Εσύ πώς αντιλαμβάνεσαι το ελληνικό καλοκαίρι; Πώς αντιλαμβάνεσαι αυτό το εκτυφλωτικό φως που πέφτει πάνω στα άσπρα σπιτάκια; Πώς αντιλαμβάνεσαι εκείνη τη στιγμή που έχεις βουτήξει στη θάλασσα, επιπλέεις στο νερό, κλείνεις τα μάτια και νιώθεις να σε καίει αυτή η πορτοκαλί κουκίδα που σχηματίζεται πίσω από τα κατεβασμένα σου βλέφαρα.
Το Suntan είναι μια ταινία για το ελληνικό καλοκαίρι, για την καυτή ανάσα του ήλιου, αλλά δεν είναι μια ταινία που απεικονίζει το καλοκαίρι πατώντας πάνω στα στερεότυπα του απέραντου μπλε, του λευκού κυκλαδίτικου στενού και τη βουκαμβίλιας. Συγγνώμη, αλλά τα ινσταγκραμικά φίλτρα μάς τελείωσαν.
Είναι μια ταινία που αναπαριστά το καλοκαίρι σωματικά, του δίνει σάρκα και οστά, το κάνει να πάλλεται, να χτυπιέται κάτω από την ντισκομπάλα της La Luna, να ξαπλώνει γυμνό πάνω στην άμμο που ζεματάει.
Το Suntan ακούστηκε και έξω από τα σύνορα της χώρας –ναι, πλέον το έχουμε συνηθίσει αυτό για τις κινηματογραφικές παραγωγές της χώρας, ωστόσο δεν έχουμε συνηθίσει να ακούγονται αυτές οι ταινίες που έχουν θερμοκρασία, που μπορεί να είναι απλές μα λειτουργικές στο σενάριο, που νιώθεις σαν τις έχεις ακούσει, σαν τις έχει ζήσει.
Έχεις μια ευκαιρία να το δεις απόψε (11/7) στον πολυχώρο ΣΠΟΥΤΝΙΚ ο οποιός συνεχίζει τις ενδιαφέρουσες προβολές, μετά τα Φτηνα Τσιγάρα και το Ας περιμένουν οι Γυναίκες.
Από την πλευρά μας καταθέτουμε μερικές αλήθειες που μας έμαθε για τη ζωή (την Αντίπαρο και το καλοκαίρι) το Suntan.
Στην Αντίπαρο μπορεί να μην ξέρεις πού άρχισε μια ιστορία, ξέρεις όμως πού θα τελειώσει: στη θρυλική La Luna, με φωτορυθμικά, σώματα με κολόνιες και αλάτι και αυστηρά με μπουκάλι μπύρας στο χέρι.
Το παραπάνω βέβαια δεν αποκλείει το γεγονός ότι η φάση της La Luna είναι και κάπως υπερεκτιμημένη (μην παρασυρθείς από τις ντελιριακές σκηνές που γυρίστηκαν εκεί).
Ναι, το ελληνικό κυκλαδίτικο καλοκαίρι θα είναι πάντα κουλ. Τα νιάτα είναι πάντα κουλ. Και ο συνδυασμός τους εκρηκτικός.
Στο ίδιο αυτό καλοκαίρι, ψάχνουν για ζωτικό χώρο και οι μη κουλ τύποι. Αυτοί που είναι άσπροι από το αντιηλιακό, που ποτέ δεν αποκτούν σέξι μαύρισμα. Αυτοί, που την ίδια ώρα που το σφριγηλό νεανικό σώμα θριαμβεύει πάνω στην άμμο, φέρουν την ήττα του λίπους, του γήρατος, της πάλλευκης επιδερμίδας, της τρίχας στην πλάτη, του καπέλου που τους προστατεύει από τον ήλιο, που το καλοκαιρινό αεράκι χαϊδεύει τις καραφλίστες τους.
Όσο κοντά ή μακριά είσαι από τα 42, τον έχεις δει τον Κωστή, αυτόν τον ημιπαρατημένο τύπο που δεν μπορεί να χωρέσει πουθενά, που πάντα θα κάνει την όποια στιγμή ένα κλικ πιο αμήχανη. Τον έχεις δει, τον ξέρεις και οι πιο τολμηροί τον έχουν ονειρευτεί να έρχεται καταπάνω τους τρέχοντας από την απέναντι γωνία.
Μην πεις ποτέ «εγώ σαν τον Κωστή ποτέ». Η απόσταση από τον Κωστή είναι μερικά «όχι» που ειπώθηκαν νωρίς και μερικά «ναι» που ακούστηκαν αργά. Γενικά, μην έχεις την ψευδαίσθηση ότι εσύ και η ζωή μοιράζεστε το ίδιο ρολόι.
Η μπλε πορτούλα στο κάμπινγκ. Ίσως να έχεις ακούσει ότι η Αντίπαρος έχει αλλάξει, ότι γίνεται κάτι άλλο. Όσο υπάρχει η πορτούλα, μένει ζωντανή και υπόσχεση ενός δικού σου παραδείσου.
Όχι, οι παραλίες της Αντιπάρου δεν είναι τόσο ωραίες όσο φαίνονται στο Suntan.
Η Άννα, οι γυναίκες δηλαδή σαν την Άννα, ωραίες εκ φύσεως, ανάφτρες εξ αλαζονείας. Είναι 20 ετών μα τους κάνουν καλά όλους. Εύκολο να τις διαβάσεις, δύσκολο να κάνεις έστω και μία σωστή κίνηση αν μπλέξεις μαζί τους.
Οι ενδείξεις ήταν εκεί, ευδιάκριτες και ικανές σε αριθμό για το ταλέντο του Μάκη Παπαδημητρίου. To Suntan είναι ο θρίαμβος του, παίρνει την ταινία πάνω του και μας οδηγεί σε ένα αλατισμένο και ιδρωμένο vertigo.
Καταλαβαίνεις ότι έχεις αρχίσει να μεγαλώνεις όταν πιάνεις τον εαυτό σου να σκέφτεται ότι η παρέα της Άννας δεν είναι γαμάτη, δεν συγκροτεί μια εικόνα που φθονείς, αλλά ότι είναι απλά μια παρέα ανυπόφορη και μαλακισμένη.
Δεν ξέρω για σένα, αλλά προσωπικά δεν γνωρίζω πολλούς άνδρες που δεν θα τους κοβόταν η ανάσα με το βλέμμα της Έλλης Τρίγγου (και το γέλιο της).
Η μεταμεσονύκτια λιτανεία από την πλατεία στο La Luna μέσω του χωματόδρομου που φωτίζεται από κινητά, φακούς και τρικάβαλα. Το «My baby just cares for me» που αποχαιρετά τη νύχτα και καλωσορίζει την αυγή. Το ζεστό κρουασάν σοκολάτα στο κάμπινγκ πριν πέσεις για υπνο. Καλοκαίρι στην Αντίπαρο μέσα σε τρεις προτάσεις.
Το κάμπινγκ της Αντιπάρου είναι ωραίο, ειδικά αν το επισκεφθείς όταν η φασαριόζικη πιτσιρικαρία απουσιάζει. Κάμπινγκ Αντιπάρου όμως με Γιάννη Οικονομίδη να υποδύεται τον ιδιοκτήτη είναι εντελώς άλλη φάση.
