Πρώτα από όλα να σου ζητήσουμε ένα ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΣΥΓΓΝΩΜΗ για τον τίτλο. Έχεις φάει τόσο Αργυρό στη μάπα όλο το καλοκαίρι και το τελευταίο πράγμα που θα ήθελες είναι να εμφανίζονται μπροστά σου τίτλοι άρθρων όπως τούτος εδώ.
Ώπα, ώπα, για μισό λεπτάκι... Αν δεν σου άρεσε ο Αργυρός και τα ξημερώματά του, ΔΕΝ θα έμπαινες σε ένα άρθρο με τέτοιο τίτλο. Άρα; Μπαγασάκο, από αυτούς είσαι! Έλα, πάρε τη τζούρα σου πριν προχωρήσουμε στο κυρίως θέμα.
Το κυρίως θέμα μας, που λες, είναι το εξής: Ένας 43χρονος φωτογράφος από το Λονδίνο, ο Edo Zollo, λατρεύει να αιχμαλωτίζει στο φακό του τις μικροστιγμές της αγγλικής πρωτεύουσας, ιδιαίτερα εκείνες που εκτυλίσσονται αφότου ο δείκτης του ρολογιού αφήσει πίσω του τον αριθμό 12. Τότε που η πόλη αδειάζει κι εκείνος κυνηγάει με το φακό του τους λίγους που κυκλοφορούν στους δρόμους. Εκείνες κι εκείνους που συνήθως περπατούν ή στέκουν μόνοι στα στενά, αφήνοντας τελικά στη φαντασία μας τους λόγους της δεδομένης χωροχρονικής τους παρουσίας.
Η noir αισθητική του, ξεφεύγει λίγο από τo ύφος της street photography που έχουμε συνηθίσει, αλλά καθόλου δεν μας χαλάει.
Για δες.
