Έχεις πατήσει τα πρώτα «άντα». Ξυπνάς ένα πρωί και πας μπροστά στον καθρέφτη για να βρεις παρηγοριά στην ωραιοπάθειά σου. Και κάπου εκεί θρυψαλιάζεται μαζί με τον καθρέφτη που μόλις έσπασες όταν είδες να ξεπροβάλει από την κεφαλή σου κάτι… γκρι. Η κρίση ηλικίας μόλις έχει προσβάλει το -μέχρι τότε- ιδανικά πλασμένο σου «εγώ». Λες και ήσουν ο εφευρέτης του ελιξίριου της νεότητας. «Όχι ρε πούστη. Τι κάνω τώρα; Που ‘ναι το stabilo; Α, όχι, έναν ανεξίτηλο θα πάρω που δεν βγαίνει και ποτέ»…
Γιατί όλη αυτή η κρίση πανικού για μια τρίχα; Από πότε ο άντρας άρχισε να κάνει την τρίχα… τριχιά; Γιατί δηλαδή ρε φίλε σε χαλάει τόσο πολύ το σημάδι του χρόνου, όταν αυτό αγγίζει μόνο την εμφάνισή σου, ενώ σε πολλούς από εμάς παραμένει εγκλωβισμένο στην πεισματική άρνηση του ψυχισμού μας να μεγαλώσουμε; Γιατί ο χρόνος είναι εχθρός μόνο όταν αφορά τα… κάλλη και το φαίνεθαι; Και κυρίως ποιο είναι το κακό με τα γκρίζα μαλλιά; Αν η ικανοποίηση του προσωπικού σου ναρκισσισμού είναι ο στόχος, αυτά τα ερωτήματα θα σε βασανίζουν αδυσώπητα όσο θα παίζεις νευρικά με αυτή την τρίχα, λες και προσπαθείς να πειστείς ότι είναι όντως αληθινή. Λες και όσο την πιάνεις τόσο ξεθωριάσει το γκρι και ξαναβρίσκει το φυσικό του χρώμα. Αν από την άλλη, η αυτοπεποίθησή σου πηγάζει από τις επιτυχίες και την πέραση στο γυναικείο φύλο, τότε έχεις παραπάνω από έναν λόγους, πρώτον για να χαλαρώσεις, δεύτερον για να το ξανασκεφτείς και τρίτον για να πεις «ουδέν κακόν αμιγές καλού», βλέποντας τη θετική πλευρά που προκύπτει από το πώς αντιμετωπίζει το γυναικείο μυαλό την τρίχα που σε πρόδωσε. Κι ασ’ την ήσυχη επιτέλους, δεν είναι παντελόνι να ξεβάψει!
Ερωτήματα μπροστά στον καθρέφτη
Έχεις σκεφτεί ποτέ γιατί ξενερώνουμε τόσο με τις γκρίζες τρίχες; Κι αν θα ‘πρεπε όντως να ξενερώνουμε; Και δεν θα σε πάω καν σε αμπελοφιλοσοφίες τύπου «η ζωή προχωρά, μην φοβάσαι να δεχτείς ότι μεγαλώνεις, ότι ωριμάζεις, δέξου την αλλαγή και τον χρόνο». ΟΧΙ. Ηρωικό όχι! Δεν θέλω να δεχτώ τον χρόνο, δεν θέλω να μεγαλώσω, θέλω να παραμείνω τεκνό. Τζόβενο! Ασ' το, λοιπόν, αυτό και σκέψου κάτι άλλο. Σκέψου διαφορετικά. Σκέψου σαν γυναίκα. Κι αν προσβάλλεσαι με αυτό επειδή θίγεται η τεστοστερόνη και η «metrosexual» υπόστασή σου, σκέψου πώς… σκέφτεται μια γυναίκα.
Σε δεκάδες άρθρα αντηχούν εκατομμύρια γυναικείες γνώμες και περικλείουν αν όχι όλο, ένα μεγάλο κομμάτι αυτής της παράξενης ως και παράλογης αλλά πάντα ιντριγκαδόρικης λογικής του αντίθετου φύλου. Διαβάζοντας πολλές από αυτές θα καταλάβεις πως δεν υπάρχει λόγος να καταφεύγεις ούτε σε άναρθρες κραυγές, ούτε σε λύσεις απελπισίας, ούτε σε υποκατάστατα προσωπικότητας (προϊόντα βαφής της «Just for Men», ειδικά τζελ, χένα, χρωμοσαμπουάν, βότανα και διάφορα τέτοια γιατροσόφια)!
