Αμερικανός μπασκετμπολίστας που είχε μείνει μέχρι τα 28 στην Οστάνδη και δεν είχε αγωνιστεί ποτέ μέχρι τότε στην Ευρωλίγκα. Κανονικά αυτό θα ήταν για ερώτηση στον «Εκατομμυριούχο» ή σε έξοδο με τον Γιώργο Συρίγο εφόσον έχετε αποφασίσει ανάμεσα στο δεύτερο-τρίτο να αρχίσετε τα κουίζ γνώσεων. Κι όμως, ήταν η σύντομη περιγραφή του νέου τριαριού του Ολυμπιακού το 2013.
Το διάβαζες, έκλεινες το tab και έστελνες μήνυμα στο κολλητό σου «ο νέος σουτέρ της ομάδας μοιάζει με το νεκροθάφτη από το Λούκι Λουκ». Μέσα έπεσες. Δεν το λέω ειρωνικά. Ο Ματ Λοτζέσκι έχει κάνει πολλές «κηδείες» από τότε που σηκώθηκε για πρώτη φορά να σουτάρει εν στάσει πίσω από τη γραμμή των 6,75 στο ΣΕΦ.
Τρισήμιση χρόνια και πολλές τσιρίδες του Βαγγέλη Ιωάννου μετά, το ενδεχόμενο να μην συνεχίσει στον Ολυμπιακό αντιμετωπίζεται ως καταστροφή από τους ίδιους ανθρώπους που έκαναν εκνευρισμένοι scroll down στο διάβασμα της μεταγραφής του .
Η αγάπη του κόσμου προς το πρόσωπό του ερχόταν σταδιακά. Δεν υπήρξε ποτέ ένα ματς ορόσημο που του χάρισε οριστικά μια θέση στην καρδιά των οπαδών. Αυτό ήταν κάτι που κέρδισε μέσα από τη δική του δουλειά. Πλέον θέτει σοβαρή υποψηφιότητα να είναι ένας από σημαντικότερους ξένους που έχουν περάσει από τον Ολυμπιακό.
Προφανώς, όταν έχεις περιμένει μέχρι τα 28 για να παίξεις μπάσκετ στο υψηλότερο επίπεδο, είναι παιχνιδάκι να κάνεις μέσα σε λίγα χρόνια να σε εκτιμήσει μέχρι και ο τελευταίος φίλαθλος της ομάδας που σε εμπιστεύτηκε. Όχι γιατί κρύβεις το ταλέντο ενός Ουέστμπρουκ σε ένα αντιτουριστικό σουλούπι, αλλά επειδή έχεις αποδεδειγμένα κατακτήσει την αρετή της υπομονής. Ποιος ξέρει, ίσως ο αέρας από τον ωκεανό που φυσάει στους δρόμους της Οστάνδης, να σε κάνει στωϊκό και πιο ώριμο ως προς την αξία που έχει ο χρόνος ή το ταξίδι μέχρι έναν προορισμό.
Ο Λοτζέσκι δεν αντιμετωπίστηκε μεν καχυποψία (όπως ο Πέρκινς, ο Όντομ ή ο Κόλινς), η αποδοχή του, ωστόσο, είχε σκαμπαναβέσματα. Ας πούμε, στην αρχή του αναγνωρίστηκε η ικανότητα στο περιφερειακό σουτ. Όχι με τρελό ενθουσιασμό, αφού «έτσι έβγαζε το ψωμί του τόσα χρόνια». Πολύ σύντομα διαπιστώθηκε ότι είναι εξαιρετικός και στο επιθετικό transition. Έπειτα, εκτιμήθηκε ο κομβικός του ρόλος στο σωστό spacing της ομάδας και πόσο πολύ η παρουσία του βοηθάει ώστε να «ανοίγει» η αντίπαλη άμυνα για να βρίσκουν χώρους οι συμπαίκτες του. Ρωτήστε τον Βασίλη Σπανούλη πόσο υποφέρει όταν λείπει Ματ.
Ναι, αλλά μετά ήρθαν εκείνα τα ποσταρίσματα του Ματσιούλις στο ΟΑΚΑ για να αρχίσουν οι γκρίνιες για την άμυνα. Ή οι άλλες ότι δεν βοηθούσε την ομάδα όσο χρειαζόταν στα εκτός έδρας.
Εκείνος όμως ήξερε ποιος είναι και τι μπορεί να κάνει. Χωρίς φανφάρες και φιοριτούρες και με αυτό το ξενέρωτο στυλ, συνέχιζε να δίνει κάτι παραπάνω, να αποδεικνύει διαρκώς ότι δεν είναι απλώς ένας ρολίστας, άσχετα αν ήρθε σαν τέτοιος. Οι τελευταίοι που τον έβρισκαν άχρωμο και άοσμο, διαπίστωσαν the hard way πόσο κομβική ήταν η απουσία του στο περσινό top 16.
Ακόμα και φέτος, που το αρχικό ροτέισον αποδείχθηκε τσιγκούνικο και άδικο απέναντι του, ο ίδιος περίμενε. Και όταν ήρθαν οι απουσίες, όταν αναγκαστικά έπρεπε να αλλάξουν οι χρόνοι, πήρε την ομάδα από το χέρι ως ηγέτης. Και για να δείξει ότι πάντα θα σου δίνει κάτι περισσότερο, έχει βελτιώσει και αυτό που ήταν το τελευταίο αδύναμο σημείο του επιθετικά, το drive.
Ο τελευταίος μήνας του Λοτζέκσι είναι μήνας παίκτη εκατομμυρίου. Προφανώς εξακολουθούσε να είναι παίκτης εκατομμυρίου και πριν, όταν αγωνιζόταν σκάρτα 20 λεπτά. Την αξία του τη γνωρίζει η διοίκηση του Ολυμπιακού, αλλά δεν δείχνει διατεθειμένη να αλλάξει την πάγια στρατηγική της με τις ανανεώσεις να γίνονται πάνω στην εκπνοή των συμβολαίων. Τη γνωρίζουν φυσικά και οι διάφοροι μνηστήρες που είναι διατεθειμένοι να καλύψουν το συμβόλαιό του. Ήδη λέγεται ότι η Μπαρτσελόνα ρίχνει κλεφτές ματιές. Κυρίως όμως την ξέρει ο ίδιος.
«Έχω φτάσει στο σημείο της καριέρας μου πρέπει να αποδείξω αν θα λογίζομαι ως ένας από τους καλύτερους παίκτες στην ομάδα μου ή ως ένας απλά καλός της Ευρωλίγκας […] θα ήθελα ένα συμβόλαιο που θα με κάνει ευτυχισμένο», δήλωσε μετά το ματς με τον ΠΑΟΚ όταν κλήθηκε να σχολιάσει την ιστορία του συμβολαίου του. Τόσο κρυστάλλινα, τόσο ξεκάθαρα. Δεν κατέφυγε στο κλισέ «κοιτάω μόνο το επόμενο παινχίδι» ούτε στο ψέμα ότι είναι νωρίς για αυτές τις συζητήσεις.
Και όλα αυτά αμέσως μετά από ένα σαραντάλπτο που είχε σημειώσει 28 πόντους και πριν από ένα 40λεπτό, το χθεσινό με τον Αστέρα, που σκόραρε 18 και πιθανόν πριν από μία ακόμα σπουδαία εμφάνιση που θα έρθει νομοτελειακά σε κάποιο από τα προσεχή παιχνίδια.
Είτε στον Πειραιά είτε αλλού, η ευτυχία θα έρθει για τον Ματ. Αθόρυβα και ανεπίτηδευτα. Σαν το σιωπηλό πανηγυρισμό του κατά μήκος της τελικής γραμμής μετά από ένα ακόμη εύστοχο τρίποντο.
