Τον Έλληνα του ξενοδοχείου από τον τουρίστα του ξενοδοχείου τους ξεχωρίζεις λες και τους ήξερες και τους δύο από καιρό. Η διαφορά τους είναι ότι πχ ο Γάλλος είναι Γάλλος. Ενώ ο Έλληνας είναι Ελληνάρας… Ο Γάλλος δηλαδή δεν θα κάνει προσπάθεια για να σου αποδείξει ότι είναι από τη Γαλλία. Ίσως το καταλάβεις όταν τον ακούσεις να μιλάει, ή ενδεχομένως το μαντέψεις από το παρουσιαστικό του. Ο Έλληνας θα μοχθήσει, θα κοπιάσει, θα κάνει ό,τι μπορεί για να σου αποδείξει πόσο Έλληνας, ή μάλλον, πόσο Ελληνάρας είναι! Λες και πρέπει να σε πείσει ρε παιδί μου. Νομίζει ότι γίνεται κάποιου είδους διαγωνισμός μάλλον. Αλλά γιατί μιλάω σε τρίτο πρόσωπο; Όλοι κρύβουμε έναν τέτοιο Νεοέλληνα κάπου μέσα μας, έστω και βαθιά. Γιατί όλοι μας, έχουμε κάνει ένα, δύο ή και όλα από τα παρακάτω πράγματα. Ακόμα και σε πεντάστερο.
1. Έκλεψα κάτι κατά λάθος
Αυτό που πάει ο άλλος σε ένα ξενοδοχείο, έχει δώσει κάτι παραπάνω και είναι ρε παιδί μου λίγο διαφορετικό από τα συνηθισμένα. Την έχει τη χλίδα του. Και ό,τι υπάρχει εκεί που να προορίζεται για τον πελάτη κατά τη διαμονή του, το σουφρώνει. Ό,τι χωράει στη βαλίτσα. Καταφέρνει να φεύγει με περισσότερα απ’ όσα πήγε! Και μάλιστα δεν κάνει χρήση όσο μένει, γιατί «αυτά θα τα πάρω στην Αθήνα φεύγοντας. Κάτσε να τα βάλω από τώρα στη βαλίτσα μου μην το ξεχάσω!». Πιο κλασσικό από τα αφρόλουτρα και τα σαμπουανάκια μιας χρήσης δεν υπάρχει. Και δεν τα παίρνει για να τα χρησιμοποιήσει στην Αθήνα, αλλά για να έχει να θυμάται (και να θυμίζει και στους άλλους) σε ποιο νησί πήγε και σε τι ξενοδοχειάρα έμεινε που έδιναν τόσο τρομερά αφρόλουτρα! Τα οποία ασφαλώς και δεν έχει χρησιμοποιήσει για να τα πάρει πίσω γεμάτα.
2. Να πάρουμε λίγο πρωινό και για τη θάλασσα!
Η αντίδραση του Έλληνα στο πρωινό είναι πιο απολαυστική κι απ’ τον μπουφέ των τριών μέτρων. Εκτός του ότι σκάει επίτηδες 10 λεπτά πριν το deadline του, είναι τρομερές οι αντιδράσεις και οι ατάκες του στην όψη όλων όσο περιέχει το πρωινό. Ο άλλος βγάζει φωτογραφίες τα πιάτα του και τα ανεβάζει φουμπού, η άλλη μιλάει με την κολλητή της στο τηλέφωνο και της εξηγεί με ΚΑΘΕ λεπτομέρεια τι τρώει, «έλα Τούλα, καλά έχω μείνει μαλάκας (είναι από τις φορές που και οι γυναίκες μένουν μαλάκες), ο άλλος, 60 χρονών άνθρωπος πηγαινοέρχεται στον μπουφέ πιο πολύ κι απ’ τον σερβιτόρο προσπαθώντας να μας πείσει ότι ξέρει σημαίνει η λέξη «refill». Η αγαπημένη μου, όμως, είναι η κυριούλα απέναντι που φτιάχνει τα τοστάκια με τρομερή συγκέντρωση και αφοσίωση, σαν ιεροτελεστία, προφανώς το κάνει συχνά, γιατί «έχουμε να πάμε και στη θάλασσα μετά, πρέπει να ‘χουμε και μαζί μας κάτι». Κυρία μου, τον άμπακο φάγατε εσείς κι η οικογένειά σας, αφήστε τίποτα και για τους άλλους. Και τέλος πάντων, τόσο που φάγατε πρέπει να περάσουν εννιά ώρες τώρα για να βουτήξετε …
