Η μεγαλύτερη διαφορά του άντρα με τη γυναίκα είναι το κυνήγι της ευτυχίας. Ο άντρας νιώθει πολλές φορές στη ζωή του ευτυχισμένος. Η γυναίκα ποτέ. Θυμίζει το χάμστερ πάνω στη ρόδα. Τώρα που το σκέφτομαι, ρε μπας και όλα τα χάμστερ είναι θηλυκά; Ή τα αρσενικά είναι αυτά που δεν τρέχουν αλλά αράζουν στην άκρη του κλουβιού; Και γιατί να μην αράξουν;
Τι θέλει ένας άντρας για να είναι ευτυχισμένος; Όπως λέει κι ένας καλός φίλος, «καλό φαί, καλό σεξ κι ησυχία…». Λίγο πριν τα 40 μου, απλά θα άνοιγα τα εισαγωγικά δυο λέξεις πιο… νωρίς για να μπει μέσα και ο «καλός φίλος».
Άλλη αμαρτία κι αυτή για τις γυναίκες… Κανένα καλό και κανένα κακό δεν πολεμούν πια στο σύμπαν. Η μεγαλύτερη κόντρα γίνεται ανάμεσα στη γυναίκα (σου) και τον καλύτερο φίλο (σου). Μιλάμε για το απόλυτο μίσος. Μπροστά στη γυναίκα όταν προσπαθεί να διαλύσει την αντρική φιλία, ο Γκέμπελς ήταν κράμα προσκόπου και Μητέρας Τερέζας. Ακόμη πάντως κι όταν πετυχαίνει το στόχο της η γυναίκα πάλι δεν είναι ευτυχισμένη. Όχι γιατί βάζει τον επόμενο στόχο αλλά γιατί δεν μπορεί. Δεν την αφήνει η υπερανάλυση.
Διυλίζει το κουνούπι και την καμήλα μαζί. Ποια καμήλα; Το κοπάδι με τις καμήλες και μάλιστα σε καθημερινή βάση. 24 ώρες τη μέρα, 7 μέρες την εβδομάδα, 365 μέρες το χρόνο! Από τη στιγμή που θα γεννηθεί μέχρι τη στιγμή που θα κλείσει τα μάτια του άντρα της, η γυναίκα σκέφτεται και αναλύει. «Με αγαπάει;», «Με θέλει;», «Πάχυνα;», «Ποια είναι αυτή;», «Θα βγει με αυτόν;;;», «Με απατά;», «Πότε θα γίνω μάνα;», «Τι βάζω στο κοκκινιστό;», «Πότε πρέπει να του κάτσω για να μην με πει ούτε εύκολη αλλά ούτε και θεούσα;»… Δεν υπάρχει τελειότερη εφεύρεση στο σύμπαν από το γυναικείο μυαλό. Οτιδήποτε άλλο δούλευε τόσο πολύ θα καιγόταν… Και μην ρωτήσεις αν κουράζονται. Δεν κουράζονται. ΠΟΤΕ. Όπως δεν κουράζονται να μαλώνουν. Είναι το καθημερινό τους έθιμο. Το φυσικό τους περιβάλλον. Άμα δεν μαλώσει η γυναίκα δεν ζει.
Ο άντρας πάλι κουράζεται και να σκεφτεί ότι οι γυναίκες σκέφτονται έτσι. Ανέκαθεν η ζωή ήταν πιο απλή για τον άντρα. Στις δουλειές, στις σχέσεις, στις φιλίες. Ο άντρας γεννιέται και πεθαίνει ευτυχισμένος.
Αρκεί κάπου εκεί κοντά να υπάρχει μια γυναίκα.
Όχι γιατί είστε το άλλο μας μισό. Αυτά είναι για τον Πάριο. Είστε αυτό που τα αλλάζει όλα. Που τα φέρνει τούμπα. Μπαίνοντας απλά στο χώρο. Ακόμη και στο γήπεδο. Ναι, ακόμη και στο γήπεδο… Δηλαδή τι πιστεύεις; Ότι αυτοί οι δυο γυρίζοντας σπίτι θυμόντουσαν τον… Νεμπεγλέρα ή την τύπισσα με την αεροτομή που πέρασε από μπροστά τους; Ότι είπαν «Ας μιλήσουμε για μπάλα…»; Ποια μπάλα και ποια Amstel…
Όταν στην εξίσωση μπαίνει η γυναίκα, παύει να είναι εξίσωση. Γίνεται λύση.
