Μεγάλες στιγμές ζήσαμε πάλι στο κέντρο της Αθήνας. Απεργοί ταξιτζήδες συγκεντρώθηκαν στην Οδό Μάρνη για να διαμαρτυρηθούν ΕΙΡΗΝΙΚΑ για τους Ουμπεράδες που έρχονται και τους παίρνουν τις δουλειές.
Όλα κυλούσαν ομαλά μέχρι που...
Πολλοί από εμάς, λίγο προκατειλημμένοι και κομματάκι κακεντρεχείς, σπεύσαμε να τους κατηγορήσουμε, επειδή, κατά τη διάρκεια της πορείας, πάνω στον ενθουσιασμό τους δηλαδή τα παιδιά, κάπου ξέφυγαν. Λιγουλάκι.
Λοιπόν, για να κοπούν επιτέλους οι μαλακίες, εμείς ξέρουμε ακριβώς τι γκένεν. Ψάξαμε και μάθαμε.
Κοίτα να δεις: Εκείνη την ώρα, έτυχε να περάσει ένας Ουμπεράς, ο οποίος, βλέποντάς τους όλους μαζεμένους, προσφέρθηκε, καλοπροαίρετα ο άνθρωπος, να τους ρωτήσει: «παιδιά να σας πετάξω κάπου;». Ε, βλέποντας οι ταξιτζήδες να γράφει και Uber το αμάξι πάνω, γνωρίζοντας -και ως γερμανομαθείς που είναι- ότι Uber σημαίνει Πάνω, ανέβηκαν. Κυριολεκτικά. Τι να έκαναν; Όχι να έλεγαν;
Και κάπου εκεί χάλασε η φάση. Σπρωξίδι, στριμωξίδι, χαμούλης, ο Ουμπερατζής από μέσα φώναζε «πάρε ό,τι θέλεις ταξιτζή». Δύσκολα τα πράγματα. Κυρίως για το αυτοκίνητο. Το οποίο δεν περνούσε ΚΑΘΟΛΟΥ καλά.
Αλλά ποιος τα χέζει τα αυτοκίνητα; Σίδερα είναι. Σημασία έχει εμείς να περνάμε καλά. Και είναι αλήθεια, πως σε αυτή τη χώρα ξέρουμε να περνάμε καλά. Όλοι. Εκτός από τα αυτοκίνητά μας. Τα οποία γίνονται θυσία για πάρτη μας. Χαλί να τα πατήσουμε. Έλα μωρέ. Εμείς να τα σπάμε. Και να ξεσπάμε. Πάνω τους.
Όπως εκείνες τις πέντε νεοελληνικές, πασοκικές και uber alles στιγμές που θυμηθήκαμε:
1. Τότε που η Παοκάρα έκανε service σε Αθηναϊκά αυτοκίνητα
2000. Τότε, και εκεί, που ο Παναθηναϊκός πήρε την Ευρωλίγκα. Οι Παοκάκηδες έβλεπαν από την τηλεόραση τους Παναθηναϊκάκηδες να έχουν βγει στην Ομόνοια, ζήλεψαν, οπότε βγήκαν κι αυτοί. Εγνατία, Αριστοτέλους, Τσιμισκή. Χαμός! Βλέποντας, όμως, ότι στο πάρτι τους είχαν σκάσει ακάλεστοι και κάτι Παναθηναϊκοί, (ή και Ολυμπιακοί, ή και Πανιώνιοι), πήραν τον νόμο στα χέρια τους. Μαζί και κάτι λοστούς. Οπότε, όποια πινακίδα ξεκινούσε από «Υ», την έστελναν σπίτι της. Και το αυτοκίνητο στις χωματερές.
Αχχχχ ωραίες στιγμές...
2. Τότε που η ΠΑΣΟΚΑΡΑ μάς έμαθε οδήγηση στην Κλαυθμώνος.
2009. Μία βραδιά, η μόνη βραδιά, που η οδήγηση στο κέντρο είναι Α-Π-Ο-Λ-Α-Υ-Σ-Η. Που ο δακτύλιος παύει να ισχύει. Μονά, ζυγά, κυκλοφορούν ΟΛΟΙ. Open party. Αλλά και εκεί, τα αυτοκίνητα δεν έδειχναν να το διασκεδάζουν ιδιαίτερα. Λογικό. Πάντα όταν στην παρέα κάποιος πίνει τον κώλο του, την πληρώνει ο μαλάκας που θα τον πάει σπίτι. Έτσι μέθυσαν και οι πασοκατζήδες φίλοι μας. Κι αφού μέθυσαν ΚΑΙ τον ήλιο, άρχισαν όλοι μαζί να ανεβαίνουν, να χορεύουν και να ξερνάνε πάνω στα αυτοκίνητά τους.
Αχχχ. Ωραίες εποχές.
3. Τότε που ο Ζάχοβιτς έφυγε με το ίδιο αμάξι που ήρθε.
1999. Ο Ζλάτκο Ζάχοβιτς καταφτάνει στο Πασαλιμάνι. Οπαδοί του Ολυμπιακού κάνουν πανικούλη για να τον καλωσορίσουν στην Ελλάδα. Η εξέλιξη δεν ήταν τόσο καλή για τον παίκτη, αφού η μανούρα με τον Μπιγκόν τον έστειλε πίσω στην πατρίδα του άδοξα και πρόωρα. Του τα 'χε πει το αυτοκίνητό του από την πρώτη στιγμή που πάτησαν το πόδι τους εδώ. Αλλά το άκουγε; Δεν το άκουγε. Σου λέει, «με αυτούς εδώ πού να πάμε; Και τι πορεία στην Ευρώπη να κάνουμε; Σημειωτόν πηγαίνουμε».
Δεν βλέπεις;
4. Τότε που η Ελλαδάρα πήρε το Euro:
2004. Πανεπιστημίου, Ακαδημίας, Σταδίου, Ομονοιάρα. Όπως λέμε Λονδίνο, Άμστερνταμ ή Βερολίνο. Το magic buss είναι εγκλωβισμένο ανάμεσα σε εκατοντάδες φανατικούς Ελληναράδες, έτοιμους να του κάνουν ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΕΙΑ λαλαλαλα. Ρε τι magic buss και παπαριές μου λες; Το πειρατικό είναι. ΝΑΤΟ ΤΟ ΠΕΙΡΑΤΙΚΟ! ΠΟΥΝΤΟ ΤΟ ΠΕΙΡΑΤΙΚΟ;
Όντως, πού είναι ρε παιδιά;
5. Τότε που κάποιος πάρκαρε στα Εξάρχεια
Λάθος. ΚΑΘΕ φορά που κάποιος παρκάρει στα εξάρχεια. Με αθηναϊκές πινακίδες, με πασοκ, με συριζα, με Ζάχοβιτς, με Ρεχάγκελ, με Σάντος, με Σκίμπε, με Yugo, με Smart, με swiftάκι.
Αχχχ ωραίο μέρος για παρκάρισμα τα Εξάρχεια...
Μη στενοχωριέσαι καλό μου αμαξάκι. Υπάρχουν και χειρότερα.
