Έχουμε ειδησάρα. ΕΙΔΗΣΑΡΑ.
Αλλά πρώτα να σας πούμε την αμαρτία μας: Δεν γνωρίζαμε ότι η Κωνσταντίνα Σπυροπούλου ήταν αιώνια φοιτήτρια. Και δεν της το ‘χαμε κιόλας. Να, λοιπόν, που μας τις έβαλε τις γυαλούμπες. Η Κωνσταντίνα ήταν εδώ και καμιά 10ετία φοιτήτρια. Τι σημαίνει αυτό; Αρχικά, ότι τώρα ξέρουμε την ηλικία της. Κατά δεύτερον, ότι τόσα χρόνια πήγαινε με μειωμένο εισιτήριο στην Κάντζα αφού είχε πάσο και φυσικά ότι στην Πανελλαδικές την είχε ψιλοπαλέψει τελικά, αφού είχε πιάσει Φι Πι Ψι.
Η είδηση, όμως, δεν είναι μόνο αυτή. Γιατί πέρα από φοιτήτρια, πλέον είναι και καθηγήτρια. Ναι, καθηγήτρια! Για λόγους πρακτικής ξεκίνησε να διδάσκει στο 3ο ΓΕΛ Αργυρούπολης. Έκτοτε παρατηρήθηκε το φαινόμενο των αυξημένων μετεγγραφών στο συγκεκριμένο σχολείο από τα υπόλοιπα της περιοχής (μαζί και της Ηλιούπολης), όπως επίσης και του συνωστισμού μέσα στις τάξεις, που οδήγησαν σε απόλυση του απουσιολόγου.
Βέβαια, διαβάσαμε ότι τα παλιόπαιδα την τρόλαραν συνέχεια και πραγματικά απορούμε με την πάρτη τους. Δηλαδή, προτιμούν για καθηγήτρια Λογοτεχνίας, Ιστορίας ή Έκθεσης να είχαν την κλασική 60άρα με τις μεγάλες ελιές; Πάτε καλά μωρέ;
Εμείς εδώ, στο Ratpack, τα βάλαμε κάτω κι αφού θυμηθήκαμε ότι όλοι μας είχαμε από μία τέτοια άσχημη, κακιασμένη γριέτζο στο σχολείο, αποφασίσαμε να στείλουμε μία επιστολή στο Υπουργείο Παιδείας. Και να του ζητήσουμε στην επόμενη εγκύκλιό του, η οποία αλλάζει πιο συχνά κι απ’ τους προπονητές του Ολυμπιακού, να αντικαταστήσει αυτές τις ντεμοντέ και ντεκαυλέ καθηγήτριες με παρουσιάστριες πρωινάδικων. Κι εμείς τους υποσχόμαστε ότι δεν θα κάνουμε ούτε μία απουσία.
Σταματίνα Τσιμτσιλή - Αρχαία (φευ)
Το μάθημα που, αν δεν ήσουν της θεωρητικής, σε έκανε να νιώθεις τελευταίο παράσιτο της κοινωνίας. Δεν ήξερες τι λέει, πέρα από το «ειμί, ει, εστί», δεν είχες ποτέ το βιβλίο μαζί σου και, αν ήσουν στην τάξη, οι επιλογές ήταν ύπνος, σουντόκου, ξύλο με τον διπλανό. Με την Σταματίνα στο έδρανο, όμως, θα μάθεις και οξείες και δασείες και περισπωμένες, μέχρι ΚΑΙ μετάφραση. Το βγάζει το θεωρητικό η Σταματίνα, έχει πάρει το κολάι με την επικαιρότητα, την έχει δασκαλέψει κι ο Βερύκιος, σούπερ είναι. Μέχρι κι ο Παπανώτας θα γύριζε στα θρανία!
Φαίη Σκορδά - Πληροφορική (ε ναι...)
Το μάθημα που άλλοι πήγαιναν για να παίξουν ναρκαλιευτή, άλλοι για πασιέντζα, άλλοι ακόμη και για να δουν τσόντες. Η δύσμοιρη καθηγήτρια έφευγε βραχνιασμένη από τις στριγκλιές τύπου «ΜΗΝ ΠΕΙΡΑΖΕΤΕ ΤΑ ΠΟΝΤΙΚΙΑ», «ΚΛΕΙΣΤΟ ΑΥΤΟ», «ΟΧΙ Ο ΒΑΛΕΣ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΟΚΤΩ» και γενικά ήμασταν μία ωραία ατμόσφαιρα ήμασταν. Με την Φαίη θα έμπαινε τάξη. Κι εμείς θα μέναμε τάξη. Απ’ το χάζεμα.
Πριν πάμε στην επόμενη, για όσους διαφωνούν, υπάρχει κι η επιλογή για καθηγήτριες βγαλμένες από ριάλιτι
Ντορέττα Παπαδημητρίου – Φυσική αγωγή (εμ τι άλλο;)
Καλή η ώρα της γυμναστικής, αρκεί να μας έδιναν μπάλες για να παίξουμε. Υπήρχαν και κάτι ανώμαλοι καθηγητές βέβαια που έβλεπαν σοβαρά τη δουλειά τους. Και μας ζητούσαν κάτι εξωπραγματικά: να κάνουμε δύο γύρους το προαύλιο, μετά διατάσεις, κάτι σπριντ. Περίμενες πώς και πώς τη γυμναστική να ξεσκάσεις κι αυτοί σου έβγαζαν το λάδι, ενώ ήξεραν ότι μετά έχουμε Ιστορία. Με την Ντορέττα, όχι μόνο θα κάναμε γυμναστική, αλλά θα κάναμε και διατροφή. Θα βγάζαμε κάρτα μέλους, θα της δίναμε κατιτίς παραπάνω για personal και φυσικά στους ελέγχους τετραμήνου θα σκάγαμε μαζί με τους γονείς μας: «μπαμπά, μαμά αυτή είναι η κοπέλα που σας έλεγα». Το μόνο πρόβλημα εδώ είναι ότι ενώ τη μέρα της γυμναστικής έπρεπε να πάμε σχολείο με φόρμα, στην προκειμένη αυτό θα ήταν αδύνατο. Ή άβολο. Ξέρετε γιατί…
Ελένη Μενεγάκη – Διευθύντρια (ΚΑΜΙΑ κατάληψη πια)
Η μοναδική γυναικά που θα έπειθε ένα ολόκληρο σχολείο να ΜΗΝ ξανακάνει κατάληψη. Μιλάμε για καταστάσεις δηλαδή που δεν θα έλειπε κανείς από τα μαθήματα.
Στο σχολείο, η φάση με την διευθύντρια ήταν κάπως έτσι: «Κυρία-κυρία, ο Γιαννάκης μου έβρισε τη μάνα»… «Γιαννάκη, γρήγορα στο γραφείο της Διευθύντριας»… Με την Ελένη θα είναι κάπως έτσι: «Κυρία-κυρία, έβρισα τη μάνα του Γιαννάκη. Βάλτε με τιμωρία. Να εδώ στη γωνίτσα θα κάθομαι. Με το ένα πόδι όρθιο. Δεν θα ενοχλώ. Κάντε δουλειά σας».
Και κάπως έτσι, τα σχολεία μας θα ήταν καλύτερα. Και κάπου εδώ ξυπνάμε…
Υ.Γ: Δύο τελευταία πράγματα: τις αγαπάμε και τις 4 και δεν υποχωρούμε αν δεν δικαιωθούμε.
