Την έλεγαν Δάφνη και ήταν 18 χρονών. Ήταν όχι αυτό που λέμε ο τύπος μου –ή αυτό που τότε λέγαμε ο τύπος μου, αφού γούστα είναι αυτά και αλλάζουν. Σε αντίθεση με όσες κοπέλες είχα μπλέξει μέχρι τότε, μην φανταστείς τίποτα στρατιές άγριων φοιτητριών, ούτε ταξί δεν γέμιζαν (με εμένα μέσα να της συνοδεύει μέχρι την είσοδο του σπιτιού τους), η Δάφνη είχε μια τρομερά ελκυστική συστολή. Δεν μιλούσε πολύ, σχεδόν κοκκίνιζε όταν σου απηύθυνε το λόγο και αν ποτέ πήγαινες στο σπίτι της, θα έβλεπες κάπου στο δωμάτιό της τα πτυχία με τα γαλλικά και το πιάνο.
Την είχα πατήσει μαζί της και κυρίως όσο περνούσε ο καιρός είχα καλλιεργήσει την προσδοκία ότι κάτω από αυτό την απόμακρη (την έλεγες και σνομπ) συμπεριφορά, κρυβόταν ένα ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί. Ή μάλλον τη φανταζόμουν σαν τη Μελανί Λοράν στο «Άδωξοι Μπάσταρδη» που είχε κλειστεί με τις μπομπίνες στο σινεμά και περίμενε μια φλόγα για να γίνουν όλα στάχτη και μπούρμπερη. Ήταν η μπομπίνα, ήμουν ο αναπτήρας.
Και όμως. Οι πρώτες μας φορές ήταν μάλλον απογοητευτικές και για τους δυο μας. Όμως –περισσότερο από πείσμα και επιμονή και όχι τρελή εμπειρία- διέκρινα μερικά σημάδια, μερικές απειροελάχιστες κινήσεις που υποδήλωναν ότι εδώ υπάρχει κοίτασμα που περίμενε καρτερικά κάποιος να το ανακαλύψει. Ήταν το ελ Ντοράντο και ήμουν ο χρυσοθήρας. Η υπομονή είναι προτέρημα για όσους ψάχνουν χρυσάφι, στο σεξ χρειάζεται να λάβεις δράση. Και έλαβα. Για ένα εξάμηνο αφοσιώθηκα στο να βγάλω αυτό το θηρίο που όντως έκρυβε μέσα της.
Μίλα μου βρώμικα
Το σεξ με τη Δάφνη γινόταν στα μουγκά για ένα διάστημα, δηλαδή δεν ήταν δηλαδή σεξ. Πρώτα άρχισα εγώ να μιλάω. Ακόμα θυμάμαι την έκπληξη στο πρόσωπο της όταν με άκουσε να της μιλάω βρώμικα. Κράτησε περίπου 10’’ και μετά μετατράπηκε σε βλέμμα ευχαρίστησης. Η δική μου έκπληξη, όταν λίγο καιρό μετά την άκουσα και εκείνη να βρίζει, κράτησε περισσότερο (σε αντίθεση με κάτι άλλο). Ήμασταν πια σε καλό δρόμο. Περιττό να πω ότι μέσα σε μερικούς μήνες το dirty talking της θα έκανε ακόμα και λιμενεργάτη στο Αμβούργο να κοκκινίσει από ντροπή.
Γράψε μου πιο βρώμικα
Αλληλένδετο με το παραπάνω ήταν το sexting, το οποίο μου ήταν και πιο εύκολο για το ξέρεις κρυβόμουν πίσω από το πληκτρολόγιο ή την οθόνη αφής και την άφηνα να διαβάσει λεπτομέρειες όλες τις ερωτικές μου προθέσεις. Και για εκείνη ήταν πιο βολικό, γιατί δεν χρειαζόταν να απαντήσει κάτι. Εμένα μου αρκούσε να σκέφτομαι ότι εκείνη ήταν κάπου έξω, διάβαζε το μήνυμα και δάγκωνε τα χείλη της.
Όταν τη συναντούσα το βράδυ, σχεδόν μου ορμούσε. Της άρεσε τόσο πολύ αυτό το παιχνίδι, ώστε είχα διαπιστώσει ότι γούσταρες περισσότερο όταν ήμασταν μαζί μέσα σε μια παρέα και ξαφνικά της ερχόταν ένα τέτοιο μήνυμα από εμένα.
Ανέβαιναν τα ντεσιμπέλ
Τα είπαμε και παραπάνω. Στην αρχή το σεξ ήταν βγαλμένο από τις χρυσές μέρες του βωβού κινηματογράφου. Για να το θέσω λίγο καλύτερα, ήταν μια γυμνή εκδοχή του «The Artist» χωρίς το Όσκαρ όμως. Όσο όμως απελευθερωνόταν, τόσο απελευθερωνόταν και φωνή της. Ευτυχώς, δεν σήκωνε και την πολυκατοικία στο πόδι, έκανε όμως όση φασαρία χρειαζόταν για να καταλάβω ότι περνάει καλά.
