Δεν ξέρω αν έχεις σε εκτίμηση τις σειρές που μας έρχονται από Σκανδιναβία μεριά – εμένα προσωπικά μου έχουν εξάψει το ενδιαφέρον τα τελευταία χρόνια. Για τη «Γέφυρα», την αυθεντική σουηδο-δανέζικη παραγωγή όμως και όχι κάτι άλλες «ιμιτασιόν» από άλλες χώρες, μου είχαν πει εδώ και χρόνια «δες το οπωσδήποτε». Αλλά έμπλεκα με άλλα πράγματα και όλο το άφηνα στο «σε λίγο καιρό» και «άστο για αργότερα και βλέπουμε».
Ήρθε η ώρα του κάποια στιγμή στις διακοπές, ένα βράδυ που δεν είχε κάτι άλλο ενδιαφέρον να δω. Και ανοίχτηκε μπροστά μου μια φοβερή και τρομερή αστυνομική σειρά μυστηρίου, με στυγερά εγκλήματα και serial – killers, με κομμάτια από το παζλ διάσπαρτα από δω και από εκεί, άλλα στη Σουηδία και άλλα στη Δανία, που με κάποιον τρόπο έπρεπε να βρεθούν και να μπουν στη σωστή σειρά το ένα δίπλα στο άλλο.
Μπορεί να σε ξενίζει λίγο η γλώσσα – που είναι αρκετά «τραχιά» στα αυτιά μας, μαθημένα καθώς είναι στα αγγλικά – ή να σου φανούν κάπως «αργά» τα πρώτα δυο επεισόδια. Εμένα τουλάχιστον μου φάνηκαν κάπως έτσι. Αλλά έδωσα στη «Γέφυρα» την ευκαιρία να μου πει την ιστορία της και έπαθα αυτό που παθαίνουμε πάντα με τις σειρές που τρελαινόμαστε: ακόμα ένα επεισόδιο και ακόμα ένα και έχει φτάσει πρωί... Πολύ απλά διότι η σειρά, που αποτελείται από 4 κύκλους (οι τρεις πρώτοι με 10 επεισόδια ο καθένας και ο τέταρτος με 8), θέλει το χρόνο της για να ξεδιπλώσει τους χαρακτήρες, τις μεταξύ τους σχέσεις, τις παραξενιές, τα «σκαλώματα» και τις ιδιαιτερότητές τους. Όλα τους πολύ σημαντικά στην ιστορία και στην εξιχνίαση των εγκλημάτων.
Η πρωταγωνίστρια
Η Σάγκα Νόριεν, είναι μια καταπληκτική ηθοποιός που υποδύεται η Σοφία Χέλιν. Είναι μια ντετέκτιβ τρομερά αφοσιωμένη στη δουλειά της, διορατική και αποτελεσματική και ταυτόχρονα ένας άνθρωπος κοινωνικά αδέξιος, που ισορροπεί ανάμεσα στη δουλειά της και κάτι που μοιάζει – χωρίς να αναφέρεται ποτέ – με Άσπεργκερ, μια διαταραχή του φάσματος του αυτισμού. Λέει πάντα αυτό που νιώθει χωρίς να το φιλτράρει, δυσκολεύεται να εμπλακεί συναισθηματικά με οποιονδήποτε, αντιμετωπίζει το σεξ σαν μια καθαρή βιολογική ανάγκη και κουβαλάει ενοχές και δυσκολίες από τότε που ήταν μικρό παιδί, με μια πολύ μπλεγμένη οικογενειακή ιστορία.
Αλλά σε πείθει, από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό πόσο πολύ βασανίζεται μέσα της, πόσο υποφέρει να κάνει πράγματα που για άλλους μοιάζουν φυσιολογικά αλλά για εκείνη είναι ξένα, πόσο πληγώνεται (χωρίς να το δείχνει) όταν οι άλλοι την κοροϊδεύουν ή την κοιτάζουν περίεργα. Ανεπιτήδευτη, άβαφτη, με μάτι που φανερώνει την αγωνία που νιώθει και διάφορους ψυχαναγκασμούς, ακόμα και με την ουλή που έχει στο στόμα (πραγματικό «παράσημο» της ηθοποιού από ένα ατύχημα που είχε με το ποδήλατο όταν ήταν μικρή), δίνει ένα κανονικό ρεσιτάλ ερμηνείας.
Η πλοκή ξεκινάει από τη γέφυρα που ενώνει το Μάλμε της Σουηδίας με την Κοπεγχάγη της Δανίας. Ένα πτώμα, στα σύνορα ανάμεσα στις δυο χώρες, φέρνει τη Σάγκα από τη Σουηδία και τον Μάρτιν από τη Δανία στη γέφυρα, όπου πρέπει να συνεργαστούν για να διαλευκάνουν το μυστήριο, που όσο περνάει ο χρόνος γίνεται όλο και πιο δαιδαλώδες.
Όσο μυστήριο και αν είναι και αυτό πού βρήκε η Σάγκα στην Πόρσε 911S του 1977 με την οποία κυκλοφορεί – κάτι που θα απαντηθεί κάποια στιγμή στον τελευταίο κύκλο, είναι ένας λόγος για να σε κάνει να κολλήσεις. Δοκίμασέ την, δεν θα χάσεις.
