BUZZ | 21/02/2017

Επίσημη πρόταση γάμου του Ratpack στη Λάουρα Νάργες

Ratpack

Έπρεπε.

Αυτό που ζήσαμε χτες το βράδυ εκεί λίγο μετά τις 10, άλλος άνθρωπος να μην το ζήσει. Με τα γαριδάκια να λιώνουν ανέμελα στο στόμα, την κόκα κόλα να δροσίζει ανά δίλεπτο τον οισοφάγο και τις τηλεοράσεις μας συντονισμένες στο Survivor, το σκηνικό για ένα ακόμη αποτυχημένο βράδυ για μία ακόμη βραδιά από εκείνες που θα έχεις να θυμάσαι στα βαθιά σου γεράματα, ήταν απλωμένο μπροστά μας.

Μέχρι που...

Μέχρι που η Λάουρα Νάργες μπουμ! Σέκη! Μπαμ και κάτω! Τέζα! «Την έριξε τελικά ο μπαγασάκος ο Σπαλιάρας», ήταν η πρώτη σκέψη που μας ήρθε αυτόματα, όπως θα ερχόταν και σε κάθε νοήμονα άνθρωπο εκεί έξω. Πέρασαν μερικά δευτερόλεπτα για να καταλάβουμε πως δεν ήταν ο Γιάνναρος που την έβγαλε νοκ άουτ αλλά η κούραση η ρημάδα. Η ταλαιπώρια της μετά από το τρέξιμο που έριξε στο αγώνισμα για την ομαδική ασυλία.

Το Λαουράκι μας, το μπιμπελό μας, το κορίτσι το πορσελάνινο που χαμογελάει και φωτίζει η ψυχή μας όλη, λιπόθυμη σε μια ακτή του Άγιου Δομίνικου. Τα πρώτα δευτερόλεπτα πέρασαν αμήχανα κι εμείς στεκόμασταν μπροστά στην οθόνη ανήμποροι. Αποφασίσαμε να αναλάβουμε δράση σε ένα κοντινό της πλάνο. Τότε είναι που κολλήσαμε τα χείλη μας στην οθόνη θεωρώντας πως αυτό που χρειάζεται ο ξανθός μας άγγελος είναι ένα φιλί της ζωής. Τότε ήταν που πέρασε από δίπλα μας η κοπέλα μας και μας κοίταξε με μια κάποια δόση απορίας (και σιχαμάρας η αλήθεια είναι). «Δεν συνέρχεται με φιλί της ζωής η λιποθυμία, ΗΛΙΘΙΕ!», την ακούσαμε να μας λέει αλλά δεν της δώσαμε σημασία. «Από τη ζήλεια της τα λέει», σκεφτήκαμε και συνεχίσαμε απρόσκοπτα την προσπάθεια διάσωσης του ομορφότερου πλάσματος που κυκλοφορεί στο σόου του Τανιμανίδη.

PHOTO GALLERY

Μέχρι που η 27χρονη πριγκίπισσα πάτησε στα πόδια της, σηκώθηκε όρθια και ένας βαθύς αναστεναγμός ανακούφισης βγήκε από τα πνευμόνια μας... Η ζωή είναι ωραία όταν η Λάουρα βρίσκεται στο πλευρό μας. Έστω και νοητά. Και οι τζούρες χαράς που μας προσφέρει τα βράδια όταν βλέπουμε την κούτσικη φιγούρα της και ακούμε τα πιο όμορφα τραβηγμένα «ρρρρ» και «λλλλ»στον κόσμο, είναι μπόλικες αλλά δεν είναι αρκετές.

Μιχάλη Μουρούτσο αν έφτασες ως εδώ, σε παρακαλούμε σταμάτα να διαβάζεις. Αρκετές θα είναι μόνο όταν ξημερώσει η μέρα που η Λάουρα θα είναι το γυναικάκι που θα ξυπνάει δίπλα μας, με την ηλιαχτίδα που θα σκάσει στο πρόσωπό της να κομπλάρει που δεν μπορεί να τη συναγωνιστεί σε λάμψη. Το πρωινό που θα τρώμε μαζί τα δημητριακά και θα της σκουπίζουμε το γαλατάκι που θα στάζει πλάι από το χειλάκι της, το χιλιοφιλημένο από το δικό μας στόμα. Τα απογεύματα εκείνα που αγκαλιασμένοι κάτω από την φλις κουβέρτα μας θα βλέπουμε σε επανάληψη τα επεισόδια του Survivor και θα θυμόμαστε εκείνη τη μέρα που πρωτοξεκίνησαν όλα:

Ελ. Βενιζέλος, αφίξεις εξωτερικού, αυτόματη πόρτα που ανοίγει, εσύ να βγαίνεις, εμείς με μια ανθοδέσμη στα χέρια κι ένα μειδίαμα μυστήριο στο στόμα, τα βλέμματα που πήγαν κι ήρθαν, το χαμόγελό σου, το γονάτισμά μας, ένα κουτάκι που ανοίγει, κάτι που λάμπει και δεν είναι το χαμόγελό σου, ένα «ΝΑΙ», το δικό σου «ΝΑΙ» μια καρατεκιά που μας ήρθε πισώπλατα και μας ξάπλωσε στο διάδρομο.