Στο χθεσινό «Στην υγειά μας» ακόμα και οι πέτρες έγιναν αλοιφή.
Και πάμε τώρα να σας περιγράψω αναλυτικά, για να καταλάβετε τι χάσατε όλοι εσείς που βγήκατε Σάββατο.
Όπα μάγκες, έρχεται. Καλυφθείτε από πίσω καλού κακού. Κοίτα είσοδος. Κοίτα ύφος. Ο Χριστός κι Απόστολος Γκλέτσος!
Αφού βεβαιώθεί ότι όλο το κτίριο του ΣΚΑΪ βαράει παλαμάκια και προσοχές κι αφού πρώτα μπανίσει -περπατώντας- το μωρό που μετά θα τον περιμένει στο 204 του Τρία Χι...
Κλείνει αρχικά το μάτι στην ορχήστρα. Εκεί, ή σηκώθηκε η ορχήστρα να βαρέσει παλαμάκια, ή το τηλεκοντρόλ μου σκιάχτηκε και πάτησε mute από μόνο του.
Και ξεκινάει που λες ο δικός σου...
Και μας αρχίζει σε κάτι τσαλίμια και κάτι μελέ με μπάλα, αλλά χωρίς την μπάλα!
Και ΝΑ σου η κίνηση κόμπρα του Κουνγκ Φου και ΝΑ σου τα βήματα αλλαγής φρουράς και ΝΑ από πού είχε κλέψει ο Ρακινζής τις κινήσεις στο S.A.G.A.P.O...
Και μετά; Και μετά;
Ε, μετά αρχίζει τα «όπως θα παίρνω τις στροφές στην Αθηνών-Λαμίας χωρίς διόδια» κι ας χόρευε άλλο τραγούδι. Και ρίχνει κι ένα (δια)περαστικό βλέμμα στην κάμερα... Αχ ένα βλέμμα! Κόκκαλο με τα δάχτυλα ορθάνοιχτα έμεινε η Τριφύλλη.
Μετά σταματάει λίγο για να κάνει γκίμι φάιβ με ένα τύπο από πίσω. Ρε 'σεις αυτός δικός μας είναι! Ο Νίκος ο Συρίγος! Του σηκώθηκε και χτυπάει παλαμάκια!
Κι αρχίζει να πλησιάζει στην κορύφωση. Κι αφού πρώτα γυρίσει το ψάρι πλευρό για να μην αρπάξει...
Ναι! Ναι! Και μετά; Τι έγινε μετά;
«Μετά τη βάζω κάτω που λες Θεμάρα και της ρίχνω έναν...»
Ε, και μετά τελείωσε. Η μισή Ελλάδα.
ΥΓ.: Οι φιλίες δεν χαλάνε για τα ζεϊμπέκικα ρε μαλάκες.