Οι γυναικείες «αποχρώσεις» του γκρι…
Τι κακό έχει το γκρι ρε φίλε; Είμαι 28 και αδημονώ για μία τέτοια κωλότριχα! Βλέπω στο κεφάλι του συνομήλικου κολλητού μου να παίζει δεξί εξτρέμ μία γκρίζα τρίχα και τον ζηλεύω! Κι ο τύπος κουρεύεται δυο φορές τον μήνα! Τι κάνεις ρε μεγάλε; Πώς γίνεται να σε ενοχλεί η γυναίκα που περνά ώρες μπροστά στον καθρέφτη όταν εσύ τα βάφεις ή τα κουρεύεις για λόγους ανασφάλειας; Έχεις σκεφτεί ποτέ το γυναικείο μονόλογο στην όψη μίας γκρίζας τρίχας αλλά και στην άλλη όψη μίας βαμμένης γκρίζας τρίχας;
Η Gigi Engle του Elite Daily είχε γράψει ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο από αυτά που εκπροσωπούν τη γυναικεία κοινή γνώμη και σου αποδίδουν τις αμέτρητες… αποχρώσεις και επιδράσεις του δικού σου γκρι στις ευαίσθητες χορδές των δικών τους γούστων, δίνοντας και μερικές από αυτό το απροσδιόριστο γυναικείο «ψυχογράφημα». Αντί, λοιπόν, να επιβεβαιώνεις τα στατιστικά δεδομένα του γνωστού κομμωτή και «Creative Colourist of the Year 2014» της Αυστραλίας, Τζακ Μόρτον ότι «οι άνδρες μας επισκέπτονται για βαφή πιο συχνά από τις γυναίκες», δες τα πράγματα από μία άλλη ματιά. Τη γυναικεία. Και όλες τις μορφές που μπορούν να αποκτήσουν στα μάτια τους οι γκρίζες τρίχες σου…
H πολυταξιδεμένη τρίχα
Για την Gigi Engle και πολλές άλλες Gigi Engle αυτού του πλανήτη, η γκρίζα σου τρίχα σημαίνει…
Για σκέψου λίγο το παράδοξο και το διαφορετικό της γυναικείας σκέψης. Βγάζεις τη γοητεία του ώριμου, του έμπειρου, του πολυταξιδεμένου. Ο κολλητός μου πάντως με την γκρίζα τρίχα μέχρι Μύκονο έχει φτάσει…
Η τρίχα στο Πεκίνο
Υπάρχει βέβαια και η άλλη άποψη που λέει πως η γκρίζα τρίχα…
Ποιος ξέρει τι μπορεί να σκέφτονται όταν τους μιλάς για τον εαυτό σου. Τα λόγια και οι αφηγήσεις της ρουτίνας σου ωχριούν μπροστά στην φαντασία τους που οργιάζει στη θέα του γκρίζου. Σκέψου ότι είσαι στο πρώτο ραντεβού. Εσύ μπορεί να τους λες για «άλλη μια μέρα στη δουλειά» κι εκείνες να αναπτύσσουν διάλογο με την τρίχα, ψάχνοντας να βρουν τι μυστήριο κρύβεται πίσω από εσάς τους δύο. Μπλα, μπλα, μπλα, εσύ, συνέντευξη από την τρίχα αυτή. «Πες μου για σένα. Μου βγάζεις κάτι μυστηριώδες. Τι κρύβεται πίσω από αυτόν τον μοναχικό άντρα» κλπ. Άσε την τρίχα να κάνει το mindgame της και συνέχισε να αραδιάζεις μπαρούφες. Αρέσεις.
