InTime 6 ελληνικά τάκλιν πιο δολοφονικά κι από το Σεχίδη

Το fatality του Λισγάρα στον Σεμπά μας έδωσε αφορμή να ξεσκονίσουμε τη μνήμη μας.

Η μπάλα, είναι αλήθεια, πως δεν είναι απαραίτητα «αρχοντικό παιχνίδι», δεν είναι φτιαγμένο για πρίγκιπες ούτε για «κυρίες». Καλό είναι όμως κάποια πράγματα να μη γίνονται. Όπως η κίνηση του αμυντικού της Ξάνθης, Χρήστου Λισγάρα, στο ματς με τον Ολυμπιακό: στο 61ο λεπτό, lock-άρει τον Σεμπά με το βλέμμα, ξύνει το πόδι του στο έδαφος ως άλλος ταύρος σε αρένα, θολώνει το μυαλό του, παίρνει φόρα και ξεκινάει. Το αποτέλεσμα είναι να συνδεθούν οι τάπες του παπουτσιού του με το γόνατο του αντιπάλου –με έναν όχι και τόσο ευγενικό τρόπο. Εντυπωσιακό θα τον έλεγες, και τρομακτικό να το βλέπεις, δεν είναι τυχαίο άλλωστε και το επιφώνημα που ακούστηκε στα γραφεία μας όταν «παίχτηκε» το βίντεο: «Ο-ουυυυυυ».

Φυσικά, ο Λισγάρας, δεν είναι ο πρώτος διδάξας. Έχουν υπάρξει πολύ άλλοι «σεσημασμένοι εγκληματίες» που έχουν σταδιοδρομήσει στα ελληνικά γήπεδα. Κάποιοι υπήρξαν “one hit wonders”, άλλοι κατά συρροή δολοφόνοι ενώ κάποιοι άλλοι φονιάδες με αγγελικό πρόσωπο. Σε κάθε περίπτωση εμείς είπαμε να αποτίσουμε φόρο τιμής στις στιγμές που σόκαραν τα μάτια μας, έχοντας, βέβαια, πάντα στο νου, ότι είπαμε και πριν: κάποια πράγματα καλό είναι να μη γίνονται.

 

1. Γιώργος Γεωργιάδης του Καρατέκα (2008)

Σίγουρα τα ντέρμπι ΠΑΟΚ-ΑΡΗΣ σφύζουν από πάθος, ένταση και ενίοτε αντιαθλητικές συμπεριφορές. Όσο πιο τοπικός ο διχασμός, τόσο μεγαλύτερη η κόντρα –ή για να πούμε την αλήθεια, το μίσος. Τίποτα όμως από όλα αυτά δε φαίνονται στη γλώσσα του σώματος του Γιώργου Γεωργιάδη. Δείχνει ήρεμος και σίγουρος για τον εαυτό του. Σα δάσκαλος του καράτε που ελέγχει απόλυτα τις κινήσεις του. Με μία τόσο δα «προβολούλα» σπάει το πόδι του Καράμπελα. Και τώρα, πραγματικά, και χωρίς πλάκα, τέτοια εγκλήματα δεν πρέπει να γίνονται, ιδιαίτερα δε από επαγγελματίες με μεγάλη πορεία στον χώρο.

 

2. Ζε Ελίας: Ένα όνομα μία ιστορία

Μιλώντας για κατά συρροή δολοφόνους ας θυμηθούμε εδώ ένα από τα γνωστά fatality που χρησιμοποιούσε ο τσαμπουκαλεμένος Βραζιλιάνος για να αποτελειώνει τους αντιπάλους τους στο Mortal Combat. Ε, συγγνώμη, το ευγενές άθλημα του ποδοσφαίρου εννοούμε. 

 

 

 

3. Ο Τζιόλης «γλεντάει» τον Ζέκα (2016)

Ένα από τα πιο πρόσφατα «εγκλήματα» από τον αγαπητό Αλέξανδρο Τζιόλη –που δεν του το είχαμε. Μιας και δε φημίζεται για την ταχύτητα του, γεννάει ερωτήματα πως κατάφερε να πάρει φόρα μόλις στο 18ο λεπτό της αναμέτρησης. Ίσως, τελικά, επειδή η ορμή στη φυσική  ορίζεται ως το γινόμενο της μάζας του «αντικειμένου» επί την ταχύτητά. Εκεί είναι που την πάτησε ο δύσμοιρος ο Ζέκα

 

 

 

4. Τραυματισμός Ζιοβάνι ή αλλιώς Killed by Σέμος (1999)

Μάλλον πρόκειται για την πιο διάσημη φάση «τσεκουρέματος» στην πρόσφατη ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Όπου ο Λάζαρος Σέμος, αθέλητα (;) όπως δήλωνε ο ίδιος, τυλίγει τα ποδαράκια του «Ζιο» για το σπίτι. Πετσόκομμα, μαγείρεμα, σερβίρισμα και take away του κάνει αυτός ο ταλαντούχος «σεφ», αφήνοντας το τότε μεγαλύτερο αστέρι της μπάλας αρκετούς μήνες εκτός δράσης.
 
 

 

5. Το όνομά μου είναι Γεωργάτος, Γρηγόρης Γεωργάτος (1999)

 Όπως φαίνεται το 1999 υπήρξε μία ιδιαίτερα καλή χρονιά για τα τάκλιν. Κάτι αντίστοιχο με τα κρασιά δηλαδή, όπου το έδαφος και οι καιρικές συνθήκες τα βοηθούν σε συγκεκριμένα έτη να παράγουν καλύτερα αποτελέσματα. Ο πράκτωρ Γρηγόρης Γεωργάτος ένιωσε ότι είχε μία αποστολή να φέρει εις πέρας. Έπρεπε να βγάλει από τη μέση του τον μεγάλο του αντίπαλο, τον Ντέμη Νικολαΐδη. Και σχεδόν τα κατάφερε. Με μία κίνηση. Μετά την απόπειρα δολοφονίας, όσο ο επιθετικός της ΑΕΚ σφαδάζει, ο πράκτωρ Γρηγόρης κοιτάζει ατάραχος. Ήταν η αποστολή του, δε χωρούσαν συναισθηματισμοί και fair play.
 
 

 

6. Γιώργος Παπαδόπουλος νs Kώστας Κολομητρούσης (1988)

Γνωστός και ως «μακελάρης», ο δυναμικός παίκτης του Ηρακλή –και όχι ο δικτάτορας, αλλά εξίσου επικίνδυνος- είχε αφήσει ιστορία, «κόβοντας» τη μπάλα σε πολλούς γνωστούς συναδέλφους τους –βλέπε Ζάετς. Σε αυτό το βίντεο, τα χρονικά του «μακελάρη» ασχολούνται με την περίπτωση του Κολομητρούση. Όπως θα δείτε το τάκλιν δεν το έχει προλάβει η κάμερα, έχει χαθεί στην αχλή του μύθου. Αυτό που έχουμε είναι το αποτέλεσμα. Ένα δακρύβρεχτο, πικρό, μελαγχολικό σαν παγωμένο φθινοπωρινό πρωινό στον κάμπο της Λάρισας ενσταντανέ: τον Κώστα Κολομητρούση να αφηγείται τη στενάχωρη κατάστασή του από το κρεβάτι του πόνου. Αθάνατη ελληνική βιντεοσκόπηση –δεν περιγράφουμε άλλο!  
 
  
 

Σίγουρα υπάρχουν πολλά fatality από το φαντεζί ελληνικό πρωτάθλημα που δε συμπεριλάβαμε στη λίστα μας και γι' αυτό περιμένω να ποστάρεις στα σχόλια τα “super kicks” που άφησαν ιστορία στη δικιά σου καρδιά.



©2016-2024 Ratpack.gr - All rights reserved