότι πιθανότατα έκανε πέναλτι στη φάση που διαμαρτύρεται η Μπάγερν στο πρώτο ημίχρονο. «Ναι, η μπάλα χτύπησε στο χέρι μου. Ναι, θεωρώ πως ήταν πέναλτι. Δεν μου αρέσει όμως να μιλάω για τους διαιτητές. Τη μία φορά θα σε ευνοήσουν, την άλλη θα σε αδικήσουν. Για τον διαιτητή ήταν μία δύσκολη φάση, όμως αν σας πω πως δεν χτύπησε στο χέρι μου, θα σας έχω πει ψέματα». Πιο τίμιος κι από το Τίμιο Ξύλο.
3. Διότι πριν μερικά χρόνια, στα ντέρμπι Ρεάλ-Μπαρτσελόνα και Μπαρτσελόνα-Ρεάλ, που έπεφτε το ξύλο της αρκούδας, που ο Πέπε έβγαινε στο γήπεδο με σκοπό να τερματίσει καριέρες και ο Σέρχιο Ράμος ήταν οπαδός του δόγματος «ή ο χιαστός ή ο μηνίσκος, και τα δυο μαζί δεν περνάνε», ο μόνος αμυντικός που απέφευγε τους τσαμπουκάδες, τις σαχλαμάρες, τα χτυπήματα εκτός φάσης και τις «βρωμιές», ήταν σχεδόν πάντα ο Μαρσέλο.
4. Διότι δεν υπάρχουν και πολλοί αμυντικοί στον πλανήτη γη, που μπορούν να πετύχουν τέτοιας ποιότητας και ομορφιάς γκολ, όπως αυτά που πετυχαίνει αυτός ο έρωτας / αυτό τ’ αγόρι.
5. Διότι ενώ είναι ένα εξαιρετικό επιθετικό μπακ, ένα φουλ – μπακ που όταν προωθείται μπορεί να σου κάνει τη ζημιά με καμιά 20ριά τρόπους, ενώ θα μπορούσε άκοπα να παίζει σαν αριστερό χαφ – εξτρέμ (το έχει κάνει σε κάποιες φάσεις στη Ρεάλ με μεγάλη επιτυχία), είναι ταυτόχρονα πολύ συνεπής αμυντικός, πολύ οξυδερκής και με καλό timing στα τάκλιν του.
6. Διότι δεν είναι καθόλου εύκολο να «ξορκίσεις» τον Ρομπέρτο Κάρλος από τα μυαλά και τις καρδιές των φίλων της Ρεάλ και της Εθνικής Βραζιλίας. Κι ο Μαρσέλο, παρόλο που τον συγκρίνουν με τον προκάτοχό του από τη μέρα που πάτησε το πόδι του στη Μαδρίτη, έχει καταφέρει να χαράξει τη δική του σπουδαία διαδρομή.
7. Διότι όταν λέμε «ένιωσα τη μπάλα να έρχεται», εννοούμε ακριβώς αυτό:
8. Διότι διάφοροι Βραζιλιάνοι ήρθαν στη Ρεάλ, μας παραμύθιασαν, πούλησαν «παπά», έκαναν κορδελάκια, κάτι ραμπόνες, κάτι ποδιές, κάτι εντυπωσιακές ντρίπλες και έφυγαν τελικά νύχτα χωρίς φεγγάρι προς άγνωστη κατεύθυνση. Η λίστα μπορεί να ξεκινά από τον αρχι-απατεώνα Σισίνιο και να φτάνει μέχρι τον χαρούμενο πιερότο Ρομπίνιο. Μόνο ο Μαρσέλο (και ο Κασεμίρο, ελέω Ζιντάν) κατάφερε όχι απλά να στεριώσει, αλλά να πειθαρχήσει τακτικά στα «θέλω» μιας τόσο μεγάλης ομάδας, χωρίς να χάσει το βραζιλιάνικο μπρίο του και την αγάπη του για την ποικιλία.
9. Διότι όταν συζητάμε για παίκτες που «μιλάνε στη μπάλα» και «την κολλάνε στο πόδι τους» και «ξέρουν καντάρια μπάλα» και άλλα χαριτωμένα, καλύτερα να δούμε πρώτα τον τρόπο που κοντρόλαρε ο Μαρσέλο στον πρώτο ημιτελικό με τη Μπάγερν στο Μόναχο:
10. Διότι αν κατακτήσει το τρίτο συνεχόμενο Τσάμπιονς Λιγκ στον τελικό του Κιέβου, θα είναι ένας παίκτης που έχει συμβάλει τα μέγιστα, έχει κάνει τα πάντα όλα αυτά τα χρόνια, για να έχουν αυτές οι κούπες φαρδιά – πλατιά και τη δική του υπογραφή πάνω τους. Δεν είναι «ένας από όλους», είναι αυτός που μαζί με τον Κριστιάνο, το Μόντριτς, το Ράμος και τον Κρόος, είχαν και έχουν συνεπή παρουσία στα υψηλότερα πατώματα απόδοσης κάθε χρόνο.
