Τετάρτη, 22 Φεβρουαρίου, 2006. Μία ήρεμη μέρα στο Ηνωμένο Βασίλειο και την περιοχή του Δυτικού Κεντ. Όλα βαίνουν ομαλά. Ξάφνου μία συμμορία έξι ατόμων μπουκάρει σε μια αποθήκη ασφαλείας και ξαφρίζει 53 εκατομμύρια λίρες. Χωρίς να μπαίνω σε περαιτέρω λεπτομέρειες, έτσι καταγράφεται στην ιστορία η μεγαλύτερη ληστεία που έχει γίνει ποτέ στο Νησί.
Η κατάσταση έτσι όπως εξελίχτηκε – όμηρος ο βασικός κλειδούχος, μεταμφιεσμένοι σε αστυνομικούς οι κακοποιοί – ήταν λες και έβλεπες ταινία-ληστεία του Χόλιγουντ. Και δόξα τω Θεώ μέχρι σήμερα έχουν βγει άπειρες τέτοιες.
Κάπως έτσι στο Ratpack θυμηθήκαμε τις 5 ταινίες που οι ληστές μας εκστασίασαν με την φαντασία τους και κατάφεραν να κλέψουν τη δόξα από ασφάλεια, κάμερες, ντετέκτιβ, αλλά και αρκετό χρήμα από τα θύματά τους.
Επειδή οι ταινίες με ληστείες είναι άπειρες, αλλά η 5άδα αρκετά μικρή να τις χωρέσει, δίκαια θα ‘χεις παράπονα που δεν θα δεις έργα τύπου «Snatch», «Inside Man» ή «Bonnie and Clyde». Και σίγουρα δεν θα είναι οι μόνες. Περιμένουμε να τις κοτσάρεις στα σχόλιά σου.
1. The Town (2010)
Μια παρέα ληστών που ηγείται από δύο τύπους. Τον μανιακό και αδίστακτο υπαρχηγό (Τζέρεμι Ρένερ) και τον «εγκέφαλο», ένα βήμα μπροστά από όλους, αλλά αυτοκαταστροφικό και ερωτύλο (Μπεν Άφλεκ). Και γιατί αυτοκαταστροφικός; Πώς αλλιώς λέγεται ένας τύπος που αρχίζει να βγαίνει ραντεβού (και ερωτεύεται) μια υπάλληλο που μόλις έχει ληστέψει; Τι να πει άραγε ο υπαρχηγός, τώρα που η συμμορία έχει βάλει πλώρη να «αδειάσει» το ιστορικό γήπεδο μπέιζμπολ της Βοστόνης, Φένγουεϊ Παρκ;
Ο Άφλεκ (σκηνοθετικά) σε παίρνει από το χεράκι και σε βάζει μέσα στο δράμα και την αγωνία που βιώνει στην μεγάλη ζαριά που πρέπει να ρίξει. Στην επιλογή του ανάμεσα στους φίλους και το έγκλημα ή το «αίσθημα» και τη φυσιολογική ζωή – a.k.a. την δύσκολη αποστολή να απεμπλακεί από τους παλιούς, κακούς δεσμούς.
Μπορεί να πήρε το Όσκαρ Σκηνοθεσίας για το «Argo», αλλά το «The Town» είναι με διαφορά η καλύτερη ταινία του μέχρι σήμερα. Είναι τόσο καλή που κάνει ακόμα και τον ηθοποιό Άφλεκ να φαίνεται φοβερός.
2. Ληστεία αλά Ιταλικά (1969)
Δύο εκδοχές η ταινία. Η πρώτη του 2003 μπορεί να είχε εξαιρετικό καστ - Σαρλίζ Θέρον (όλε), Μαρκ Γουόλμπεργκ, Τζέισον Στέιθαμ και κακό τον Έντουαρτ Νόρτον - ωστόσο δεν είχε κάτι άλλο να αντιπαρατάξει απέναντι την κλασική ληστεία-εκδίκηση του Μάικλ Κέιν και της παρέας του.
Θα δώσουμε έξτρα στο πρώτο φιλμ που και Μπένι Χιλ είχε, και απίστευτο τέλος διέθετε. Από εκείνα που έχουν αφήσει το στίγμα τους στον κινηματογράφο. Άραγε ο Τσάρλι Κρόκερ έκλεψε το χρυσάφι από το Τορίνο ή αυτό έπεσε τελικά στον γκρεμό;
3. Η Συμμορία των Έντεκα (2002)
Και εδώ έχουμε δύο εκδοχές. Μόνο που -συγγνώμη φανς του Σινάτρα- θα προτιμήσουμε τη νεότερη έκδοση. Αυτή με τους Τζορτζ Κλούνεϊ, Μπραντ Πιτ, Ματ Ντέιμον (και Κέισι Άφλεκ πολλά χρόνια πριν το Όσκαρ) που τα βάζουν με τον Άντι Γκαρσία και το καζίνο του.
