Χαρτοπαιξία... Αυτά καλό είναι να μη γίνονται, αλλά όταν γίνονται, καλό είναι να γίνονται σωστά.
Οι τσόχες πρέπει να απλώνονται, οι μάρκες πρέπει να ηχούν όταν τις παίζεις στα χέρια, τα ευρώ πρέπει να μπαινοβγαίνουν στην μπάνκα με σβέλτους ρυθμούς, τα γουίσκια οφείλουν να ρέουν άφθονα και τα αράπικα να γενοκτονούνται, από κάθε ανδροπαρέα που νιώθει ότι το ποκεράκι και η εικοσιμία αποτελούν τον ιδεατό συνδετικό κρίκο που θα φέρει τους κολλητούς ακόμη πιο κοντά.
Για να μην έχουμε όμως άλλα, καλό είναι και να τηρούνται κατά τη διάρκεια όλης αυτής της χαρτοπαιχτικής μυσταγωγίας ορισμένοι κανόνες. Τι είμαστε; Καμιά μπανανία είμαστε; Πολιτισμός κύριοι!
Τσεκάρετε και συμπληρώνετε τους δικούς σας νόμους στα σχόλια:
Εσύ πας το ουίσκι, ο άλλος τη βότκα, ο παράλλος τους χυμούς και τα ξηροκάρπια. Τον οικοδεσπότη δεν θα τον χρεώνετε. Θα ΣΕΒΕΣΤΕ.
Μαζεύεστε στο σπίτι του εργένη. Η τελευταία ανδροπαρέα που κανόνισε τουρνουά πόκερ σε σπίτι παντρεμένου, ακόμη πλένει πιάτα.
Κάθε παρέα που σέβεται τον εαυτό της, κάνει αριθμάκια για να βγει η πρώτη μάνα.
Δεν θες ΠΟΤΕ να είσαι η πρώτη μάνα.
Ακολουθεί Κλίμακα Ντροπιαστικότητας: Εσπαντρίγιες το καλοκαίρι < Μαύρα γυαλιά σε τραπέζι πόκερ με κολλητούς το χειμώνα.
Όποιος δεν ακολουθεί το μοτό «ΕΜΠ1» στην πρώτη γύρα του πόκερ, είναι αξιοθρήνητος.
Δεν είσαι εκείνος που κάνει πυργάκια τις μάρκες, ε;
Ο φίλος που κάνεις μάνα και σε βαράει από τον πρώτο γύρο, είναι ένας φίλος που δεν θα τον άφηνες ποτέ μόνο με την γκόμενά σου.
Βλέπεις άσσο σημαδεμένο στην τράπουλα; Συνεχίζεις το παιχνίδι σαν να μην τρέχει τίποτα.
Βλέπεις τεσσάρι σημαδεμένο στην τράπουλα; Σταματάς το παιχνίδι και λες με ύφος χιλίων καρδιναλίων: «Μάγκες, έχουμε πρόβλημα στο 4 καρό. Να το αλλάξουμε».
Την ιερή στιγμή που σκάνε δύο άσσοι στα χέρια σου, δαγκώνεις τα χείλη σου από μέσα και προς θεού δεν κάνεις κίνηση για να σκουπίσεις το δάκρυ. Δεν θες να σε πάρουν χαμπάρι. Το αφήνεις απλώς να κυλήσει.
Πότε μπλόφα σε δύο γύρους κολλητά. Το δις μπλοφάρειν ουκ ανδρός σοφού.
Δεν είσαι ποτέ εκείνος που τσιμπάει ξηροκάρπιααπό το μπολ έχοντας σαλιωμένα δάχτυλα.
Μπαίνεις από την αρχή σε «ψαρωτικός mode» και κρατάς «Φωνή 4» καθόλη τη διάρκεια του παιχνιδιού.
Περιμένεις υπομονετικά να χτυπήσεις αλύπητα εκείνον που έκανε την πάπια στην πληρωμή του ντελιβερά. Κανείς δεν αποφεύγει τον ρόλο της μάνας.
Το να μπλοφάρεις σταματώντας στο 13 δεν είναι μαγκιά είναι αυτοταπείνωση. Και φόβος.
Θάνατος σε εκείνον που ρωτάει αν παίζουν τα 6άρια στην εικοσιμία.
Τάκλιν στην καρωτίδα σε εκείνον που επιμένει ότι ο άσσος πιάνει και για ένα και για έντεκα.
Τιμή και δόξα σε εκείνον που βγαίνει πρώτος και αναλαμβάνει να μοιράζει φύλλα.
Στο φεύγα παίρνετε μαζί και τις σακούλες με τα σκουπίδια.
Προφανώς και δεν εξαντλείται εδώ ο κατάλογος. Ακούω τις προτάσεις σας στα σχόλια.
