Το έβδομο ευρωπαϊκό «ταξίδεψε» όλους τους Παναθηναϊκούς στον έβδομο ουρανό. Η ομάδα του «τριφυλλιού» έγραψε και πάλι ιστορία. Οι «πράσινοι» 15 ολόκληρα χρόνια μετά την κατάκτηση της Ευρώπης, το 2009 στο Βερολίνο, βρέθηκαν και πάλι στη γερμανική πόλη και έκαναν την μπασκετική Ευρώπη να παραμιλήσει. Και πάλι, πάλι, πάλι…
Η επιτυχία «γεννάει» νέες επιτυχίες
Σε αγωνιστικό επίπεδο αυτό που έχει καταφέρει ο Παναθηναϊκός AKTOR δεν είναι απλά μεγάλο, δεν είναι απλά τεράστιο, είναι κάτι πολύ παραπάνω. Η ομάδα που πέρσι πλασαρίστηκε στην 17η θέση της διοργάνωσης, φέτος επέστρεψε, προκρίθηκε στους «8», πήρε το πλεονέκτημα έδρας τερματίζοντας δεύτερη, βρέθηκε στο Final-4 και κατέκτησε την κούπα κόντρα στην ομάδα που άπαντες είχαν ως απόλυτο φαβορί.
Αυτά τα κάνει μόνο ο Παναθηναϊκός. Αυτό είναι το μεγαλείο του Παναθηναϊκού. Ένα μεγαλείο που κάνει υπερήφανους όλους τους φίλους του, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Υφηλίου. Ένα μεγαλείο που κάνει περήφανους όλους τους Παναθηναϊκούς, όλων των ηλικιών.
Η πορεία του θριάμβου πάνω από το πούλμαν
Και το ευρωπαϊκό αυτό θα μείνει ανεξίτηλα γραμμένο στην ιστορία για έναν ακόμα λόγο. Όχι απλά γιατί είναι το 7ο. Όχι γιατί απλά οι «πράσινοι» μετράνε 7/7 τελικούς στην Ευρωλίγκα. Όχι γιατί έγινε κόντρα στη Ρεάλ Μαδρίτης. Γιατί πολύ απλά με την κατάκτηση αυτή «σφραγίστηκε» η νέα εποχή του Παναθηναϊκού. Ο νέος κύκλος που άνοιξε σε μια νέα εποχή που θα γαλουχήσει νέους Παναθηναϊκούς και θα δημιουργήσει την επόμενη «πράσινη» γενιά. Και θα φέρει ακόμα μεγαλύτερες χαρές. Ακόμα μεγαλύτερες συγκινήσεις.
Ένα κομμάτι της τεράστιας αυτής επιτυχίας είναι αυτό ακριβώς. Ο Παναθηναϊκός AKTOR στο Βερολίνο «γέννησε» νέους Παναθηναϊκούς. Έδωσε την ευκαιρία στους νέους γονείς, στους νέους μπαμπάδες, να δώσουν στα παιδιά τους την ευκαιρία να καταλάβουν από πρώτο χέρι τι εστί Παναθηναϊκός. Τη φιλοσοφία του συλλόγου, την νοοτροπία του, το DNA του.
Ο Παναθηναϊκός πέρασε πολλά και δύσκολα χρόνια. Οι γενιές που μεγάλωσαν με τις ανεπανάληπτες και συνεχόμενες επιτυχίες, πέρασαν δύσκολα χρόνια κατά τη διάρκεια των οποίων έσφιξαν τα δόντια, κράτησαν ψηλά το κεφάλι και παρέμειναν περήφανοι που είναι οπαδοί του Παναθηναϊκού.
Την ίδια στιγμή έγιναν γονείς. Έφεραν στον κόσμο παιδιά. Μικρούς Παναθηναϊκούς. Και τους μεγάλωσαν με τις αρχές και τις αξίες του Παναθηναϊκού, τις αναμνήσεις, τις ιστορίες, τους ανθρώπους που πέρασαν από τον σύλλογο. Αλλά μέχρι εκεί.
Ήταν αυτό το Last Dance της ισπανικής τριανδρίας;
Τα 12 χρόνια απουσίας ήταν πολλά. Άφησαν πληγές. Οι πληγές αυτές όμως επουλώθηκαν με τον καλύτερο τρόπο. Οι πιτσιρικάδες αυτό το τριήμερο έμαθαν τι ακριβώς εστί Παναθηναϊκός. Τι ακριβώς πρεσβεύει η φανέλα με τα 7 αστέρια και το τριφύλλι στην καρδιά.
Οι εικόνες των πατεράδων με τα παιδιά τους αγκαλιά, να πανηγυρίζουν με τα πράσινα, στο Βερολίνο, στην Αθήνα, σε όλη την Ελλάδα αποτελεί την πιο ισχυρή βάση της επιτυχίας του νέου Παναθηναϊκού. Τα δάκρυα των αναμνήσεων, ενώθηκαν με τα δάκρυα της χαράς της πρώτης κατάκτησης και γιγάντωσαν ακόμα περισσότερο τον Παναθηναϊκό της νέας εποχής….
ΥΓ: Το πρώτο που μπορεί να μην το πανηγυρίσαμε παρέα, αλλά σίγουρα το πανηγύρισες και εσύ! Όπως και τα υπόλοιπα 6!
*Θα μπορούσε να είναι και μητέρα. Θα μπορούσε να είναι και κόρη. Απλά για τις ανάγκες του τίτλου αναφερθήκαμε στην… πλειοψηφία.