3. Η πισίνα είναι η μπανιέρα μου
Είναι πολλοί που έχουν την εντύπωση ότι η πισίνα είναι αποκλειστικά για την πάρτη τους, κι απλά επειδή είναι μεγαλόψυχοι κάνουν τη χάρη και στους υπόλοιπους να βουτήξουν. Έτσι, μιλάνε μεταξύ τους πάρα πολύ δυνατά, κάνουν μπόμπες βγάζοντας το μισό νερό έξω, βουτάνε με τα αντηλιακά και τα λάδια πάνω τους, κι αν το νερό δεν ήταν τόσο διάφανο και η πισίνα τόσο μικρή, θα ρίχνανε κι ένα κατούρημα. Γιατί δεν φέρνετε και τα σαμπουανάκια από το δωμάτιο να χτυπήσετε κι ένα λούσιμο μετά;
4. Ας καλέσω τη ρεσεψιόν. Χωρίς λόγο.
Αυτό το «0» ή το «9» που για κάποιους είναι ο αγαπημένος τους αριθμός, τόσο που το αποθηκεύουν μέχρι και στο κινητό τους! Είναι αυτοί που καλούν στη ρεσεψιόν ακόμη και για να τη ρωτήσουν πως ανοίγει το air-condition. Αν έχει NOVA γιατί το ίδιο βράδυ έχει προκριματικά ΤΣΟΥ-ΛΟΥ, αν φέρνουν καφέ στο δωμάτιο, αν τα αναψυκτικά στο ψυγείο είναι free, αν υπάρχουν κουνούπια κι αν «γίνεται να μας επαναλάβετε τον κωδικό του Wi-Fi για 16η φορά;»…
5. Θα τσακωθώ!
Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που έχουν ένα θεματάκι με τα νεύρα τους. Και που νομίζουν ότι το να πας διακοπές και να μην τσακωθείς, δεν λέει γενικά. Η λέξη «διακοπές» είναι συνώνυμο της λέξης «τσακώνομαι». Έστω μία φορά, για το καλό. Έτσι, τσακώνονται πάντα με κάποιον από την παρέα τους ή την κοπέλα τους, τσακώνονται πάντα, μα ΠΑΝΤΑ, με τη reception γιατί έτσι λέει το έθιμο, τσακώνονται με κάποιον στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής τους γραμμής, για τον οποίο έχει μάθει όλο το ξενοδοχείο πόσο, μα πόσο μαλάκας είναι.
Φυσικά, υπάρχουν και κάποια άλλα δείγματα ακραίας έκφρασης… νεοελληνισμού, τα οποία δεν χρήζουν ιδιαίτερης ανάλυσης. Όπως για παράδειγμα οι τύπου που δεν κάνουν ποτέ check out στις 12. Για την ακρίβεια, 12 ξεκινούν να τα μαζεύουν. Ή αυτοί που βρίσκουν τσάμπα νερό και νομίζουν ότι κάνουν ντουζ στον Νιαγάρα. Αμ, οι άλλοι που αγοράζουν προϊόντα από το ψυγείο και πάντα στο τέλος αναρωτιούνται γιατί πρέπει να πληρώσουν κάτι παραπάνω; Καλά δεν λέω για αυτούς που γυρνάνε το βράδυ στα δωμάτια συζητώντας δυνατά στον διάδρομο, μιας και όλοι πρέπει να μάθουν πώς πέρασαν, πού θα πάνε για μπάνιο το πρωί και που στο διάολο είναι τα κλειδιά του δωματίου. Και φυσικά, αυτοί που αφήνουν το δωμάτιο τόσο μπουρέλο λες και αυτοί που καθαρίζουν είναι ηλεκτρικές σκούπες!
