Η σχέση κάθε άντρα με το κρεβάτι του είναι ιερή κι αυτό είναι κάτι στο οποίο δεν διαφωνεί κανείς, εκτός από τις μανάδες μας που δεν έλεγαν ΠΟΤΕ να κατανοήσουν αυτήν μας τη σχέση και χρησιμοποιούσαν την ηλεκτρική σκούπα για να την ξεχαρβαλώσουν. Τη σχέση.
Καμιά φορά, όμως, η πραγματικότητα έρχεται να μας απογοητεύσει: κάτι το άβολο στρώμα, κάτι εκείνο το πρωινό που θέλαμε να το απολαύσουμε ξαπλωμένοι με αποτέλεσμα να τα κάνουμε όλα πώπα (και κυρίως τα σεντόνια μας), κάτι εκείνο το λάπτοπ που μας έκαψε τα μπούτια μετά από ένα δίωρο τσαταρίσματος με το συνάδελφο για το αστέρι του διπλανού γραφείου για θέματα που αφορούν στη δουλειά... Η ζωή στο κρεβάτι δεν είναι πάντα εκείνη που ονειρευτήκαμε μικροί.
Η ίδια πραγματικότητα, βέβαια, έρχεται να μας ξελασπώσει, παρουσιάζοντας μπροστά μας κρεβάτια όπως αυτό εδώ το ποίημα, αυτήν εδώ την εποποιΐα, αυτόν εδώ τον ύμνο στην τέχνη του αράζειν:
