Σου δίνω μία εικόνα. Βραδάκι στην παραλιακή, έχεις δυο «μωρά» στο πίσω κάθισμα, οδηγείς με το ένα χέρι στο τιμόνι και το άλλο απλωμένο στο παράθυρο, φοράς γυαλί ηλίου (γιατί;) και η τρίχα στο στήθος ανεμίζει λόγω της ορθάνοιχτης πουκαμισιάς σου. Ίσως έχεις και κάνα πούρο στο στόμα για να ολοκληρωθεί η φιγούρα. Πάνω από όλα όμως, κοιτάς τον κόσμο με ύφος δείχνοντάς πως το πραγματικό «μωρό» δεν είναι κάποιο που αυτά που σε συνοδεύουν, αλλά αυτό που οδηγείς.
Πάρε τώρα την παραπάνω εικόνα και πέτα τη στα σκουπίδια. Άλλωστε και η βλαχοσύνθεση έχει τα όριά της. Μπορεί λοιπόν να έχουμε συνδυάσει την εικόνα ενός... καμπριολάτου με την περιγραφή της εισαγωγής, αυτό όμως δεν σημαίνει πως όποιος οδηγεί ασκέπαστο αυτοκίνητο τείνει απαραίτητα προς την καγκουροσύνη. Όλα είναι θέμα χαρακτήρα και είμαστε σίγουροι πως δεν θα μας ξεφτιλίσεις αν ποτέ πέσει στα χέρια σου κάποιο από τα παρακάτω...
