Ερνέστο Βαλβέρδε: Το μυρμήγκι που σκαρφάλωσε στην κορυφή

Αν αυτά σας θυμίζουν κάτι, είναι επειδή οι ποδοσφαιρικές αρχές του Txingurri  («μυρμήγκι» στα ισπανικά, παρατσούκλι που αφορά την εργατικότητα του Ερνέστο) συμπίπτουν αρκετά με αυτές της σύγχρονης Μπαρτσελόνα, είναι προφανώς επειδή τόσο το κλαμπ, όσο και ο Βαλβέρδε προσωπικά, έχει επηρεαστεί σε μέγιστο βαθμό από το όραμα του μεγάλου Γιόχαν Κρόιφ. Με αυτά τα γνωρίσματα, πάνω-κάτω μπορούμε να ξέρουμε τι είδους ποδόσφαιρο θα προσπαθήσουν να παρουσιάσουν την ερχόμενη σεζόν οι Καταλανοί.

Δικαίωση

Δικαίωση είναι η λέξη που ήρθε σε φιλικό μήνυμα και εμμέσως μου γνωστοποίησε ότι μάλλον ο γάμος Ερνέστο-Μπάρτσα είναι επίσημος.  Η λέξη που αισθάνθηκα αναλογιζόμενος ότι πριν χρόνια σε φιλική ποδοσφαιρική διαφωνία έλεγα ότι ο Ερνέστο Βαλβέρδε είναι ίσως ο κορυφαίος προπονητής που πέρασε από τα ποδοσφαιρικά μας εδάφη και πως μια μέρα δεν είναι καθόλου απίθανο να κοουτσάρει καμιά Μπαρτσελόνα σηκώνοντας ευρωπαϊκό.

Η λέξη που αισθάνθηκε κατά πάσα πιθανότητα κι ο ίδιος βλέποντας τους κόπους του να αποφέρουν καρπούς φέρνοντας τον στον πιο απαιτητικό πάγκο της Ευρώπης. Τους κόπους που δεν αφορούν μονάχα την εργατικότητα ενός Txingurri αλλά τις ιδέες, το όραμά του για το ύφος του ποδοσφαίρου που θέλει να διδάξει και να παρουσιάσει.

Είναι κοινό μυστικό ότι τον Βαλβέρδε είχαν προσεγγίσει άνθρωποι των Μπλαουγκράνα και πριν 3 χρόνια, όταν τελικά κατέληγαν στην επιλογή ενός άλλου δικού τους παιδιού, του Λούις Ενρίκε. Ο κόουτς με τις φαβορίτες όμως αρνήθηκε ευγενικά την πρόταση, καθώς είχε ακόμα συμβόλαιο με την αγαπημένη του Μπιλμπάο, και ο Βαλβέρδε τα συμβόλαιά του τα τιμάει.

Όμως δε θα γινόταν να πει δεύτερη φορά όχι, ακόμα και αν ενδόμυχα σκοπός του για του χρόνου ήταν να έχει αυτό που οι βρετανοί αποκαλούν “gap year”, δηλαδή μια χρονιά ξεκούρασης μακριά από πάγκους. Υποθέτω, όμως, ότι όταν ένας τέτοιος σύλλογος σου (ξανα)χτυπά την πόρτα, αναθεωρείς και δεν μπορείς να αρνηθείς.

Βιογραφικό προπονητικό

Για να κάνουμε μια πολύ περιληπτική αναδρομή στην πορεία του Βαλβέρδε στους ποδοσφαιρικούς πάγκους, αξίζει να σημειώσουμε ότι απολύθηκε μόλις μια φορά, αυτή που θεωρείται και η μοναδική του αποτυχημένη προπονητικής παρουσία.

Αφορά την Βιγιαρεάλ της σεζόν 2009-2010, δηλαδή στο μεσοδιάστημα των 2 θητειών του στον Ολυμπιακό. Μια αποτυχία που ενδεχομένως να ευθύνεται και για την επάνοδό του στα λημέρια της Σούπερ Λιγκ.

Είχε προηγηθεί ένα πέρασμα από Μπιλμπάο και Εσπανιόλ (εκεί όπου έχασε στα πέναλτι τον τελικό του Europa League από την Σεβίλλη) και μια χρονιά που αγαπήθηκε στον Ολυμπιακό, παρά το γεγονός πως έπραξε ναι μεν τα βασικά ζητούμενα (πρωτάθλημα, και κύπελλο επί της ΑΕΚ στα πέναλτι μετά από άπειρες εκτελέσεις στην σχετική διαδικασία) αλλά αποκλείστηκε οδυνηρά με 3-0 από την Ανόρθωση του Κετσπάγια στα προκριματικά του Τσου-Λου.

Από το 2010 και μετά όμως ο Βάσκος έχει να παρουσιάσει μόνο επιτυχημένα projects. Επανάφερε σε δρόμο επιτυχίας τον μισοδιαλυμένο Ολυμπιακό, παίζοντας καλή μπάλα και όντας αποτελεσματικός στην Ευρώπη. Ακολούθως ανέλαβε μια τραγική Βαλένθια μεσούσης της περιόδου 12-13 και από την 14η θέση από όπου την παρέλαβε, την έβγαλε Ευρώπη (5η θέση), συγκεντρώνοντας μάλιστα στο διάστημα παρουσίας του στις «Νυχτερίδες», τους περισσότερους πόντους στη Λα Λίγκα μετά την Μπάρτσα και την Ρεάλ.

Τέλος, το απόλυτο διαβατήριό του για τον καταλανικό πάγκο: η δική του Αθλέτικ Μπιλμπάο, ομάδα της καρδιάς του, ομάδα της οποίας έγινε ρέκορντμαν συμμετοχών στον πάγκο ως προπονητής της, την οδήγησε στα μονοπάτια του Τσάμπιονς Λιγκ μετά από 16 χρόνια μέσω της τέταρτης θέσης του πρωταθλήματος, την οδήγησε σε τελικό κυπέλλου απέναντι στην Μπαρτσελόνα (τελικός τον οποίο έπαιξε εκτός έδρας καθώς είχε αποφασιστεί να διοργανωθεί στο Καμπ Νου) και φυσικά ο τίτλος που της έδωσε μετά από 31 χρόνια: η κατάκτηση του Σούπερ Καπ Ισπανίας, εις βάρος της νέας του ομάδας (που τότε τελούσε ακόμα Πρωταθλήτρια Ευρώπης) με το εμφατικό 4-0 στο πρώτο από τα 2 παιχνίδια.

Αυτά είδαν εκεί στην Βαρκελώνη και δεν το ξανασκέφτηκαν. Ο Ερνέστο θα ήταν ο εκλεκτός τους. Κερδίζοντας στο νήμα (και στις προτιμήσεις του καταλανικού κοινού σε σχετικά polls) τον Ονθουέ, τον Σακριστάν, ακόμα και τον ποδοσφαιρικό μύθο Ρόναλντ Κούμαν. Εμείς δεν έχουμε παρά να είμαστε βέβαιοι ότι θα δουλέψει με ταπεινότητα, υπομονή και όρεξη, πιστός στις ιδέες του και τις αντιλήψεις του για το σπορ. Ας του ευχηθούμε, λοιπόν, καλή τύχη στην γλώσσα του: Mucha suerte Senor!