Οι καντίνες φτιάχτηκαν για τους ξενύχτηδες. Για τους αγνούς μεσοαστούς που μετά από μπόλικο ποτά και κάμποσα σφηνάκια, χρειάζονται ένα βάλσαμο για το στομάχι.
Κάτι για να τους στυλώσει. Να τους φέρει στα ίσα τους. Να τους συνεφέρει ώστε μετά να μπορέσουν να βυθιστούν στον ύπνο με την ησυχία τους.
Μία τέτοια καντίνα, ανάμεσα στις τόσες επάξιες των Αθηνών, είναι και εκείνη του Μερακλή. Το μοναδικό μέρος που επισκέπτονται οι Νότιοι (και όχι μόνο) για να απολαύσουν το σάντουιτς από καντίνα σε όλη του την υπεροχή και πόσο μάλλον όταν χρονολογείται από το 1976.
Ριζωμένη στο Δέλτα Φαλήρου απέναντι από τα Village -σε σημείο που φαίνεται μέχρι και από την Παραλιακή- είναι το hot spot των ξενύχτηδων που δεν φοβούνται να κατευθυνθούν μέχρι το Φάληρο για ένα πεντανόστιμο σάντουιτς. Παρ’ όλα αυτά, την καντίνα επισκέπτονται μέχρι και από τα δυτικά και τα βόρεια Προάστια.
Τα σάντουιτς είναι μέχρι και σήμερα θρυλικά. Θρυλικά στη γεύση, θρυλικά στην όψη. Από το μπιφτέκι και το σάντουιτς αλλαντικών μέχρι τις κοτομπουκιές και το λουκάνικο, κάθε σάντουιτς θα σε κάνει να αισθανθείς σαν τον Κρόνο όταν καταβρόχθιζε τα παιδιά του.
Τα παιδιά είναι τόσο γρήγορα εν τω μεταξύ που ακόμη και ουρά να πετύχεις, μην ανησυχήσεις για το πόσο γρήγορα θα φας. Και σε τιμές που δεν βιάζουν τις τσέπες μας για την εποχή.
Για όλους εμάς, ωστόσο, ο Μερακλής είναι πολλά παραπάνω. Είναι ένα καταφύγιο. Ένας ναός γεύσης που μας περιμένει για μία μικρή φιλοξενία με απώτερο στόχο να μας επαναφέρει στην τάξη από τα ποτά. Ή απλά τις λιγούρες. Ένα ησυχαστήριο για το στομάχι που με κόπο διαμαρτύρεται για την νυχτερινή κραιπάλη και επιζητά λίγη προσοχή από ένα καλό μεταμεσονύκτιο γεύμα.
Μία δοκιμή θα σε πείσει. Αρκεί να έχεις όρεξη και να είσαι έτοιμος για μεγάλες μερίδες.
Καντίνα '' Ο Μερακλής'', Δέλτα Φαλήρου.
