Βλέπεις μπροστά σου τον Κάρλες Πουγιόλ. Στην κλήρωση για τους ομίλους του Μουντιάλ. Στα Μάταλα, σε συναυλία του Τόνι Σφήνου. Στη μπουτίκ της Μπαρτσελόνα έξω απ’ το «Καμπ Νου». Σε σαφάρι στη ζούγκλα. Οπουδήποτε. Λογικά, θα του έλεγες «πού’σαι μωρή παιχτάρα;». Ή «ρε αρχηγέ, είναι δυνατόν στη θέση που έπαιζες, να παίζει ο Ουμτιτί, που είναι σαν ευκάλυπτος με ποδάρια;». Ή «να σε γυρίσω λίγο ανάποδα να σφουγγαρίσω το σαλόνι;». Ή «μπορεί να είμαι Ρεάλ, αλλά ο σεβασμός που έχω σε εσένα, τον Τσάβι και τον Ινιέστα είναι απεριόριστος». Ή «πες την αλήθεια ρε σειρά, κρύβεις καράφλα κάτω από τη μαλαστούπα, σωστά;».
Πολλά και διάφορα μπορείς να του πεις και πολλά θα μπορούσες να κάνεις, να τον βγάλεις μια φωτό ή να βγείτε σέλφι. Να του κάνεις ένα τάκλιν βρε αδελφέ με τον κίνδυνο να σε αφαλοκόψει μετά, για αντίποινα. Το μόνο που ΣΙΓΟΥΡΑ δεν θα σκεφτόσουν ποτέ να κάνεις, είναι να κραδαίνεις έναν δονητή και να του πεις «θέλω να σε γ@μήσω. Δες πόσο μεγάλο πέος έχω». Ειδικά αν είσαι γυναίκα. Ρωσίδα. Στον Πουγιόλ. Κραδαίνοντας ένα λαστιχένιο πέος. Στον Πουγιόλ…
Τα ύστερα του κόσμου
Κι όμως, έγινε κι αυτό πριν μερικές εβδομάδες. Άγρια ένστικτα έβγαλε ο Πουγιόλ σε μια μερακλού Ρωσίδα. Όχι να γίνει ο πατέρας των παιδιών της. Όχι να κάνει αχαλίνωτο σεξ με τον εμβληματικό αρχηγό. Να αφήσει τα δάχτυλά της να μπλεχτούν μέσα στο θάμνο που έχει στο κεφάλι σε μια καυτή βραδιά πάθους. Τίποτα απ’ όλα αυτά. Η ακόρεστη Ρωσίδα σκέφτηκε «α, θα έρθει ο Πουγιόλ, ο παλιός παίκτης της Μπαρτσελόνα. Ωραίος άντρας, μπρουτάλ. Ωραία θα ήταν να πάρω το λαστιχένιο παλαμάρι και να του προτείνω να κάνουμε παιχνιδάκια τα τρία μας, δεν νομίζω να έχει πρόβλημα». Και κάπως έτσι πλησιάζει το τέλος του κόσμου. Κάποιος μετωρίτης μόλις ξεκίνησε το δρομολόγιο «Ανδρομέδα – Γη, με εισιτήριο χωρίς επιστροφή». Ο Ράμσεϊ ετοιμάζεται να βγει πρώτος σκόρερ στην Ευρώπη και η ΝΑΣΑ να μας ανακοινώσει ότι όχι μόνο βρέθηκαν εξωγήινοι, αλλά η κάμερα τους έχει απαθανατίσει να ξεκινούν ζωσμένοι με λέιζερ και πυρηνικά μπαζούκας για να ξεπαστρέψουν τη γη.
Και να το πάμε ένα βήμα παραπέρα; Αν την αντίστοιχη κίνηση, την «πρωτοβουλία αγάπης» που πήρε η Ρωσίδα, την έπαιρνε (την πρωτοβουλία πάντα) κάποιος άντρας που μπορεί να πλησίαζε την Αντριάνα Λίμα ή την Κιμ Καρντάσιαν ή την Έμιλι Ραϊτακόφσκι ή την Κέιτ Άπτον ή όποια άλλη επώνυμη και διάσημη τύχαινε να συναντήσει, δεν θα γινόταν ένας τεράστιος χαμός; Δεν θα λέγαμε για σεξουαλική παρενόχληση και επίθεση; Δεν θα το κολλάγαμε στο γαϊτανάκι των πρόσφατων αποκαλύψεων για τον Ουάινστιν και όλους τους άλλους επώνυμους σάτυρους, που δεν μπορούν να κρατήσουν τον πιτουφίνο τους μέσα στο παντελόνι τους; Στάνταρ θα γινόταν κι ο «σεξουαλικός παραβάτης» θα αντιμετώπιζε τις συνέπειες των πράξεών του, θα βλέπαμε τη φάτσα του παντού, θα είχαν βγει όλοι οι Οργανισμοί και τα Κινήματα και θα τον ξεπάτωναν και θα κάναμε λόγο για τα φαλλοκρατικά γουρούνια που εκμεταλλεύονται τις γυναίκες και τις αντιμετωπίζουν ως σεξουαλικά αντικείμενα;
Ενώ τώρα, είναι απλά Τετάρτη… Γελάσαμε λίγο, μονολογήσαμε «ναι ρε Πουγιόλ καβλιάρη!», αλλάξαμε λίγο το «Κάρλες Πουγιόλ» σε «Κάβλες Πουγιόλ» και προχωράμε κανονικά τη ζωή μας. Σαν να είναι απόλυτα φυσιολογικό αυτό που έγινε. Σαν να μην τρέχει κάστανο που μια Ρωσίδα θέλει να απαυτώσει τον Μεγάλο Αρχηγό με τη βοήθεια ενός λαστιχένιου πράγματος.
Σε τι κόσμο θα φέρουμε τα παιδιά μας Νίκο Τσιαμτσίκα;
