Timothée Chalamet: Η βασιλική εξέλιξη ενός νέου σταρ

Πρέπει να το ψάξεις για να διαπιστώσεις ότι ο 24χρονος Timothée Chalamet (σ.σ.: Τιμοτέ Σαλαμέ διαβάζεται) κρατάει από την Αμερική και συγκεκριμένα τη Νέα Υόρκη, μιας και η όλη του περιβολή και κουλτούρα ταιριάζουν άψογα σε έναν Βρετανό πιτσιρικά επηρεασμένο από το σαιξπηρικό θέατρο. Και δεν το έχει αρνηθεί άλλωστε. Αυτός είναι ένας από τους πολλούς λόγους που ο Chalamet μετράει μέχρι σήμερα μία σειρά από μοναδικούς κινηματογραφικούς ρόλους, που όχι μόνο έχουν αναγνωριστεί σε παγκόσμιο επίπεδο αλλά έχουν προταθεί και για βραβεύσεις – με πιο πρόσφατο το Βραβείο Κριτικών Κινηματογράφου της Βοστόνης για το ‘‘Little Women’’.

«Αντιλαμβανόμουν πάντα το θέατρο ως ένα μέσο προβολής για εκείνον τον εαυτό που κρατάμε καλά κρυμμένο μέσα μας» είχε σχολιάσει σε συνέντευξή του ο νεαρός ηθοποιός την εποχή που γνώριζε παγκόσμια αναγνώριση για το ‘‘Call me by your name’’, όταν πολύ νωρίτερα είχε ερμηνεύσει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο ''Prodigal Son''  του John Patrick Sanley. «Σημασία άλλωστε έχει να ψάξεις και να βρεις ποιος είσαι μέσα από εκείνον τον κρυφό εαυτό και να δεις αν μπορείς να αξιοποιήσεις κάποια από τα στοιχεία του. Αν όχι, πρέπει να ψάξεις από την αρχή γιατί έχεις κάνει λάθος. Δεν ήσουν αυτός που νόμιζες». Έχει σημασία να ψάχνεις τις πτυχές του εαυτού σου. Είναι από τα πράγματα που καλείται ο καθένας που περπατά στον πλανήτη αυτό, ανεξαρτήτως της ηλικίας στην οποία βρίσκεται. Ο Chalamet, υποκριτικά τουλάχιστον, ανήκει σίγουρα στους ηθοποιούς που αγαπούν τον πειραματισμό. 

Αυτό το τελευταίο είναι κάτι που διαπιστώνει κανείς βλέποντας τις ουσιαστικές διαφορές ανάμεσα σε δύο ταινίες του. Το ''Beautiful Boy'' του Felix van Groeningen για το οποίο ο Chalamet προτάθηκε για μία σειρά από βραβεύσεις, αλλά και για το πιο «εμπορικό» του Netflix ‘‘The King’’ που ακόμη και αν άφησε το κοινό κάπως διχασμένο στον τρόπο που εξελίχθηκε το σενάριο, κανείς δεν αμφισβήτησε το γεγονός ότι ο πιτσιρικάς έσωσε και με το παραπάνω την ταινία με την μοναδική του ερμηνεία. Αυτή ακριβώς η ισορροπία, η ικανότητα να ακροβατεί σε ρόλους όπως του ναρκομανή και κατά συνέχεια του βασιλιά Ερρίκου του 5ου και μάλιστα σε τόσο νεαρή ηλικία, προκαλούν για τον Chalamet δύο καταστάσεις: το γεγονός ότι το κοινό τον παίρνει στα σοβαρά και ότι παράλληλα εντυπωσιάζει με τις επιλογές του. Είναι δύσκολο να πάρεις αποφάσεις για ταινίες όταν βρίσκεσαι στα πρώτα βήματα της καριέρας σου και κινδυνεύεις να γίνεις πυροτέχνημα. Όμως ο 24χρονος δεν διστάζει να δοκιμάσει καινούργια πράγματα. «Τα πράγματα είναι απλά. Ήθελα πάντα να παίξω τον Ερρίκο τον 5ο του Σαίξπηρ. Οτιδήποτε άλλο πιστεύει ο κόσμος δεν με απασχολεί». Το παραπάνω σχόλιο είναι από αυτά που κάνουν οι νικητές και οι άνθρωποι που έχουν μάθει να πηγαίνουν μπροστά, απομονώνοντας τον θόρυβο των σχολίων που θέλουν να τους ρίξουν.

Και ένα προσόν: το παλικαράκι αυτό έχει στυλ. Όχι μόνο στο κομμάτι των ρούχων που επιλέγει και στο grooming που ακολουθεί, αλλά κυρίως για το γεγονός ότι το στυλ του δεν είναι υπερβολικό. Ο Chalamet ακροβατεί κάπου ανάμεσα στο παραδοσιακό και στο εκλεπτυσμένα μοντέρνο, μιας και δεν φοβάται το κοστούμι, το tweed, το σταυρωτό σακάκι ή τα κοτλέ παντελόνια που διστάζεις να δοκιμάσεις σε ένα μαγαζί. Είναι όμως άλλο να ντύνεσαι ωραία και άλλο να έχεις αντίληψη του στυλ. Αυτό το τελευταίο έχει οδηγήσει περιοδικά αντρικής μόδας όπως το GQ, να θεωρούν τον Chalamet έναν από τους πλέον καλοντυμένους άντρες της γενιάς του. Και όχι άδικα μιας και το έχει αποδείξει στις περισσότερες από τις δημόσιες εμφανίσεις του – χωρίς να περπατάει απαραίτητα κάποιο κόκκινο χαλί. Φωτογραφίες όπως οι παρακάτω το αποδεικνύουν.

Η νέα χρόνια είναι πολλά υποσχόμενη για τον Chalamet που ετοιμάζεται να δώσει σάρκα και οστά σε δύο πολύ απαιτητικούς ρόλους. Το πρώτο είναι η συμμετοχή στο θρυλικό sci-fi ‘‘Dune’’ όπου θα υποδυθεί τον Paul Atreides και που καλείται να δώσει επιτέλους μία μοναδική ερμηνεία σε ένα saga που έχει θεωρηθεί «παππούς όλων των sci-fi». Την ίδια στιγμή, θα προσπαθήσει να μπει και στα παπούτσια του Bob Dylan, μιας και θα υποδυθεί τον ίδιο σε σκηνοθεσία James Mangold. Και είναι από αυτές τις περιπτώσεις που θα αποδείξει αν μπορεί να συνεχίσει την επαγγελματική του πορεία προς την υποκριτική, με ακόμα μεγαλύτερες προκλήσεις. Γιατί αυτή ακριβώς είναι η δουλειά ενός αληθινού ηθοποιού, που τράβηξε τα δικά μας βλέμματα από ρόλους όπως οι παραπάνω.

Για να μπορέσουμε να πούμε άλλη μία φορά All hail the king, ακόμη και αν δεν φοράει την πανοπλία του βασιλιά Ερρίκου.