Πριν 14 χρόνια έπεσε τυχαία στα χέρια μου ένα μυθιστόρημα σε συνέχειες με τίτλο «Το Παιχνίδι του Στέμματος» (εκδ. Anubis). Άρχισα τότε να λέω στους φίλους μου ότι ανακάλυψα ένα από τα πιο γαμάτα βιβλία στην ιστορία της λογοτεχνίας (του φανταστικού) αλλά ΚΑΠΟΙΑ ΖΩΑ ΔΕ ΜΕ ΠΙΣΤΕΥΑΝΕ.
Μετά ήρθε η σειρά, πάθανε κοκομπλόκο όλοι, εγώ ούρλιαζα «τα έλεγα εγώ», εκείνοι μου «έλεγαν ηρέμησε Γιώργο θα πάθεις τίποτα», εγώ τους απαντούσα «θα σας γδάρω καταραμένοι μπάσταρδοι Λάνιστερς» και μετά βάζαμε επεισοδιάκι, ηρεμούσαν τα πνεύματα, ευφραινόταν η καρδούλα μας και γινόταν η ζωή ολονών(ε) καλύτερη.