Και πότε μια γυναίκα γίνεται πιο φασαριόζα; Τη στιγμή του οργασμού της. Για κάποιο λόγο αυτό το θέμα το παραμελούσε και ώρες-ώρες μάλλον ήμουν εγώ αυτός που νοιαζόταν περισσότερο. Όσο περνούσε ο καιρός, ήθελε πάντα να τελειώνει, και επειδή συχνά αυτό δεν γινόταν με άλλο τρόπο, παρά μόνο με το στοματικό, δεν ήταν λίγες οι φορές που απαιτούσε να κατέβω χαμηλά.
Η επιστήμη, εξάλλου, το έχει πει. Ένας άνδρας μπορεί να έρθει σε οργασμό σε 4 λεπτά, ενώ μια γυναίκα σε 10-20. Αυτό σημαίνει ότι το δρομολόγιο προς τα κάτω ήταν μονόδρομος. Και φυσικά το έκανα με ευχαρίστηση και προθυμία. Άλλωστε, η φωνή της, όταν έπιανε υψηλές εντάσεις, ακουγόταν σαν μουσική στα αφτιά μου.
Σεξ σε δημόσιο χώρο
Κι όμως, αυτό ήταν κάτι που κατακτήσαμε σχετικά εύκολα και ήρθε ως αποτέλεσμα των μηνυμάτων (ενώ βρισκόμαστε μαζί στον ίδιο χώρο) που σου είπα παραπάνω. Η πρώτη φορά που έγινε ήταν προϊόν εντελώς δικής της πρωτοβουλίας. Εκείνη τη στιγμή ένιωσα το ίδιο συναίσθημα που ένιωσε ο πρώτος προπονητής του Μέσι (ή έστω του Χουχούμη) -καταλάβαινα πόσο ψηλά μπορούσαμε να φτάσουμε.
Το σεξ σε δημόσιο χώρο μπορεί να μην ήταν το φόρτε μας, όμως ήξερα ότι είχαμε ανοίξει μια πόρτα που θα οδηγούσε σε ακόμα μεγαλύτερες απολαύσεις.
Κατανομή ρόλων
Όχι δεν μιλάω για παιχνίδι ρόλων –δεν φτάσαμε ως εκεί, δυστυχώς- αλλά για την άρρητη μοιρασιά ως προς το ποιος είχε το πάνω χέρι. Όπως καταλαβαίνεις εγώ ήμουν αυτός. Έτσι και αλλιώς στο σεξ δεν υπάρχει ισότητα. Είναι μάχη των φύλων μέχρις εσχάτων. Σίγουρα, η αποδοχή από μέρους της της δικής μου κυριαρχίας είχε πολλά καλά. Ωστόσο, αυτό που την έκανε να την απολαμβάνει περισσότερο ήταν όταν την έγδυνα εγώ.
Δεν είχε σημασία αν το έκανα αργά, αισθησιακά και ευγενικά ή αν απλώς της σήκωνα το φόρεμα και παραμέριζα το εσώρουχό της. Σημασία είχε η ίδια η πράξη. Η αίσθηση πως έχανε κάθε έλεγχο και κυριαρχούσα πάνω της.
Δεν ήταν καθόλου ανεξήγητο: η διαφορά στη σωματική διάπλαση και στη φυσική δύναμη ανάμεσα στα δύο φύλα είναι παράγοντας που διεγείρει την ερωτική διάθεση, όπως σημειώνουν οι σχετικές μελέτες. Πολλές γυναίκες θέλουν την ώρα του σεξ να αισθάνονται πιο ευάλωτες, να νιώθουν ότι κάποιος άλλος θα είναι αυτός που θα πάρει την πρωτοβουλία και αυτές πειθήνια και πρόθυμα θα ακολουθήσουν.
Έξι μήνες μείναμε μαζί με τη Δάφνη. Ο λόγος που χωρίσαμε ήταν από ένα σημείο και μετά δεν μπορούσα να την ακολουθήσω στο ρυθμό με τον οποίο άφηνε πίσω τη συστολή στο κρεβάτι (στις άλλες της πτυχές εξακολουθούσε να είναι ντροπαλή). Όταν λοιπόν μου ζήτησε να με μοιραστεί με την κολλητή της, κώλωσα. Δεν με πιστεύεις, ε; Καλά κάνεις. Είπαμε, δεν είμαι και μαλάκας.
Με τη Δάφνη χωρίσαμε για τους λόγους που χωρίζει ένα ζευγάρι σε νεαρή ηλικία. Πολλά μαζί και τίποτα συγκεκριμένο. Αγνοώντας, βέβαια, ότι το καλό σεξ δεν είναι καθόλου αυτονόητο ότι θα το βρίσκεις συνέχεια με τις επόμενες παρτενέρ σου.
