Κάποια στιγμή στη ζωή μας, όλοι έχουμε βρεθεί σε αυτό το σενάριο που η κοπέλα μας ή η κοπέλα κάποιου φίλου μας, δεν έχει συμπαθήσει την παρέα. Που δεν αρκείται στο να αποστασιοποιηθεί και να σεβαστεί ότι ο δικός της έχει ιερούς δεσμούς φιλίας με τους κολλητούς του, αλλά που τον τραβάει -χωρίς εκείνος να το καταλαβαίνει- με μία αριστοτεχνική μαεστρία, όμοια με ενός σπεσιαλίστα που παίζει με τις μαριονέτες. Είναι αυτή η φράση που λέει ο λαός, ότι «το...κορίτσι σέρνει καράβι».
Θυμάσαι πώς πάει το έργο;
Να τονίσουμε κάτι: υπάρχει τεράστια διαφορά ανάμεσα στις γυναίκες που δεν συμπαθούν τους φίλους σου μεν, αλλά σέβονται τις φιλίες σου και σε εκείνες που απλά θέλουν να προκαλέσουν Χιροσίμα στη σχέση τους μαζί σου. Αν έχεις παρατηρήσει, λίγο-πολύ την εκνευρίζουν τα πάντα σε εκείνους. Τα ενδιαφέροντα τους. Οι επιλογές τους στο φαγητό. Το πώς γελάνε ή γιατί δηλώνουν ξετρελαμένοι με το Star Wars, το γιατί παίζουν βιντεοπαιχνίδια ενώ είναι ήδη 30 χρονών και γιατί τους αρέσει να βλέπουν τσόντες. Είναι εκείνη η τύπισσα που ψιθυρίζει στο αυτί του: «γιατί πρέπει να πάμε εκεί μαζί τους;», «γιατί πρέπει να έρθουν μαζί μας;», «μην τους πεις μωρέ», «δεν προτιμάς να μείνουμε εδώ να κάνουμε αγκαλίτσες;».
Κάπως έτσι ξεμακραίνουν οι φίλοι και κάπως έτσι σε κοιτούν οι άλλοι μετά από ένα μήνα που αποφάσισες να εμφανιστείς, λέγοντας σου «καλώς τον τουρίστα». Και ξέρεις τι; Καλά σου κάνουν.
Πόσο ζηλεύουν οι γυναίκες την ανδρική φιλία;
Στην τελική, είναι δικό σου θέμα
Οι δειλοί κρύβονται, οι μαλάκες ακολουθούν και οι άντρες οριοθετούν. Δεν λέμε ότι δεν έχουμε καψουρευτεί. Όλοι έχουμε κάνει λάθη. Ή μάλλον, όλοι έχουμε κάνει πράγματα για τα μάτια μίας γυναίκας, που πιθανόν να μην κάναμε σε άλλες καταστάσεις. Επίσης δεν λέμε πως είναι κακό. Όλα εμπειρίες είναι. Απλά υπάρχει ουσιαστική διαφορά ανάμεσα στον ερωτοχτυπημένο και στο κορόιδο. Η διαφορά τους, είναι ότι ο πρώτος δεν ξέχασε τον ρόλο που έπαιξαν οι φίλοι του στη ζωή του. Από τον κολλητό που τον γύρισε σπίτι μεθυσμένο αλλά ασφαλή, μέχρι εκείνον που έμεινε ξάγρυπνος για να ακούσει τα προβλήματά του. Από εκείνον που έδωσε αίμα για την οικογένεια σου, μέχρι τον άλλο που σου είπε απλά «ρε μην μασάς, εγώ είμαι εδώ για ό,τι χρειαστείς».
Και με εκείνες τι γίνεται;
Δεν ξέρουμε αν έχουμε δίκιο ή άδικο, αλλά στο δικό μας το κεφάλι, κάποια πράγματα ξηγιούνται από την αρχή. Οι φίλοι είναι ένα από αυτά. Αν είσαι από εκείνους που δεν βλέπουν τους κολλητούς ως κάτι που κάποια στιγμή θα τελειώσει από τη ζωή τους, που σέβεσαι τα παντελόνια που φοράς και που ξέρεις ότι οι φίλοι είναι εκείνοι που έχουν αποδείξει ότι μένουν στα δύσκολα, δεν θα βάλεις ΠΟΤΕ καμία γυναίκα πάνω από εκείνους. Δεν θα δώσεις περιθώρια για σχόλια και δεν θα ανοίξεις ποτέ κουβέντες διαμάχης γι’ αυτούς. Γιατί παρ’ όλα τα ελαττώματα τους, είναι εκείνοι που έμειναν όταν όλοι οι άλλοι έφυγαν - και εκείνες μαζί.
Όποια δεν μπόρεσε ή δεν θέλησε να το καταλάβει, δεν ήταν άξια να σταθεί δίπλα σου.
