Τυπικά, το Twin Peaks είναι ένα crime story που διαδραματίζεται στη βαθιά αμερικανική επαρχία των Μοτέλ, της κερασόπιτας και του καφέ φίλτρου. Επί της ουσίας είναι πολλά περισσότερα, ένα καλειδοσκόπιο δράματος, σασπένς, μαύρου χιούμορ, παραλόγου και σουρεαλισμού. Λίγο παλιό, λίγο νέο, λίγο «Μπλε Βελούδο», λίγο παράξενοι χαρακτήρες.
Η απόπειρα απλώς και μόνο να αναφέρεις την επίδραση του Twin Peaks στις μεταγενέστερες σειρές αλλά και σε ό,τι εντάσσεται κάτω από την πλατιά ομπρέλα αυτού που λέμε ποπ κουλτούρα, θα απαιτούσε να γράψουμε, δίχως υπερβολή, τουλάχιστον 10.000 λέξεις. Εξάλλου, όπως είχε δηλώσει πρόσφατα και ο δημιουργός του τεράστιου Sopranos, ο Ντέιβιντ Τσέις: «Είναι ψεύτης όποιος κάνει δραματική σειρά στην τηλεόραση με ωριαία επεισόδια και δεν παραδέχεται ότι έχει επηρεαστεί από τον Λιντς».
Για να το πούμε όσο πιο σχηματικά: Όταν προβλήθηκε το Twin Peaks ήταν κάτι που δεν είχα ξαναδεί οι Αμερικανοί τηλεθεατές και κατ’ επέκταση όλος ο κόσμος, αφού οι ΗΠΑ είναι αυτές που ορίζουν τις τάσεις στο τηλεοπτικό περιβάλλον.
Κατ’ αρχήν, ήταν η ίδια η παρουσία του Λιντς: ένας ήδη πετυχημένος σκηνοθέτης που είχε κάνει το πέρασμα από το ανεξάρτητο σινεμά στα πιο μεγάλα ακροατήρια: Είχε κερδίσει οσκαρικές υποψηφιότητες (Eraserhead) και είχε δοκιμάσει ανεπιτυχώς να αναμετρηθεί με τα blockbuster (Dune).
Η τηλεόραση, αντίθετα, εκείνη την εποχή ήταν ένας βάλτος κοινοτυπίας. Μια αχανής, άγονη έκταση διάσπαρτη με αφόρητα κλισέ, στην οποία ενδημούσαν παρασιτικά σχηματικές πλοκές και προκάτ χαρακτήρες. Υπήρχαν μερικά μικροοικοσυστήματα στα οποία ευδοκίμησαν αξιόλογες προσπάθειες, ωστόσο ο γενικός κανόνας ήταν πως η τηλεόραση κρατά συντροφιά στους ηλικιωμένους ή σε ναρκωμένα από τη ρουτίνα ζευγάρια της μεσαίας τάξης. Ήταν ένας τόπος, που καθώς εισερχόσουν στην επικράτειά, του αντίκρυζες την πινακίδα: «Εδώ πεθαίνουν οι καλλιτεχνικές φιλοδοξίες και τα οράματα»
Ο Λιντς χρειαζόταν έναν οδηγό, που θα ξέρει τα κατατόπια, αλλά κυρίως θα έχει διάθεση να εξερευνήσει όσα βρίσκονται πέρα από τα έλη. Τον βρήκε στο πρόσωπο του Μαρκ Φροστ, ενός πετυχημένου σεναριογράφου τηλεοπτικών σειρών, που ένιωθε όμως ήδη να ασφυκτιά στο παρωχημένο πλαίσιο της τηλεοπτικής αισθητικής.
Τα κατάφεραν και δημιουργήσαν μια σειρά, που μπορεί να απουσίασε για 26 χρόνια, να κόπηκε κακήν κακώς χωρίς να ολοκληρωθεί. αλλά συζητιόταν πάντα.
Μπορούμε ωστόσο να επιχειρήσουμε να αναφέρουμε τις πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις αυτής της επιρροής. Τις πιο ψηλές βουνοκορφές που αντικρύζει κανείς αφού σκαρφαλώσει στο Twin Peaks.