BUZZ | 25/05/2017

O Ντελιβεράς είναι αδελφός μας από άλλη μάνα

ΘΑΝΟΣ ΜΠΕΚΟΣ

Σήμερα κατεβαίνει σε απεργία και του δίνουμε το RESPECT που του αξίζει.

Αν εξαιρέσεις τις στιγμές εκείνες που πετάγονται μπροστά σου σε δρόμο μονής κατεύθυνσης και σου κόβουν τη χολή, δεν έχεις πολλά να τους καταλογίσεις. Ο λόγος για τους Ντελιβεράδες, τα παιδιά που έχουν κάνει το «παπάκι» επάγγελμα και σου φέρνουν στην πόρτα όλα εκείνα που μερικά λεπτά πριν λιγουρευόσουν κοιτάζοντας το προσπέκτους. Μία από τις πιο συμπαθείς επαγγελματικές ομάδες, εδώ που τα λέμε, η οποία κατεβαίνει σήμερα στους δρόμους (από κοινού με τους courrier και τους εξωτερικούς), απεργώντας για τα δικαιώματά της.

afisa apergia internet343 732x1024 1

Δεν βρίσκουμε τίποτα παράλογο στις διεκδικήσεις και στα αιτήματά τους. Tα βασικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν ως κλάδος τα ψυχανεμιζόταν και ο πλέον αδαής χωρίς να δει το αφισάκι. Τι ζητάνε διάολε; Να τους παρέχει η εργοδοσία εταιρικό μηχανάκι (θα συμπλήρωνα πως ακόμη κι αν δεν είναι σε θέση να τους το δώσει, θα πρέπει τουλάχιστον να αναλάβει τα σέρβις και τις βενζίνες, πράγμα που στην συνομοταξία τους αποτελεί την εξαίρεση στον κανόνα), να πληρώνονται τις προσαυξήσεις που δικαιούνται όταν αλωνίζουν τις συνοικίες βραδιάτικα, κυριακάτικα και στις αργίες, να τους παρέχονται τα απαραίτητα μέσα προστασίας (κράνη, γάντια, αδιάβροχα κλπ).

«Ποιοι βρήκαν το δίκιο τους φωνάζοντας στην μνημονιακή εποχή για να το βρουν οι ντελιβεράδες», θα πουν οι απ' έξω, ενώ από μέσα ίσως και να ακούσεις μερικούς να εστιάζουν στον πρόσκαιρο χαρακτήρα του επαγγέλματος έχοντας στο μυαλό τους κάτι σε φάση «έλα μωρέ τώρα θα κατεβαίνω στους δρόμους να διαδηλώνω; Εγώ για 5-6 μηνάκια θα δουλέψω εδώ χάμω μέχρι να μαζέψω κάνα φράγκο και μετά μην τον είδατε τον Παναή». Και κάπως έτσι, η κοινωνική απονεύρωση του σήμερα θα κάνει τα εγγόνια μας να συζητούν μεταξύ τους για το 15ο Μνημόνιο.

Αλλά ας τα αφήσουμε αυτά. Κι ας μιλήσουμε για τους ιππότες της ασφάλτου και τους μεγαλύτερούς μας συμμάχους ενάντια στη λόρδα. Τα τυπάκια εκείνα που θα τα δεις να σαβουριάζονται στο δρόμο και να σηκώνονται σαν να μην τρέχει τίποτα. Αυτοί όμως εκεί, πρέπει να τρέξουν και να προλάβουν το αέναο αλισβερίσι της πείνας, τρέχουν γιατί είναι πάντοτε τα εξιλαστήρια θύματα: Για τους πελάτες όταν αργεί η παραγγελία, για τα αφεντικά όταν θέλουν να ρίξουν το φταίξιμο που άργησε η παραγγελία κι ακούν τα σχολιανά των πελατών. Για να διαβάζεις Ratpack, θέλουμε να πιστεύουμε πως δεν είσαι από εκείνους που συμπεριφέρονται υποτιμητικά στον ντελιβερά όταν σκάει η καθυστερημένη παραγγελία και του μιλάνε λες και είναι ο τελευταίος των τελευταίων. Αν είσαι, σκέψου πως κανένας εργαζόμενος, όσο υποτιμητικά πλασμένη κι αν είναι η θέση του στο μυαλό σου, δεν αξίζει την υπεροπτική σου διάθεση. Βασικά, σύνελθε!

animation

Σύνελθε και σκέψου πως λίγοι είναι οι ήχοι που σου προσφέρουν ντόπες ενδορφίνης όσο εκείνη από το μηχανάκι που μόλις άραξε κάτω από το μπαλκόνι σου κι εκείνο το «μπουπ» από το κουτί που κλείνει. Σκέψου επίσης την κρύα αίσθηση που σου αφήνει το χέρι του, εκείνο το βράδυ που ρίχνει χιονόνερο, όταν σου δίνει τα ρέστα. Μην το συζητάμε, τα ντελιβέρια είναι αδέλφια μας από άλλη μάνα. Το φιλοδώρημα, σημαντικό κι αυτό, αλλά η αξία του πιάνει ένα ταβάνι. Πιο σημαντικό να του πεις καμιά μαλακία που θα τον βγάλει από τη ρουτίνα του πήγαινε-έλα και το ρομποτικό πάρε-δώσε, να του σκάσεις κι ένα χαμόγελο όταν ανοίξεις την πόρτα. Το αξίζει, όπως το αξίζει κάθε σκληρά εργαζόμενος. Άσε που αν δεν του το δώσεις, κινδυνεύεις να σου φέρει την επόμενη παραγγελία με κόμπο σακούλας πρωτοξάδελφο του Γόρδιου Δεσμού.

Θες; Δεν θες. Σεβασμό στον ντελιβερά της γειτονιάς σου, το λοιπόν.