Η εικόνα μερικών δημοσιογράφων να κάθονται σε μια γωνιά μιας ημιφωτισμένης αίθουσας σύνταξης και να απολαμβάνουν ένα ουίσκι μετά τη δουλειά είναι τόσο διαδεδομένη και τόσο στερεοτυπική, που θα μπορούσε να ήταν θέμα σε καρτ-ποστάλ. Να είχε μια θέση στα περίπτερα στο Σύνταγμα δίπλα στο ηλιοβασίλεμα της Σαντορίνης και λίγο πιο πάνω από τα σκαλιά του Μυστρά.
Όπως συμβαίνει με κάθε καρτ-ποστάλ, δεν είναι κάτι περισσότερο από μια αρκετά ωραιοποιημένη εκδοχή της πραγματικότητας, μία καλή αφορμή για να αναρωτηθείς αν έχει αντιγράψει η τέχνη τη ζωή ή μάλλον έχει συμβεί το αντίθετο. Ακόμα θυμάμαι έναν παλιό μου αρχισυντάκτη να αναλύει με επιχειρήματα για ποιο λόγο ο μοναχικός άνδρας που απεικονίζεται στον κλασικό πίνακα του Hoper «Nighthawks» δεν μπορεί να είναι κάτι άλλο εκτός από δημοσιογράφος, που συνέχισε το ποτό του γραφείου σε ένα μπαρ.
Ο χώρος των media πάντα ήταν κάπως πιο μποέμ και fun συγκριτικά με άλλους. Η ίδια η φύση της δουλειάς, το άγχος που σου προξενεί, η πλήρης απουσία κάθε ωραρίου (σε συνδυασμό με τους ούτως ή άλλως πιο βραδινό ωράριο των δημοσιογράφων), όλα αυτά έμοιαζαν πλήρως συμβατά (και ήταν) με ένα ποτάκι στο γραφείο. Αν μιλούσαμε για οποιαδήποτε άλλη δουλειά θα λέγαμε ότι θα ήταν κάτι σαν μια αόρατη αράδα στο Job Description για τη θέση ενός συντάκτη. Επειδή όμως μιλάμε για δημοσιογράφους, το να απολαμβάνεις στο γραφείο ένα ουίσκι με τους συναδέλφους στο γραφείο, είναι απλά κομμάτι της προσωπικότητάς σου.
Πλέον πρόκειται για την πρώτη εικόνα που αναθεωρείς, όταν μπαίνεις σε αυτή δουλειά. Οι σκηνές από το «Όλοι οι άνθρωποι του Προέδρου» και το «Καληνύχτα και Καλή τύχη» έχουν «καταστρέψει» πολλούς από εμάς. Μιλάμε για όσους είναι τώρα νέοι και ενεργοί στη δουλειά, γιατί όντως πριν 20-30 χρόνια όλα τα παραπάνω ήταν κανόνας. Το γεγονός όμως ότι συμβαίνει σπανιότερα, μας κάνει να το εκτιμούμε περισσότερο. Πόσο μάλλον όταν το ζεις για πρώτη φορά σε ένα νέο «μαγαζί» (έτσι λέγεται στη δημοσιογραφική αργκό το μέσο στο οποίο εργάζεται κάποιος)
Η συντακτική ομάδα του Ratpack.gr συγκροτήθηκε καλοκαίρι προς φθινόπωρο. Πέντε άντρες (που πάντα ήμασταν και παραμένουμε αγόρια): Ο Ντίνος, ο Κώστας, οι δύο Χρήστοι και ο υπογράφων βρεθήκαμε για να δώσουμε ψυχή και λέξεις στο site που διαβάζεις αυτή τη στιγμή και διανύει το δεύτερο μήνα ζωής του στο διαδίκτυο. Οι ρυθμοί του internet (ακόμα και αν δεν μιλάμε για ένα αμιγώς ειδησεογραφικό site) είναι αμείλικτοι και σπάνια σου αφήνουν δυνάμεις για κάτι άλλο μετά το γραφείο.
Εκείνο το βράδυ όμως το είχαμε ανάγκη, και για να γλιτώσουμε χρόνο και (επιπλέον) κούραση, είπαμε να το κάνουμε με τον τρόπο τον παλιών συναδέλφων: να τα πιούμε στο γραφείο, στη γωνιά του Ratpack, που σιγά σιγά αρχίζει και γίνεται όλο και πιο οικεία για εμάς.
Για το μπουκάλι Jack Daniel’s Old No.7 είχα φροντίσει προσωπικά σε ανύποπτο χρόνο. Τα ποτήρια και τα συνοδευτικά τα προμηθευτήκαμε τελευταία στιγμή από το κυλικείο της εταιρείας που εκείνη την ώρα έκλεινε.
Έχει αναπτυχθεί –και δικαίως- μια ολόκληρη μυθολογία για όσα λέμε οι άντρες πάνω από μερικά ποτήρια ουίσκι. Οι γενιές αλλάζουν, οι συζητήσεις όμως μένουν ίδιες. Μιλάμε για πάθη, γυναίκες, κάνουμε πλάκα, δεν κρίνουμε, και κυρίως προσφέρουμε ένα καλό αφτί ώστε να μοιραστεί ο φίλος μας αυτά που τον απασχολούν. Το δικό μας βράδυ κύλησε κάπως έτσι.
Τα ποτήρια μας, που τα γεμίσαμε με Jack Daniel’s, μας άκουσαν να γελάμε και να κοροϊδεύουμε ο ένας τον άλλο για τις «παραξενιές» που βγάζουμε στην ώρα τις δουλειάς, όλες αυτές οι μικρές καθημερινές συνήθειες που συγκροτούν τους εσωτερικούς και ιδιαίτερους κώδικες κάθε ομάδας και παρέας.
Μας άκουσαν να συμφωνούμε ομόφωνα ότι ο Γουέστμπρουκ είναι ο πραγματικός και μοναδικός ηγέτης αυτή τη στιγμή στο NBA κι ας μην κατακτήσει ποτέ πρωτάθλημα με τους Thunders και ότι μια από τις λίγες αφορμές που μας δίνουν χαρά μέσα στη μέρα μας είναι οι αναλογίες της Emily Ratajkowski (ειδικά τώρα που Irina Shayk έμεινε έγκυος), και ειδικότερα οι αναλογίες της Emily Ratajkowski όταν εμφανίζονται απροειδοποίητα και χωρίς πολλά ρούχα στο timeline μας στο Instagram.
Είπαμε, οι κουβέντες που κάνουμε πάνω από μερικά ποτήρια ουίσκι συνιστούν μια ολόκληρη μυθολογία. Όπως όμως συμβαίνει με κάθε μύθο, έτσι και αυτός περιέχει και μερικούς κόκκους αλήθειας. Η δική μας αλήθεια είναι ότι απολαμβάνεις ένα ποτήρι ουίσκι με παρέα –και όχι μόνος.
Η δική μας επιλογή, ο δικός μας αόρατος έκτος σύντροφος, είναι το Jack Daniel’s. Η γεύση του είναι η απαραίτητη συνθήκη για να χαλαρώσουμε και να αρχίσουμε μια κουβέντα με αυτούς που έχουμε επιλέξει να είναι μαζί μας εκείνη τη στιγμή και να μιλήσουμε για όσα μας ευχαριστούν.
Προφανώς δεν θα δώσουμε λύση στα μικρά ή μεγάλα ζητήματα της ζωής μας (πόσο μάλλον του κόσμου). Και ναι, γνωρίζουμε ότι τα ίδια που συζητάμε εμείς τα συζητά και μια άλλη αντροπαρέα που βρίσκεται την ίδια ώρα σε κάποιο μπαρ. Όμως το ίδιο δεν σημαίνει ότι είναι και συνηθισμένο.
