Ήταν ένα βράδυ εφιάλτης. Ένιωθα φυλακισμένος μέσα στο ίδιο μου το σπίτι. Δεν υπήρχε τρόπος διαφυγής. Ή θα έφευγε αυτή, ή εγώ… Να φύγω από το σπίτι μου; Δεν θα ‘σαι καλά. Εντάξει, καλά περάσαμε, πλάκα είχε, αλλά εδώ δεν είναι το «Xristos Resort & Spa». Εδώ είναι ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ, ΤΟ ΣΠΙΤΑΚΙ ΜΟΥ! Κι ο κολλητός μου ήρθε τις προάλλες να δούμε το ματς, δεν μου κατσικώθηκε όμως. Του λέω από ευγένεια «κάτσε ρε μαλάκα, κοιμήσου στο μέσα αν θες», «έχω και σπίτι», μου απάντησε. Όταν με βαρέθηκε και τον βαρέθηκα σηκώθηκε κι έφυγε. Έτσι γίνονται οι σωστές οι ξήγες. Ο άνθρωπος ο σωστός σου λέει, πάω στη σπιτάρα μου, στη δωματιάρα μου, στη κρεβατάρα μου! Αφού τα έχω, γιατί να κάτσω στα δικά σου;
Κι όμως, όλες αυτές οι σκέψεις δεν πέρασαν ποτέ από το δικό της το μυαλό… Με είχαν ζώσει τα φίδια. Ένιωθα έρμαιο των σαδιστικών, χουχουλιάρικων διαθέσεών της. Κι εκεί που έβλεπα ότι κάτι πρέπει να κάνω, ήρθε το μοιραίο. Βάζει το χέρι της στην τσάντα και βγάζει κάτι απειλητικό, πιο επικίνδυνο κι από πιστόλι. Κάτι που μπορεί να σε μαχαιρώσει βαθιά προκαλώντας θανατηφόρα τραύματα στην καρδιά κάθε εργένη: Οδοντόβουρτσα ρε φίλε...
Αυτό ήταν. Όλα έσβησαν. Τελειώσαμε. Θυμάμαι τον εαυτό μου στο σαλόνι και την ίδια στο δωμάτιο να βλέπει τηλεόραση λες και πληρώναμε μαζί τις δόσεις. Κι εγώ, μόνος μου, έτοιμος να κλάψω (δεν υπερβάλλω), παίρνω τηλέφωνο μία φίλη μου (ούτε καν φίλο μου), με τρεμάμενη φωνή σαν να καλούσα το 100: «Θέλω να φύγει. Σε παρακαλώ, πάρ' την από ‘δω!».
Πόσες, μα πόσες φορές βρέθηκες στην ίδια θέση; Βρήκες λύση; Τι έκανες; Μετακόμισες; Άλλαξες χώρα; Δεν υπαρβάλω με το τελευταίο. Εδώ ο Τσάντλερ προκειμένου να ξεφορτωθεί την τύπισσα -εντάξει όχι από το σπίτι του, γενικά- της είπε ότι φεύγει μόνιμα για Υεμένη. Σχεδόν αναγκάστηκε να μπει στο αεροπλάνο. Εσύ; Μήπως χρησιμοποιείς ένα από τα παρακάτω συστήματα;
1. Του γκασμά
Ένας φίλος μου - είναι από το χωριό, δεν τον ξέρεις- έκανε το εξής. Ή, πιο σωστά, έπαθε το εξής. Πήγε να κάνει το κλασικό. Έχει πει στον κολλητό του, περίμενε μήνυμά μου, όπου θα σου λέω να με πάρεις τηλέφωνο και θα μου πεις πως πρέπει να φύγουμε γιατί προέκυψε κάτι επείγον. Ήρθε η ώρα, λοιπόν, που έπρεπε να στείλει… Έστειλε. Αλλά όχι στον κολλητό του. Στην κοπέλα που ήταν ακριβώς δίπλα του. Βλακάκος μεν, δεν χρειαζόταν να χρησιμοποιήσει άλλο τέχνασμα δε. Έφυγε μόνη της. Αν χρειαστεί να ακολουθήσεις την στανταρέ και παραδοσιακή αυτή μέθοδο, διπλοτσέκαρε προτού στείλεις το μήνυμα.
2. Του μαμάκια
Ένας φίλος μου -από το φροντιστήριο, δεν τον ξέρεις ούτε αυτόν- έκανε το άλλο. Έβαλε αφύπνιση στο κινητό μία συγκεκριμένη ώρα. Αυτό χτυπάει, το κοιτάει, κάνει μία γκριμάτσα και μονολογεί: «Οι γονείς μου. Τι θέλουν τέτοια ώρα;». Το σηκώνει: «Έλα μάνα (όχι μαμά, να φύγει θες, όχι να ξενερώσει). Τι;Αύριο δεν ήταν να έρθετε; Καλά». Εκεί της δείχνεις μια άλφα δυσαρέσκεια η οποία θα αφήνει να εννοηθεί ότι οι γονείς σου δεν πρέπει να σας δουν μαζί. Πρόσεξε: πρέπει να της το δώσεις να το καταλάβει για τα καλά. Αν όχι, τότε θα της δώσεις την εντύπωση ότι θέλεις να τους γνωρίσει, κι όχι μόνο δεν θα φύγει, αλλά θα πάει σπίτι της και θα επιστρέψει με την ντουλάπα της.
3. Του επαγγελματία
Ένας άλλος φίλος μου -σειρούλα στον στρατό αυτός- γίνεται Μάνθος Φουστάνος. Δεν έχει εργοστάσιο για να πιάσει φωτιά ή να σπάσουν οι σωλήνες, έχει, όμως, υποκριτικές ικανότητες για να κάνει ότι κάτι έκτακτο συνέβη στη δουλειά του. Εκεί βέβαια, πρέπει να τονίσεις ότι το κακό/συμφορά/ζημιά/υποχρέωση είναι τόσο μεγάλο σε έκταση που απαιτεί χρόνο κι ως εκ τούτου θα επιστρέψεις λίγο πριν σβήσει ο ήλιος. Αν το παραλείψεις, κινδυνεύεις να πάρεις την αφοπλιστική απάντηση: «ΟΚ, θα σε περιμένω». Δεν θες.
4. Του τζέντλεμαν
Ένας γνωστός μου από την κατασκήνχαχαχαχ από την κατασκήνωση, προτιμά πιο ριψοκίνδυνες μεθόδους. Λέει ότι έχει πρωινό ξύπνημα στα άγρια χαράματα, ότι έξω θα είναι σκοτάδι ακόμα και ότι «πού να σε ξυπνάω μωρέ κι εσένα; Κρίμα δεν είναι» και άλλες τέτοιες επικλήσεις στο συναίσθημα. Εκεί ξέρεις ότι ρισκάρεις, αφού μπορεί να λάβεις την εξής απάντηση: «Α, δεν έχω πρόβλημα, σηκώνομαι καθημερινά στις 5 για τρέξιμο πριν από τη δουλειά».
5. Του απατεώνα
Ένας φίλος μου -από το μέλλον- λέει μία ψαγμένη δικαιολογία. Όταν έρχεται η ώρα που ο δείκτης του κοιτάζει προς τον αποχωρισμό και ο δικός της προς τη σχέση, τότε προχωράει στη μεγάλη αποκάλυψη: «Ξέρεις, το σπίτι αυτό δεν είναι δικό μου. Είναι του κολλητού μου. Πρέπει να φύγουμε. Θα έρθει όπου να ‘ναι». Τι να σου πει τότε; Όχι θα κάτσω εδώ να κάνουμε πυτζάμα πάρτι; Έξυπνο, αλλά θέλει προσοχή μάγκα. Και προεργασία. Φωτογραφίες, κουδούνια, ταυτότητα, φορολογικά, ΑΦΜ, πτυχία, οτιδήποτε μπορεί να σε προδώσει. Και να σε ξεφτιλίσει.
Ναι μεν, αλλά...
Όλα τα παραπάνω είναι απλά μερικές ιδέες. Κι αν της ακολουθήσεις, κάν' το τακτ (νταξ, το πρώτο παράδειγμα δεν το σώζει ούτε μισός τόνος από τακτ απότε απόφυγέ το). Και κυρίως, κάν' το με σεβασμό. Δεν θέλεις να την προσβάλεις, ούτε να την στενοχωρήσεις ή να την ξενερώσεις. Θέλεις απλά να κοιμηθείς μόνος σου. Αν δεν το ‘χεις, μην το κάνεις. Μην το προσπαθήσεις.
Αλλά κυρίως μην πειραματίζεσαι και μην δοκιμάζεις δικές σου ευφάνταστες δικαιολογίες! Τύπου; «Ε, το σπίτι μας έχει κόκκινο από τον σεισμό του ’99. Δεν έχουμε απολυμάνει, δεν πιστεύω να σε ενοχλούν οι κατσαρίδες! Μας έχουν ληστέψει πάνω από 10 φορές. Το κρεβάτι μου δεν έχει τάβλες». Όταν εσύ είχες καύλες, είχε τάβλες; Το νου σου! τη γυναίκα ΘΑ ΤΗ ΣΕΒΕΣΑΙ. Έχεις δικαίωμα να μείνεις μόνος, αλλά να είσαι ευγενικός. Προσπαθώντας να παίξεις θέατρο για να το πετύχεις, αν τα κάνεις θάλασσα τελείωσες.