Η τρίχα «Insurance»
Το πρώτο πράγμα που είθισται να αναζητά μια γυναίκα σε μία σχέση και ένας από τους λόγους της σχέσης είναι η ασφάλεια. Μπορεί μια τρίχα να της δημιουργήσει αυτή την ουτοπική έστω ασφάλεια;
Σύμφωνα με αποδεδειγμένες και χιλιοειπωμένες ατάκες μπορεί…
Η πατρική τρίχα
Λένε πως από μια ηλικία και έπειτα, σε κάθε πρώτο ραντεβού, υπάρχει μια μηχανή του χρόνου στο γυναικείο μυαλό που μεταφέρει την εικόνα 10 χρόνια μετά και τη μετατρέπει σε «wannabe» καταστάσεις συμβίωσης. Μία προσομοίωση και ένα τεστ από το οποίο αν περάσεις, τότε αυτομάτως περνάς απευθείας και στο δεύτερο. Για τις προφορικές εξετάσει του πρώτου ραντεβού, λοιπόν, η γκρίζα τρίχα σου μπορεί να αποτελέσει το «σκονάκι» που μανιασμένα έψαχνες σε διάφορα συμβουλευτικά sites με tips του τύπου «πώς να την εντυπωσιάσεις». Στη σκέψη και ρητορική ερώτηση της γυναίκας, λοιπόν, «κάνει για σύζυγος και πατέρας», η τρίχα σου έχει την απάντηση…
Τρελό, ε; Κι εσύ κάθεσαι και ψάχνεις βαφές και διάφορα γιατροσόφια για να καμουφλάρεις το γκριζάρισμα...
Η τρίχα… σύμβολο!
Τι να γράψω, τι να γράψω; Εν προκειμένω τίποτα… Ας τα πουν όλα οι χίλιες λέξεις μιας εικόνας και το σήμα κατατεθέν της γκρίζας τρίχας…
Δεν είναι όλα «άσπρο-μαύρο»… Υπάρχει και το γκρι!
Τίποτα από τα παραπάνω δεν είναι θέσφατο. Ο Clooney δεν αρέσει επειδή έχει γκρίζα τρίχα. Αρέσει επειδή είναι ο Clooney. Το ίδιο ισχύει και για τον Mourinho και για τον Brosnan και για τον De Niro, τον Ford και τόσους άλλους της κατηγορίας των γκριζομάλληδων. Τόσοι και τόσοι. Matt LeBlanc, Richard Gere, Ben Stiller, μη σου αραδιάζω τώρα, κάνε ένα γκουγκλάρισμα και θα καταλάβεις. Όλοι αυτοί δεν αρέσουν πρωτίστως επειδή είναι γκριζομάλληδες. Αρέσουν πρώτα γιατί είναι διάσημοι, μετά επειδή είναι ηθοποιοί (ή οτιδήποτε άλλο), μετά επειδή είναι -αντικειμενικά ή υποκειμενικά- ωραίοι και μετά για το εφέ του γκρίζου. Εσύ, όμως, μπορεί να αρέσεις αφενός για όλα τα μυστηριώδη γούστα των εκάστοτε «Gigi Engle», αλλά κι επειδή τους θυμίζεις αυτούς!
Υπάρχουν βέβαια και πολλά αντιπαραδείγματα, τα οποία θέλουν την εξαίρεση να επιβεβαιώνει τον κανόνα πως ανάμεσα στο άσπρο και στο μαύρο υπάρχει και το γκρι. Μην πελαγώνεις για μια τρίχα, αλλά μην περιμένεις ότι θα γίνεις αρσενική Σταχτοπούτα, μεταμορφωμένη σε πεντάμορφο όταν θα την λανσάρεις επιδεικτικά μπροστά της, προσπαθώντας να καλύψεις το υπόλοιπο ανάποδο γαμώτο.
Π.χ λέω εγώ τώρα ως απάντηση στο…
Ή στο…
Τα χρόνια κάπου, κάποτε θα σε προδώσουν. Το θέμα είναι να μην προδώσεις εσύ τον εαυτό σου, γιατί κάτι τέτοιες σκέψεις αντί να γίνονται ελπίδες για σένα πάνε περίπατο…
Βαμμένα αντρικά μαλλιά στο «women translate»
«Δεν έχεις ιδέα τι μπορεί να βρει μια γυναίκα ελκυστικό σε έναν άντρα»
«Δεν έχεις αυτοπεποίθηση»
«Κρύβεσαι πίσω από την εμφάνισή σου»
«Ντρέπεσαι για την ηλικία σου»
«Δεν έχεις φιλοδοξίες»
«Έχεις διαφορετική προσέγγιση της ζωής»
Δεν τα λέω εγώ… Αυτή που έχεις απέναντί σου το ξεστόμισε μέσα της ανακαλύπτοντας την βαμμένη σου τρίχα.
