Αν έχεις δει το «Boogie Nights», τότε σίγουρα δεν έχεις καταφέρει να ξεχάσεις την τελευταία σκηνή και συγκεκριμένα το διάλογο ανάμεσα στον τεράστιο (#διπλής, πολλαπλής μη σου πω) πορνοστάρ των 70’s, Eddie Adams, τον οποίο υποδύεται ο εξίσου «προικισμένος» Mark Wahlberg. Όταν ο Eddie βγάζει φόρα παρτίδα το «ταλέντο» του στον σκηνοθέτη και τη συμπρωταγωνίστριά του, η συζήτηση έχει ως εξής:
Πορνοστάρ: Θα με πάρει από πίσω;
Σκηνοθέτης: Αυτό θες;
Πορνοστάρ: Ωραία θα ήταν.
Τα νέα, γενικά, για το anal είναι καλά
Άλλωστε, γιατί ο κόσμος βλέπει ταινίες; Για να ξεφύγει από την πραγματικότητα. Για να δει κάποιους άλλους να «βιώνουν» φανταστικά σκηνικά που είτε δεν μπορεί είτε δεν θέλει, δεν πρόκειται ή τελοσπάντων έχει λίγες πιθανότητες να ζήσει ο ίδιος σ’ αυτή τη ζωή, όπως για παράδειγμα, να γνωρίσει τον Μπάτμαν ή αν είναι γυναίκα, να αδημονεί την ώρα που ένα πέος 20 εκ. θα χτυπήσει την πίσω πόρτα της. Δεν παίζει αυτό...
Οι Αμερικανοί λένε: «Anal sex is the new blow job». Το πρωκτικό σεξ είναι μια από τις σύγχρονες σεξουαλικές εμμονές των δυτικών αρσενικών, άρα και δική σου. Να’ ναι καλά το Youporn, το Pornhub, οι πορνοστάρ και όλες οι αντίστοιχες σφαίρες σεξουαλικής επιρροής σύμφωνα με τις οποίες οι γυναίκες απολαμβάνουν το anal sex λίγο λιγότερο από το shopping, αρκεί να υπάρχει λιπαντικό στο κομοδίνο και ότι είναι τόσο διαθέσιμες γι’ αυτό όσο και τα Red Bull στα ψυγεία του σούπερ μάρκετ. Βέβαια, αυτή η «προπαγάνδα» επηρεάζει και εμάς τις ίδιες. Κάποιες μάλιστα, στην προσπάθειά τους να πείσουν (τον εαυτό τους πρώτα) ότι αυτό που συμβαίνει αυτή τη στιγμή κατά βάθος είναι πολύ ερεθιστικό, αρχίζουν τις δηλώσεις: «Αχ ναι μωρό μου, είναι πολύ ωραίο τελικά...». Πάλι καλά που η στάση απαιτεί γυρισμένη πλάτη, διαφορετικά, άντε να του το πεις κατάματα και να σε πιστέψει...Και για να εξηγούμαστε, το ζήτημα δεν είναι αν είσαι υπέρ ή κατά του anal sex. Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα, έτσι κι αλλιώς λίγο πολύ όλες την έχουμε γευτεί την «αμαρτία» και καλά κάνουμε. Αλλά η αλήθεια να λέγεται: οι περισσότερες γυναίκες το δοκιμάζουν πρώτα απ’ όλα από περιέργεια. Οι επαναλήψεις γίνονται μόνο για το χατίρι σας. Για να επιμένετε τόσο, δεν γίνεται, πρέπει να αξίζει τον κόπο. Αλλά όπως στο anal, έτσι και στο δρόμο, φταίει πάντα εκείνος που έρχεται από πίσω.
To anal ως οδικό ατύχημα. Στο περίπου δηλαδή...
Αυτή τη σκέψη έκανα όταν τις προάλλες, σταματώντας κάπως απότομα η αλήθεια είναι (ποτέ δεν φταίει μόνο ο ένας) σ’ ένα φανάρι κοντά στο σπίτι μου, δύο δευτερόλεπτα πριν γίνει κόκκινο, ένιωσα το τράνταγμα στον «ποπό». Ένα 25χρονο καλοσχηματισμένο τυπάκι βγαίνει από τη Lexus. Μόλις με είχε χτυπήσει από πίσω και μάλιστα εκδικητικά, με όλη του τη δύναμη. Αφού έσκυψε ερευνητικά και με προσοχή πάνω από τον προφυλακτήρα μου, σηκώθηκε κι εκεί ένιωσα το deja-vu. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο είχε σκύψει κάποιος, κάπου, κάποτε στην αντίστοιχη περιοχή του σώματός μου και με τον ίδιο τρόπο τον θυμάμαι να μου λέει με ένα αιφνιδιαστικά παρόμοιο υπαινικτικό ύφος, όπως και τότε έτσι και τώρα: «ελπίζω να μην σε τραυμάτισα». Και στις δύο περιπτώσεις, η κατάσταση περιγράφεται (και) ως εξής: χτύπημα από πίσω.
Οι ομοιότητες πολλές. Στην αρχή πανικός. Ακόμα κι αν περιμένεις ότι κάποια στιγμή θα σε «τρακάρουν», τίποτα δεν σε προετοιμάζει ψυχολογικά, μέχρι να συμβεί. Τότε είχα βρεθεί με το κεφάλι χωμένο στο μαξιλάρι, τώρα στον αερόσακο. Οι απαραίτητες βαθιές ανάσες μετά το συμβάν και μετά σκόρπιες σκέψεις: «Είμαι καλά; Πονάω πουθενά; Ο άλλος σε τι φάση βρίσκεται; Είμαι όντως ασφαλής;».
Και ύστερα, αμηχανία. Να ανταλλάξουμε τηλέφωνα, να μάθω τα στοιχεία του, θα μου τα δώσει μόνος του ή να του τα ζητήσω εγώ; Και μετά τα τυπικά, αυτός έφυγε κι εγώ έμεινα μόνη μου. Τότε μόνο καταλαβαίνεις τι παίχτηκε. Το επόμενο πρωί, μετά από πέντε ώρες ύπνου ένιωθα μια μικρή ενόχληση στο πίσω μέρος του κορμιού μου. Τότε στον πισινό, τώρα πιο πάνω, στον αυχένα.
Για τον «θύτη», οι όποιες τύψεις της στιγμής απομακρύνονται γρήγορα, ας είναι καλά το σκεπτικό: «Ναι, αλλά τα ήθελε κι εκείνης ο κώλος της». Σωστός!