Η δουλειά τους φαίνεται και είναι δύσκολη έως ακατόρθωτη. Ωστόσο η «Συμμορία των Έντεκα» είναι μια πραγματικά καλοκουρδισμένη μηχανή, σαν την Μπαρτσελόνα του Γκουαρντιόλα ένα πράγμα. Κάθε μέλος έχει το ρόλο του, κάνει εξαιρετικά τη δουλειά του και τα αποτελέσματα με Κλούνεϊ σε ρόλο Μέσι, είναι εντυπωσιακά.
Αν δεν ήταν έτσι, άλλωστε, δεν θα ακολουθούσαν άλλα δύο επεισόδια από τότε – a.k.a. «Συμμορία των Δώδεκα» και «Συμμορία των Δεκατριών». Σωστά;
4. Heat (1994)
Το 1974 τα δύο τοτέμ του σινεμά (Ρόμπερτ Ντε Νίρο και Αλ Πατσίνο) βρέθηκαν στην ίδια ταινία (Νονός: Μέρος 2) αλλά δεν μοιράστηκαν την οθόνη. Θα το κάνουν τελικά το φετινό καλοκαίρι στην νέα ταινία του Σκορτσέζε με τίτλο «The Irishman», αλλά η πρώτη φορά που χώρεσαν ταυτόχρονα στο ίδιο σκηνικό ήταν πολλά χρόνια πριν.
Συγκεκριμένα το 1994 ο Αλ Πατσίνο ως επικεφαλής επιθεωρητής είχε το δύσκολο έργο να σταματήσει έναν διαβόητο ληστή. Ποιος ήταν αυτός; Μα φυσικά ο Ντε Νίρο, και τον κολλητό του, Βαλ Κίλμερ στα καλά του χρόνια. Αποτέλεσμα; Ένα έργο που σίγουρα παρακολουθούσες από την αρχή με κομμένη την ανάσα. Μία η «τιτανομαχία» μεταξύ των δύο, από την άλλη τα εμπόδια στη δουλειά τους λόγω της προσωπικής τους ζωής. Ο υπέρτατος διάλογος στο μοτέλ μεταξύ ντετέκτιβ και εγκληματία, και η καλύτερη σκηνή πυροβολισμών που έχει ζήσει ποτέ ο κινηματογράφος.
Μια ταινία η οποία μόνο και μόνο για το γεγονός ότι περιελάμβανε το δίπολο «Ντε Νίρο vs Πατσίνο» ήταν αρκετή για να τη δεις. Ωστόσο όποιος και αν την παρακολούθησε, είχε να λέει πως το τελικό αποτέλεσμα δικαίωσε ακόμη και τις πιο υψηλές προσδοκίες που δημιουργούσε το σούπερ διάσημο καστ της.
5. Οι Συνήθεις Ύποπτοι (1993)
Όταν πρωτοείδαμε τον Κέβιν Σπέισι δεν μας γέμιζε πολύ το μάτι. Σαν ένας καημένος, τελευταίος τροχός της αμάξης, που τον λυπήθηκε ο Γκάμπριελ Μπερν (Κίτον) παρέα με τους Μπενίτσιο Ντελ Τόρο (Φένστερ), Στέφεν Πόλακ (ΜακΜάνους), Κέβιν Πόλακ (Χόκνεϊ) και τον πήρε μαζί του μπας και πάρει κάνα ψιλό.
Οι Συνήθεις Ύποπτοι δεν ήταν κατά βάση μια δεμένη παρέα, αλλά ένα σύνολο που οι συνθήκες τα έφεραν έτσι ώστε να ξεκινήσουν τα κόλπα και να πιάσουν την καλή ληστεύοντας ένα πλοίο γεμάτο κοκαΐνη. Μόνο που λογάριαζαν χωρίς τον μαφιόζο Κάιζερ Σόζε.
Έναν τύπο που πλην ελαχίστων, κανείς δεν ήξερε, αλλά όλοι έτρεμαν. Κι όπως αποδείχτηκε στο τέλος (από τα επικότερα φινάλε όλων των εποχών), πολύ καλά έκαναν.
Σου πετάμε το μπαλάκι και σε βάζουμε στο παιχνίδι:
